Μα τι στο καλό κάναμε για να αξίζουμε τόση πολλή αγάπη;

Πώς να ξεχάσω τη μέρα που μπήκε μέσα στο σπίτι ο μικρός τετράποδος φίλος; Με την τότε μικρή μουσούδα του, τα πατουσάκια του και την κουνιστή ουρά του. Πρώτα έκλεψε τα παπούτσια μας και μετά κυρίευσε στις καρδές μας. Έγινε ο αρχηγός του σπιτιού και από μικρός φίλος ξαφνικά ονομάστηκε το παιδί της οικογένειάς μας.

Τι κι αν όποιο μαξιλάρι κι αν σηκώσεις έχει από κάτω ένα παιχνίδι, μια λιχουδιά ή κάποιο αντικείμενο, που ύπουλα άρπαξε από εσένα δίχως να το αντιληφθείς, ενώ χάζευες ή κοιμόσουν, κανείς δεν του κρατάει κακία, γιατί ξαφνικά σε κοιτάει με δυο μάτια κουμπιά και αμέσως  φιλάς την υγρή του μύτη και χαϊδεύεις την κοιλίτσα του, αφού την ώρα που πας να του φωνάξεις αυτός είναι δέκα φορές πιο γλυκός από ότι ήταν ως κουτάβι. Μικρός στο μάτι, μεγάλος στις καρδιές μας, αναντικατάστατος στο σπίτι μας. Πιο εύκολα διώχνουμε φιλοξενούμενο παρά αφήνουμε το «παιδί» έξω στο μπαλκόνι.

Αυτό  το πλασματάκι είναι η αιτία να θες να επιστρέψεις στο σπίτι, να θες να βγεις βόλτα δυο φορές τη μέρα, να θες να ξυπνάς γι’ αυτή τη βόλτα πριν καν ανατείλει ο ήλιος, να θες να είσαι ο πιο δοτικός άνθρωπος του κόσμου όλου. Είσαι ευτυχισμένος μόνο που μετά από μια δύσκολη μέρα κάθεσαι μπροστά από την τηλεόραση και τρυπώνει μέσα στην αγκαλιά σου. Νιώθεις πλήρης μόνο και μόνο επειδή ξέρεις πως μια αθώα ψυχούλα σε περιμένει να γυρίσεις από τη δουλειά για να σου δείξει πόσο πολύ του έλειψες και πόσο σε περίμενε όλη μέρα. Γι’ αυτό το μικρό πλάσμα όλη του η μέρα είναι η αναμονή εκείνης της απογευματινής βόλτας, ανεξαρτήτως κρύου, ζέστης, βροχής, χιονιού και εκείνο το παιχνίδι μετά τη βόλτα. Κάθε επίσκεψη σε τζάμπο και σούπερ μάρκετ αναγκαστικά περιλαμβάνει και μια αγορά, είτε σε μορφή λιχουδιάς είτε σε μορφή κάποιου παιχνιδιού για το μικρό τετράποδο μέλος της οικογένειάς μας. Φυσικά, η αποκάλυψη αυτής της αγοράς γίνεται αμέσως με την είσοδο στο σπίτι και σε ξέφρενους ρυθμούς γαβγίσματος πανηγυρίζει όλη η γειτονιά το νέο απόκτημα.

Τι σου μαθαίνει η συμβίωση με ένα σκύλο; Σου μαθαίνει ν’ αγαπάς, να αγαπάς πολύ, να μη σε νοιάζει να αποκομίσεις κάτι, μα να δίνεις συνέχεια, για να βλέπεις αυτή την ουρά να κουνιέται ασταμάτητα κι αυτά τα μάτια να λάμπουν από όρεξη για παιχνίδι. Γι’ αυτόν είσαι η αγάπη της ζωής του, όλη του η ζωή. Η αγάπη του είναι ανιδιοτελής και γεμάτη. Με κάποιον παράξενο τρόπο και η δική σου αγάπη είναι τρομακτική κι ας δάγκωσε τα αγαπημένα σου παπούτσια κι ας έσκαψε κάθε γλάστρα που υπάρχει στο μπαλκόνι κι ας κυλίστηκε στις λάσπες ενώ την προηγούμενη μέρα μόλις είχε πάει κομμωτήριο.

Αλλά τι σημασία έχει, όσο βλέπεις αυτή τη φουντωτή ουρά να κουνιέται τι σε νοιάζει; Θα έκανες τα πάντα για να είσαι σίγουρος πως αυτή η ουρίτσα θα είναι όλη του τη ζωή χαρούμενη. Μάλιστα εάν η μέρα σου είναι ήδη καλή, όλη αυτή η κατάσταση την κάνει ακόμη καλύτερη και στο τέλος της μέρας από την τόση ευχαρίστηση και πληρότητα κλείνεις τα μάτια σου και κοιμάσαι σαν πουλάκι. Αντίστοιχα μια άσχημη μέρα γίνεται αμέσως όμορφη, πολύ απλά γιατί οτιδήποτε κι αν έχεις περάσει, όσο κουρασμένος, ταλαιπωρημένος κι αν είσαι, όσο πληγωμένος και εξαθλιωμένος κι αν νιώθεις, από τη στιγμή που επιστρέφεις στο σπίτι γι’ αυτήν την καθιερωμένη βόλτα, δε σου πάει η καρδιά να μην ασχοληθείς, διότι αυτό είναι το αποκούμπι σου, η ψυχοθεραπεία σου, ο λόγος που δεν είσαι εγωιστής, εγωκεντρικός, αδιάφορος.

Είναι ο λόγος που δε νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου, για να περνάς εσύ καλά, για να έχεις εσύ τα πάντα. Είναι η ζωντανή απόδειξη που κάνει τα υλικά αγαθά να μοιάζουν τίποτα μπροστά στην αληθινή ευτυχία, εκείνη του να αγαπάς και του να αγαπιέσαι χωρίς να σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Γιατί σκύλος σημαίνει αγάπη.

Και καμιά φορά αναρωτιέμαι, τι στο καλό έχουμε κάνει εμείς οι άνθρωποι για να αξίζουμε τόση πολλή, όση μας δίνουν;