100 λόγοι να μην είσαι καλα δε νικούν 1 για να είσαι

Περνάνε οι μέρες, οι εβδομάδες, τα χρόνια κι οι μήνες, μα εμείς εκεί. Να περιμένουμε. Πάντα κάτι περιμένουμε, κάτι ελπίζουμε να έρθει. Σε κάτι στηριζόμαστε και σαν μικρά παιδιά προσμένουμε πως θα έρθουν οι καλύτερες μέρες. Θα νιώσουμε λίγο την ευτυχία, την αγάπη, τον έρωτα. Θα είμαστε πλήρεις, δε θα μας λείπει τίποτα. Εμείς εκεί με υπομονή καθόμαστε και πολλές φορές αφήνουμε τις στιγμές να περνούν από μπροστά μας, προσδοκώντας πως οι επόμενες που θα έρθουν θα είναι οι κατάλληλες για να ευτυχήσουμε. Δεν είναι η τωρινή, είναι η επόμενη. Τώρα δεν προσπαθούμε. Δεχόμαστε τη μιζέρια, την ατονία. Λέμε «πού θα πάει θα μας χαμογελάσει κι εμάς η τύχη». Κάνε υπομονή μια λεμονιά θα ανθίσει στη γειτονιά, που λέει και το τραγούδι.

Κι έτσι αφήνουμε τον χρόνο να κυλάει. Καμιά φορά αργά και βασανιστικά, μα τρέχει. Πάμε με τους ρυθμούς του, όπου φυσάει ο άνεμος. Γινόμαστε έρμαια αυτού που ο άνθρωπος ονόμασε τύχη και την ασπαζόμαστε, χωρίς να γνωρίζουμε ή να έχουμε καταλάβει ότι την τύχη μας τη φτιάχνουμε ως ένα μεγάλο σημείο. Ναι, υπάρχουν καταστάσεις απρόβλεπτες που δεν μπορείς να τις γνωρίζεις, μα πολλά πράγματα τα δημιουργούμε μόνοι μας. Τις καλύτερες μέρες δεν τις περιμένεις να έρθουν κι αυτές εμφανίζονται σαν να τις κέρδισες σε τηλεπαιχνίδι. Ούτε μια θεϊκή ύπαρξη μας παίζει σαν κουκλοθέατρο. Τα πράγματα πρέπει να τα κυνηγάς.

Μπορούμε να βρούμε ένα εκατομμύριο δικαιολογίες και λόγους για να μην είμαστε καλά. Να έχουμε νεύρα, να ξεσπάμε σε άλλους, να μη δίνουμε σημασία, να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Να τα ρίχνουμε όλα σε αυτή την γκαντεμιά που μας δέρνει! Λες και όλη η γκαντεμιά του κόσμου εμάς περίμενε για να εμφανιστεί και να ρίξει δυο σφαλιάρες. Όλα τα ρίχνουμε στην ατυχία μας. Αχ αυτή η ατυχία, αν είχε ανθρώπινη μορφή θα ήταν ολημερίς ματιασμένη, τόσο που τη μελετάμε. Λες και όλες οι μούντζες του κόσμου σε εμάς είχαν όρεξη να πέσουν.

Βάλε λίγο νερό στο κρασί σου. Κατέβασε ταχύτητα. Δεν είναι όλα μίζερα, ούτε όλα τόσο σοβαρά όσο τα παίρνουμε. Δεν είναι όλα προσωπικά κι ούτε όλα επιθέσεις. Πάρ’ τα λίγο στην πλάκα να ησυχάσει το κεφάλι σου και μην κλαις την τύχη σου τη σακατεμένη για το καθετί. Όσο είσαι υγιής, έχεις τους δικούς σου ανθρώπους, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα, ούτε να γκρινιάζεις με το παραμικρό. Μεγάλο δώρο η αισιοδοξία στη ζωή! Αλλιώς θα έπρεπε όλος ο κόσμος να παραιτείται. Προβλήματα θα έρχονται και θα ξανά έρχονται. Μέσα στη ζωή είναι κι αυτά. Το πώς τα διαχειριζόμαστε σημαίνει πολλά, κυρίως για εμάς. Η ψυχική υγεία μας είναι πιο σημαντική από ο,τι μπορεί να φαίνεται. Και κάποιες φορές ίσως ξεχνάμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να αγκαλιάζουμε την ψυχή μας όσο θα πρέπει.

Δεν είναι όλες οι ώρες για να σκύψεις το κεφάλι, ούτε για να γίνεις ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού σου. Κάποιες ώρες είναι για να χαμογελάς ακόμη κι αν θες να κλαις με λυγμούς και να πατήσεις ένα restart. Δώσε χώρο στη ζωή κι αυτή θα σου χαμογελάσει. Πες συχνά πόσο αγαπάς κάποιον, παραδέξου την ομορφιά που υπάρχει γύρω σου, αποδέξου τα λάθη σου και διόρθωσέ τα. Όταν υποχωρεί ο εγωισμός και η μιζέρια, μόνο όμορφα πράγματα μπορούν να συμβούν. Δώσε σημασία σε ο,τι σε γεμίζει. Κι αν δεν το έχει βρει, παρατήρησε λίγο γύρω σου. Κάτι σου έχει ξεφύγει. Κι η λεμονιά θα ανθίσει, να το ξέρεις. Κάθε χρόνο πετάει τους καρπούς τις, χιλιετίες τώρα.