Άτομα δικά σου που εν απουσία τους ηρεμείς

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι μόνο ενός είδους. Μπορεί να είναι ερωτικές, φιλικές, συναδελφικές, οικογενειακές, τυπικές κι άλλες πολλές. Οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους λόγω καταστάσεων, λόγω κοινών σημείων, ενδιαφερόντων, τύχης, επιλογών. Ίσως καμιά φορά να ενώνονται και για λόγους τυπικούς ή αναγκαστικά. Είναι πολύ πιθανόν από μια αναγκαστική σύνδεση να προέκυψαν πολύ δυνατές κι αληθινές σχέσεις- βλέπε σχολείο. Βέβαια, όσες πιθανότητες έχει να συμβεί κάτι τέτοιο, άλλες τόσες έχει και το να μην αντέχονται οι δεσμοί που αναπτύσσονται εξαναγκαστικά στα εν λόγω περιβάλλοντα.

Και το πώς σε κάνει ακριβώς να αισθάνεσαι μια σχέση, το καταλαβαίνεις στις κακές σου μέρες. Όταν είσαι στις κλειστές σου, όταν δε θέλεις να μιλήσεις και δεν αντέχεις και πολύ τους γύρω σου. Έτσι,για να ξεθολώσει το το τοπίο ηθελημένα απομακρύνεις κάποιους κοντινούς σου ανθρώπους ώστε να μην ξεσπάσεις πάνω τους, να τα βρεις λίγο καλύτερα με τον εαυτό σου. Κι εκεί, ακούσια συμβαίνει ένα ξεκαθάρισμα. Αντιλαμβάνεσαι ποιοι σε ηρεμούν, ποιοι σε βοηθούν να βελτιωθείς. Σε αυτήν ακριβώς τη φάση συνειδητοποιήσεις πάρα πολλά για το πώς βλέπεις τη σχέση σου με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός σου και ίσως να αιφνιδιαστείς. Αν η απουσία ενός στενού προσώπου σού δημιουργεί περισσότερη ηρεμία από την παρουσία του, τότε τι γίνεται;

Το ότι αγαπάς κάποιον και τον έχεις στη ζωή σου, δε σημαίνει απαραίτητα ότι σε βελτιώνει κιόλας. Δεν πάει να πει πως χαλαρώνει ο ένας τον άλλο, πως καταφέρνει και σε ηρεμεί, πως έχει θετική επίδραση πάνω σου. Όταν κάποιος κάνει πολύ θόρυβο και διεκδικεί στη ζωή σου έναν ρόλο που δε δύνασαι να τού προσφέρεις ή σε κάνει να αισθάνεσαι πως πνίγεσαι και πιέζεσαι, μήπως ήρθε η ώρα να κάνει ένα βήμα πίσω ως προς εσένα και τη σχέση που έχετε δημιουργήσει;

Είτε πρόκειται για ταίρι, είτε για φίλο κολλητό, είτε για συγγενή, δεν είμαστε όλοι για όλους. Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι η αγάπη δεν είναι η μοναδική προϋπόθεση για να κρατήσεις κάποιον στη ζωή σου και να τον εντάξεις στην καθημερινότητά σου. Η ηρεμία σου και η γαλήνη της ψυχής σου είναι εξίσου σημαντικές πτυχές όλων των ημερών που ζεις. Δε χρειάζεσαι γκρίνια και μια non stop φασαρία. Θες δίπλα σου ανθρώπους που να καταλαβαίνουν τη σιωπή σου, να δέχονται την απομόνωση σου. Να μην ενοχλούν, με την έννοια της διακριτικότητας. Και το ίδιο θέλεις κι από εσένα για εκείνους. Να σέβονται τις προσωπικές σου στιγμές, να τους δίνεις χώρο και χρόνο. Να μη σε βομβαρδίζουν. Να εντάσσεστε ομαλά ο ένας στη ρουτίνα του άλλου.

Δε σημαίνει ότι σταματάς να αγαπάς. Αγαπάς από μακριά. Μια αναθεώρηση της σχέσης ποτέ δεν είναι κακή αν η υπάρχουσα κατάσταση μοιάζει να μην έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Κι όταν η απουσία κάποιου μας ηρεμεί, τότε είναι ορθό και ηθικό να κάνουμε μία εκ νέου στάθμιση. Δεν είναι σωστό για κανένα από τα δύο μέρη να κάθεσαι σε μια σχέση αναγκαστικά, από συνήθεια. Δε γίνεται 6/7 μέρες να σε ενοχλεί κάποιος και να τον ανέχεσαι όλη την εβδομάδα επειδή τη μια μέρα σού είναι υποφερτός. Η αναθεώρηση της σχέσης θα είναι ωφέλιμη για όλους.

Όταν η απουσία κάποιου σε κάνει να νιώθεις καλύτερα από ο,τι το να βρίσκεται τριγύρω, τότε άσ’ τον να φύγει γιατί κι εσύ τον κουράζεις φιμώνοντας τον τρόπο που εκδηλώνεται. Δεν πάει να πει πως δεν τον αγαπάς, πως δε νοιάζεσαι γι’ αυτόν, πως δε θες να είναι καλά. Μαθαίνεις από τέτοιες σχέσεις τι θέλεις, πώς το θέλεις, ποιους αντέχεις κι έχεις ανάγκη στη ζωή σου και γιατί. Μα και ποιους μπορείς να αγαπάς από μακριά. Μακριά κι αγαπημένοι που λέμε κι όχι από κοντά και μίζεροι.