Στη συγκατοίκηση με το ταίρι οι φίλοι έρχονται με πρόσκληση

Όταν ένα ζευγάρι συγκατοικεί, λέμε ότι έχει φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο της σχέσης καθώς κάνει ένα βήμα παραπάνω που επικυρώνει τη μεταξύ τους δέσμευση. Η συγκατοίκηση είναι ένα πάρα πολύ όμορφο πράγμα, αν το δεις από τη ροζ πλευρά του. Μοιράζεσαι έναν χώρο, ένα σπίτι και μια ολόκληρη καθημερινότητα με τον άνθρωπο που έχεις επιλέξει να έχεις δίπλα σου. Αποτελεί την απόλυτη πραγμάτωση της συντροφικότητας. Ετοιμάζεις δυο καφέδες το πρωί και στο σούπερ παίρνεις τα γιαούρτια που αγαπάει, ενώ σου κάνει χώρο για τα παπούτσια σου ή τα βιβλία σου που ξέρει ότι είναι περισσότερα. Ξεκινάς να μοιράζεσαι, να προσφέρεις μα και να δέχεσαι την αγάπη σε απλές καθημερινές πράξεις.

Μοιράζεσαι όμως κι ένα διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία και το ίδιο κρεβάτι στο υπνοδωμάτιο κι αυτό δε σημαίνει ότι ξαφνικά σταματάς να έχεις ανάγκη κι από τον προσωπικό σου χώρο. Δεν πάει να πει πώς σταματάς να έχεις ζωή κι ως αυτόνομη και ξεχωριστή οντότητα. Απλώς ίσως μαθαίνεις να προγραμματίζεσαι στο να έχεις κάποιον συστηματικά στην καθημερινή σου ζωή. Είναι επιθυμητό, δυνατό και μάλλον θα έλεγε κάνεις επιβεβλημένο, να διατηρεί κάνεις τις προσωπικές του στιγμές μέσα στον κύκλο της συγκατοίκησης. Τι γίνεται, όμως, αν το ταίρι καλέσει την παρέα του στο σπίτι σας χωρίς να σε ενημερώσει;

Η οικειότητα μεταξύ του ζευγαριού που επιλέγει τη συγκατοίκηση είναι δεδομένη. Φυσικά ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί τον χώρο του, όπως εκείνος επιθυμεί και καμιά φορά χωρίς να πάρει κάποια άδεια. Είναι αυτονόητο ότι δεν αποτελεί λόγο καβγά το φέρει το ταίρι μας τους φίλους του στο σπίτι ένα βράδυ. Να πιούμε ένα ποτό ή να δούμε μια ταινία. Απλώς υπάρχουν στιγμές και σαφώς και περιστάσεις όπου αυτό μπορεί να συμβεί. Είναι δείγμα σεβασμού το να συνεννοηθούμε πρώτα με τον άνθρωπό μας προκειμένου να βάλουμε τρίτους μέσα στο σπίτι μας. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες και δε σημαίνει ότι, η κούραση είναι περισσότερο σημαντική από την ανάγκη για παρέα ή το αντίστροφο. Είναι όμως σημαντικό να αποδέχεσαι το ταίρι σου κι ως συγκάτοικο, ξεχωρίζοντας το κομμάτι της σχέσης και τηρώντας κάποιους βασικούς κανόνες συγκατοίκησης.

Όταν μοιραζόμαστε τον χώρο μας με έναν άνθρωπο πρέπει να σκεφτόμαστε κι αυτόν. Δεν είναι κάποιος αρχηγός μέσα στο σπίτι, απλώς πρέπει να συναποφασίζουμε αυτό που θα συμβαίνει μέσα στον τόσο προσωπικό μας χώρο. Η συνεννόηση δεν αποτελεί ένα είδος υποταγής όπως πολλοί δυστυχώς μπερδεύονται επ’ αυτού στις μέρες μας. Το να επικοινωνήσεις με το ταίρι και να ρωτάς, να παίρνεις τη γνώμη του, δε σημαίνει ότι σου βάζει χέρι, ούτε ότι θέλει να σε περιορίσει. Αφού έχουμε αποφασίσει να μοιραστούμε την καθημερινότητά μας μ’ έναν άνθρωπο προχωρώντας στο βήμα της συγκατοίκησης, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ότι κάποιες φορές θα κάνουμε υποχωρήσεις βάζοντας ως προτεραιότητα την ομαλή συμβίωση. Κι αν αυτό σημαίνει να μεταφερθεί η συνάντηση έξω, ή να περιοριστεί το ωράριό της, τότε αξίζει να γίνει από επιλογή κι όχι από επιβολή.

Η συγκατοίκηση είναι ένα επόμενο βήμα για να υποδηλώσει ότι ένα ζευγάρι λειτουργεί ακριβώς έτσι, ως μία λέξη, ως ένα. Με τη σωστή συνεννόηση και την κατανόηση κάθε πλευράς ως προς την άλλη, μπορεί να επιτευχθεί ένα τρομερό ταξίδι κι ένα πικ θα λέγαμε της ουσίας και του βάθους της ίδιας της σχέσης. Άλλωστε, τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Διάλεξε τη σωστή και δε θα χάσεις.