Παντοτινές υποσχέσεις που δώσαμε επειδή ταίριαζαν στη στιγμή

Τι είναι τέλος πάντων αυτό το «για πάντα»; Θα σε αγαπάει «για πάντα», λέει, κι εσύ βουρκωμένος από την ένταση της στιγμής νιώθεις ευγνώμων που έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου και στο κρεβάτι σου. Από τη στιγμή εκείνη, σε λιγότερο από έναν χρόνο δε μιλάτε καν. Όχι «καλημέρα» και «καληνύχτα», ούτε να βλέπετε ο ένας τον άλλον στα σόσιαλ δεν επιθυμείτε. Ίσως το νέο friend request να έγινε μετά από ένα «θάρρος ή αλήθεια» που έπαιζες με τους φίλους σου ξημερώματα κι εσύ ξενερωμένος έκανες με βαριά καρδιά follow αυτό το «θα σ’ αγαπώ για πάντα». Και τελικά τι «για πάντα» είναι αυτό;

Πώς μετράμε το «για πάντα» και στην τελική, μετριέται; Είναι το τέλος της ζωής, είναι η αιωνιότητα, είναι το τέλος μιας στιγμής; Πότε δε θα καταλάβουμε. Μα αφού δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί είναι τόσο εύκολο να το ξεστομίσουμε; Αυτό και το «σ’αγαπώ» δίνουν και παίρνουν σε σχέσεις εφήμερες και περιστασιακές. Σχέσεις χωρίς νόημα και ουσία. Από αυτές που περνάνε καλά και οι τέσσερις. Κάποιες φορές είναι δύσκολο να βάλεις τίτλους τέλους. Νομίζεις πως ο άλλος θα πληγωθεί και ήσυχος ακούς και δέχεσαι όλα αυτά τα λόγια αγάπης και τις αιώνιες υποσχέσεις. Η σιωπή όμως είναι η χειρότερη αποδοχή. Σιωπηρή αποδοχή της πρότασης.

Ό,τι και να κάνεις θα σε κάνει να νιώθεις τύψεις αυτό το «σ’ αγαπώ» και το «για πάντα» που ποτέ δε δέχτηκες ψυχή τε και σώματι. Που το δέχτηκες επειδή μια παράσταση εκείνη τη στιγμή σε συνεπήρε. Ίσως να έβρεχε και εκείνο το φιλί να ήταν τόσο γλυκό και ζεστό. Συνήθως σε κάτι τέτοιες χολιγουντιανές σκηνές μπαίνεις στο ρόλο του Τζακ και της Ρόουζ και νομίζεις ότι παίζεις στον Τιτανικό. Και στην τελική δεν πειράζει, ας μην την πεις την ατάκα! Δε χάθηκε ο κόσμος. Δε χρειάζεται την ώρα του «σ’ αγαπώ» να κοιτάς τον άλλον στα μάτια γεμάτος υποσχέσεις. Μη δίνεις λάθος μήνυμα. Μην το κάνεις πιο περίπλοκο από ότι είναι. Αν ήταν σημαντικό θα το ήξερες. Δε θα αναρωτιόσουν. Δε θα μιλούσες με άλλους, δε θα έκρυβες πράγματα που θα τον πλήγωναν. Άμα ήταν αυτός ο ένας, θα έλεγες πρώτος εσύ αυτό το «σ’ αγαπώ» και το «για πάντα» που ακόμα και αν χανόσασταν, χρόνια μετά όταν τον έβλεπες, δε θα έφευγε αυτός ο κόμπος από το στομάχι στιγμή.

Τα «σ’ αγαπώ για πάντα» δεν πρέπει να είναι κούφια λόγια και υποσχέσεις από την ένταση μιας στιγμής. Καμία φορά καλύτερα να τα νιώθουμε πολύ έντονα, παρά να τα ξεστομίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι συναίσθημα που έρχεται με δεύτερη σκέψη, αλλά καλύτερα να είσαι σίγουρος πριν το πεις. Πριν δεσμεύσεις έτσι με την αγάπη σου κάποιον, χρειάζεται να είσαι βέβαιος. Εντελώς! Ξέφτυσαν οι λέξεις και πια έγιναν απλώς ενωμένα γράμματα χωρίς ουσία, χωρίς νόημα. Όταν αγαπάς αληθινά, δε σκέφτεσαι πολύ ή λίγο. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση μετά τον χωρισμό να μην αγαπάς, να μη νοιάζεσαι. Άμα δεν πονάς, δεν ενδιαφέρεσαι, τότε δεν αγάπησες και ποτέ σου. Για αυτό ακριβώς μην ξεστομίσεις μια τόσο βαριά λέξη χάριν μιας ωραίας βραδιάς. Είναι σαν να ατιμάζεις τη σημασία και τη σπουδαιότητα της. Σαν να αναιρείς τις φορές που έχεις πει αληθινά το «σ’ αγαπώ».

Το «σ’ αγαπώ» σου μην το ξοδεύεις μάταια δεξιά κι αριστερά…