Καμιά φορά χρειάζεσαι σκοτάδι για να δεις πιο καθαρά

Σκοτάδι· τρομακτική λέξη, τόσο στο άκουσμα όσο και στην αντιμετώπισή της. Αντανακλαστικά όταν μπαίνουμε σπίτι ανοίγουμε το φως απευθείας, πριν κάνουμε το οτιδήποτε. Πιο εύκολα θα προτιμήσουμε δρόμο με φώτα, παρά εκείνο το συντομότερο σκοτεινό δρομάκι. Το σκοτάδι γενικά αποφεύγεται. Δεν είναι τόσο κοινωνικά αποδεκτό, δεν προτιμάται, κυρίως λόγω φόβου για το άγνωστο που ίσως να κρύβεται από πίσω. Εκείνο που ουσιαστικά βγαίνει από μέσα.

Το σκοτάδι στην ψυχολογία χρησιμοποιείται αλληγορικά. Ο ψυχολόγος με τον όρο σκοτάδι δεν εννοεί την κυριολεκτική έλλειψη φωτός, αλλά το εσωτερικό σκότος που κρύβει μέσα του κάποιος άνθρωπος. Εννοεί τους φόβους και τις ανασφάλειές του. Γι’ αυτό κάθε συνεδρία ουσιαστικά αποσκοπεί στην εξόντωση αυτού του σκοταδιού και στην αντιμετώπιση εκείνων που δημιουργούν σκιές στην ψυχολογία μας.

Μπορεί όμως το πραγματικό σκοτάδι να είναι ευεργετικό για τη δική μας ψυχοσύνθεση; Μήπως είναι και ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας για το μαύρο τριγύρω μας; Πολλοί έχουν στον νου τους ότι στο σκοτάδι, καμιά φορά, όταν πελαγώνεις, όταν θες να σκεφτείς, να μείνεις εσύ κι ο εαυτός σου, μπορείς να ηρεμήσεις και να λογικευτείς. Να αντιμετωπίσεις πιο εύκολα τις σκέψεις σου και να ξεφύγεις από αυτό που βλέπεις. Να μην αντικρίζεις καθαρά τα έπιπλα ούτε καν το ίδιο σου το σώμα, γιατί σε στιγμές σύγχυσης μπορεί να θες να ξεσπάσεις σε κάτι με ύλη απτή, όποτε το σκοτάδι είναι ένα καλό εμπόδιο από το να καταστρέψεις το οτιδήποτε.

Γίνεσαι ένα με το σώμα σου και την αναπνοή σου γιατί συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου και τις σκέψεις σου. Σε βοηθάει να αποφασίσεις με καθαρό μυαλό, να μη βιαστείς. Να κάτσεις ήσυχος με το μυαλό σου. Οι σκέψεις σου αποκτούν μορφή. Συγκεντρώνεσαι και καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Τα βάζεις κάτω, τα μετράς. Ηρεμείς γιατί είσαι εσύ κι ο,τι έχεις στο κεφάλι μόνο, δεν έρχεσαι σε επαφή με τον υλικό κόσμο γιατί δεν έχεις και την καλύτερη οπτική επαφή, άρα δεν ασχολείσαι.

Βάλε μουσική λοιπόν κι άραξε. Κλείσε τα μάτια και φαντάσου την κατάσταση που σκέφτεσαι όπως εσύ θες. Με τους δικούς σου πρωταγωνιστές και τα μέρη ακριβώς όπως τα επιθυμείς. Άσε τη φαντασία σου να σε οδηγήσει όπου η ίδια θέλει. Είναι ένα ελαφρυντικό της ψυχής, ένας -τύπου- διαλογισμός που όμως έρχεται τόσο φυσικά όσο και το να κλείνεις ένα παράθυρο όταν απέναντι κάνουν έργα. Φέρνει την αυτοσυγκέντρωση, διώχνοντας τα περιττά οπτικά ερεθίσματα. Που στο κάτω κάτω γιατί να μη δοκιμάσεις να απελευθερωθείς από ό, τι σε βαραίνει. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι δε σε βλέπει κανείς. Δεν έχεις να ντραπείς για τίποτα, ούτε να νιώσεις άβολα. Δε σε κρίνεις ούτε εσύ ο ίδιος.

Σκοτάδι λοιπόν! Μπορεί αυτό που έχεις στην ψυχή σου να σε τρώει. Δοκίμασε να το αφουγκραστείς στα σκοτεινά. Να χαλαρώνεις στο μαύρο της έλλειψης φωτός. Μην έχεις ανοιχτό τίποτα, ούτε κινητό ούτε τηλεόραση. Ίσως ένα χαλί με τα αγαπημένα σου τραγούδια να ταιριάζει γάντι στη στιγμή. Ένα ποτήρι από το αγαπημένο σου κρασί είναι εξίσου αποδεκτό σε μια τέτοια στιγμή. Εσύ, οι σκέψεις σου και καμία άλλη έγνοια, δεν είναι παρά μαγικό και ξεκούραστο. Να το τολμάς το σκοτάδι, σε κάνει να βλέπεις καλύτερα.