Η καψούρα σε κάνει κάπως πιο κτητικό

Λένε πως σε μια σχέση ένας αγαπάει πιο πολύ. Κάποιος έχει μεγαλύτερη θέληση, περισσότερο πάθος, είναι πιο αφοσιωμένος στο ταίρι. Αυτή η άποψη κανείς δεν έμαθε με βεβαιότητα εάν είναι ορθή. Κανένας δε βγήκε υπεύθυνα να πει πως σε μια σχέση πάντα ο ένας δίνει πιο πολλά από τον άλλον. Μπορεί βέβαια κάποιος να είναι κτητικός όσον αφορά στον σύντροφό του. Τι σημαίνει αυτό; Να δίνει έμφαση στην αντωνυμία «μου». «Ο φίλος μου», «ο σύντροφός μου». Αυτή η έντονη τάση που έχει κανείς να επιβεβαιώνει ότι ένας άνθρωπος είναι δικός του, θαρρείς και ο άλλος του ανήκει, λες και είναι κάποιο ακίνητο. Η κτητικότητα δεν είναι και τόσο θετικό συναίσθημα, βγάζει κάμποση ανασφάλεια το να θες να επιβεβαιώνεις διαρκώς ότι έχεις εσύ την αποκλειστικότητα ενώ συχνά άτομα που είναι κτητικά καταλήγουν να πιέζουν ασφυκτικά το ταίρι με αποτέλεσμα να μην του δίνουν τον χώρο που χρειάζεται στα πλαίσια της σχέσης.

Ο απόλυτα καψούρης καμιά φορά γίνεται και κτητικός. Είναι άνθρωπος τρελαμένος με το ταίρι του ή το wannabe ταίρι του. Ζητάει την αποκλειστικότητα αλλά όχι μόνο σε επίπεδο του να μην έχει το ταίρι του άλλον ερωτικό σύντροφο. Καμιά φορά δεν του καλοφαίνεται να βγαίνει το ταίρι με άλλες παρέες, θέλει να γνωρίζει κάθε κίνηση που κάνει το αμόρε και προσπαθεί να κρατήσει τρίτους μακριά προκειμένου να μη νιώθει ότι απειλείται η σχέση. Πρόκειται για ανθρώπους με τρομερή ανάγκη να ξέρουν ότι έχουν τον σύντροφό τους μονάχα δικό τους, με όλη τη σημασία της λέξης. Με την πρώτη ευκαιρία θέλουν να γίνεται φανερό ότι το ταίρι δεν είναι διαθέσιμο. Τρελαίνονται στην ιδέα ότι μπορεί να μιλάει με άλλον, να φλερτάρει ή να κοιτάξουν στον δρόμο τον δικό τους άνθρωπο. Δεν μπορούν να διαχειριστούν ότι κάποιος ίσως να μη γνωρίζει ότι το ταίρι τους είναι σε σχέση και ενίοτε δεν αντιλαμβάνονται ότι σχέση δε σημαίνει ιδιοκτησία αφού ο άλλος μένει καθαρά και μόνο από δική του επιλογή.

Όταν είσαι καψούρης καμιά φορά θες να φωνάξεις πως το πρόσωπο είναι μονάχα δικό σου. Δε βλέπεις τα πράγματα ρεαλιστικά και ενίοτε θολώνεις. Λειτουργείς μόνο με συναίσθημα και δεν αφήνεις στη λογική να πάρει τα ηνία! Τι θα πει αυτό; Ένας καψούρης ακόμα κι αν στη θεωρία γνωρίζει καλά πως κανείς δεν ανήκει σε κανέναν, στην πράξη δε δείχνει να το υποστηρίζει. Πιστεύει ότι μόνο και μόνο επειδή βλέπει άλλα πρόσωπα γύρω από δικό του αμόρε, πρέπει να κάνει κάτι για να κρατήσει τη σχέση του, η οποία και απειλείται. Βλέπει παντού πιθανούς αντιπάλους και πρόσωπα που θέλουν να διαλύσουν τη συγκεκριμένη σχέση και να κάνουν το δικό του ταίρι δικό τους.

Ίσως και να μην υπάρχει πιο κτητικός από τον καψούρη! Είναι φουλ ερωτευμένος και θέλει κάποιον εξ ολοκλήρου! Απλώς καμιά φορά δε βρίσκει τον σωστό τρόπο για να το δείξει. Απ’ το απόλυτο πάθος καταλήγει να προσπαθεί να κλείσει το ταίρι σε γυάλα. Αν μπορούσε να διασφαλίσει την αποκλειστικότητα με κάθε δυνατό τρόπο, θα το έκανε ασυζητητί. Δεν μπορεί να το παίξει κουλ, ούτε να δει τα πράγματα ξεκάθαρα. Η ζήλια του, η εμμονή του, το πάθος, ο έρωτάς του, καταλήγουν να εκφράζονται ως κτητικότητα. Κι από κει που θέλουν να δείξουν στο αμόρε τα έντονα συναισθήματά τους, καταλήγουν να γίνονται πιεστικοί, να τρελαίνονται από το ίδιο το συναίσθημα του έρωτα.

Καψούρηδες του κόσμου, ψυχραιμία! Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείτε αυτό που σας συμβαίνει. Είναι δύσκολη η ένταση που νιώθετε. Κατανοητό! Αλλά οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα. Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν. Κι αυτή ακριβώς η ελευθερία του καθενός είναι που κάνει κάθε σχέση όμορφη. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον καθένα να αποφασίζει μόνος του για τον εαυτό του. Μην είστε υπερβολικοί! Μην πιέζετε καταστάσεις. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει -είτε κλείσετε κάποιον σε κλουβί, είτε τον έχετε δεμένο με λουρί είτε τον αφήσετε ελεύθερο. Να αγαπάτε το ταίρι σας, να του δίνετε χώρο και να χαίρεστε αν επιλέγει συνειδητά να βρίσκεται πλάι σας.