Να σε οδηγεί η δίψα σου για να τα καταφέρεις

Πολλές φορές οι άνθρωποι βάζουμε στόχους δύσκολους και μακροπρόθεσμους. Δεν είναι όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε τόσο εύκολα. Δεν είναι όλα απλά και καθημερινά, το ξεκινάς πρωί και μεσημεράκι καθάρισες. Ούτε έχουν όλοι τη χαλαρότητα του «πέντε κιλάκια θέλω να χάσω», γιατί στις διακοπές παραφάγαμε από εκείνον το φούρνο στη γωνία. Υπάρχουν κάποιες επιδιώξεις που ίσως μοιάζουν ακατόρθωτες σε εμάς και στους γύρω μας. Έλα όμως που ίσως είναι όνειρα ζωής!

Εκείνοι οι πόθοι μας, οι τόσο κρυφοί που θα κάναμε τα πάντα για να τους υλοποιήσουμε. Θα δουλεύαμε μέρα νύχτα αφοσιωμένοι και πιστοί σε αυτό το σκοπό. Στόχοι που μοιάζουν μεγάλο μανίκι, αλλά στο τέλος της διαδρομής εδράζεται μια μεγάλη δικαίωση. Θα μας κάνει να λέμε πως άξιζε όλος αυτός ο ιδρώτας κι αν χρειαζόταν θα ξανακάναμε όλη αυτή τη δουλειά και δύο και τρεις φορές για να φτάσουμε σε αποτέλεσμα.

Σίγουρα κατά τη διάρκεια θα υπάρχουν φορές που θες να παρατήσεις αυτό που κάνεις. Νομίζεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός, δυνατός, αφοσιωμένος, ίσως και τυχερός. Σε έχουν κάνει για μια στιγμή να πιστέψεις πως δεν αξίζεις, πως μάταια προσπαθείς, αφού δε θα τα καταφέρεις. Όταν η πρόοδός σου πάει αργά και ο στόχος σου είναι ακόμα μακρινός κι ας έχει περάσει καιρός, νιώθεις ότι ματαιοπονείς. Τα βάζεις με τον εαυτό σου. Τον στήνεις στον τοίχο, τον βγάζεις φταίχτη κι ένοχο, λες πως χαράμισες τις ελπίδες σου. Μα ίσως αδικείς την ίδια σου την προσπάθεια, το σκέφτηκες αυτό; Μπορείς να προβλέψεις αστάθμητους παράγοντες; Αν μπορούσες δε θα το έκανες; Κανείς τον ίδιο σου τον εαυτό σκουπίδι και είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις. Να αποδεχτείς μια πλάνη ότι είσαι αποτυχημένος -γιατί μας είναι εύκολο καμιά φορά να βάλουμε χαμηλά τον εαυτό μας- και κατά συνέπεια να αφήσεις διαπαντός ό, τι κάνεις.

Μέσα από όλη αυτή την προσπάθεια που κάνεις γίνεσαι πρώτα απ’ όλα καλύτερος. Βελτιώνεσαι. Φέρνεις στην επιφάνεια μια αυτοαξιολόγηση δυνατοτήτων κι αντιλαμβάνεσαι αντοχές κι αδυναμίες. Ίσως μέσα από αυτό καταφέρεις να συμφιλιωθείς με τα στραβά και τα καλά σου. Να αντιληφθείς πόσο καλός είσαι σε ορισμένους τομείς και πόση δουλειά θες σε άλλους. Να βγεις πιο δυνατός. Όχι γιατί έκατσε κάτι στο τυχερό σου, μα γιατί εσύ έφτιαξες τις συνθήκες έτσι ώστε να λειτουργήσουν. Να πεισμώσεις και να τελειώσεις αυτό που ξεκίνησες χωρίς να σε διακατέχει ο ψυχαναγκασμός του τέλους, μα η ανάγκη της ολοκλήρωσης.

Λογικό είναι να φοβάσαι, κανείς δεν είναι ατρόμητος. Μέσα από τους φόβους μας όμως φτιάχνουμε τις προσωπικές μας αναβάσεις. Εμπόδια θα υπάρξουν πολλά, μα η θέλησή σου για τον στόχο σου οφείλει να είναι τέτοια που να είναι έτοιμη να δουλέψει προς την κατεύθυνση που έθεσε. Και η αλήθεια είναι πως καμιά φορά, προσπαθώντας για κάτι, καταλήγεις να ανακαλύπτεις άλλα θέλω, κάπως διαφορετικά, γιατί η δράση έχει παρακλάδια που σε οδηγούν σε νέες αποχρώσεις δυνατοτήτων. Κι αυτό στα πλαίσια της αυτογνωσίας είναι απλά σπουδαίο.

Τι θα έλεγες σε κάποιον που είναι έτοιμος να τα παρατήσει; Πιάσ’ του το χέρι και θύμισέ του γιατί ξεκίνησε. Βοήθησέ τον να ανάψει πάλι εκείνη η σπίθα που πιθανόν είχε όταν ξεκίνησε τη διαδρομή του στην αρχή. Να δεις τα μάτια του να λάμπουν από την επιθυμία να επιτύχει. Μην τον αφήσεις να τον πάρει από κάτω.

Είναι κρίμα οι άνθρωποι να εγκαταλείπουν έτσι απλά τα όνειρά τους χάριν μια ανόητης κανονικότητας που για κάποιο λόγο πειστήκαμε ότι είναι ζητούμενο στη ζωή, να μη δίνονται ψυχή τε και σώματι στα διαφορετικά τους. Να μην κυνηγάνε εκείνα που θα δώσουν νόημα στον δικό τους δρόμο. Όσο δύσκολοι και να είναι, όσες ανηφόρες ή στροφές κι αν έχουν. Τα μεγάλα εμπόδια είναι για να ξεπερνιούνται, αυτός είναι ο μοναδικός λόγος της ύπαρξής τους. Και στο τέλος; Μένει η χαρά της προσπάθειας και όχι ένα στεγνό και γεμάτο απωθημένα «αν», να σου επισημαίνει πως αν το είχες προσπαθήσει ίσως όλα να ήταν διαφορετικά.