Τρισευτυχισμένοι όσοι μεγαλώσαμε με τη γιαγιά μας

Ευγνώμονες και τρισευτυχισμένοι μόνο μπορούμε να δηλώνουμε όσοι μεγαλώσαμε με τη γιαγιά μας. Όλα αυτά τα μαθήματα ζωής, τις συμβουλές και τις προτροπές, τα φυλάμε σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό. Αυτό είναι η κληρονομιά μας. Όλα τα διδάγματα που μας δώσανε, μας δίνουν και θα μας δίνουν για μια ζωή. Γιατί αυτά θα σκεφτόμαστε όταν μεγαλώσουμε, όταν κάνουμε δικά μας παιδιά, όταν αποκτήσουμε εγγόνια. Θα σκεφτόμαστε τι μας έλεγε η γιαγιά μας για να κοιμηθούμε, για να είμαστε καλά παιδιά. Τι μας έλεγε για τον κόσμο και τους ανθρώπους. «Να αγαπάς πολύ παιδί μου! Πολύ και αληθινά.».

Η γιαγιά για πολλούς συνδέεται με τα καλοκαίρια. Καλοκαίρι στο χωριό. Τρεις λέξεις, εκατοντάδες αναμνήσεις. Όμορφες, υπέροχες, αξέχαστες και πάνω από όλα αληθινές. Μετράγαμε τα παγωτά και τα μπάνια που κάναμε και της τα ανακοινώναμε ως τα πιο σπουδαία κατορθώματα! Η γιαγιά ήταν επίτιμο μέλος της καλοκαιρινής παρέας. Συχνά δεν έλειπε από τις περιπέτειες που σκαρώναμε με τους φίλους μας. Δυο ώρες περπάτημα για πικ-νικ σε μια απομονωμένη παραλία και η γιαγιά εκεί να επιβλέπει τα δεκάχρονα διαβολάκια. Ούτε ο ήλιος, ούτε η ζεστή, τίποτα δεν την εμπόδιζε. Κάθε απόγευμα πίναμε ελληνικό -κρυφά από τη μαμά- στην αυλή της γειτόνισσας. Όλη την ώρα συνωμοσίες για να μη μας χαλάσει χατίρι, αλλά και να μην το μάθει η μαμά και φωνάζει. Ώρες ατελείωτες μέχρι το ξημέρωμα παίζαμε τάβλι και χαρτιά στο μπαλκόνι κάθε βράδυ. Και αν τυχόν έπεφτε κανένα πούλι βγάζαμε τις απόχες, λες και ήμασταν έτοιμοι για ψάρεμα και το πιάναμε από την τέντα του από κάτω. Και δώστου τα γέλια και οι χαρές. Κάθε πρωί στο φούρνο να ψάχνουμε το πιο λαχταριστό σοκολατένιο κρουασάν για πρωινό. Να λέει στο σουπερμάρκετ πως έχει τα εγγόνια της στο σπίτι για να δικαιολογήσει τους τόνους παγωτού και σοκολάτας.

Η γιαγιά μπορεί να είναι και κομμάτι της καθημερινότητάς μας όμως. Το φαγητό μετά το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, τη δουλειά. Εκείνο το τηλέφωνο που συνοδεύεται απ’ την ερώτηση «σήμερα τι θες να φτιάξω» ενώ εσύ έχεις ήδη σκεφτεί μια λίστα από επιθυμίες και δεν μπορείς να διαλέξεις. Μόλις πας σπίτι έτοιμα τα κέικ, οι σοκοφρέτες και δύο φαγητά μαγειρεμένα για να τους ευχαριστήσει όλους. Τα ρούχα της, ρούχα σου. Αυτά τα όμορφα πουλόβερ, ζεστά και πολύχρωμα, μόλις τα βάζει στην ντουλάπα -βασικά πριν προλάβει να τα βάλει- στα έχει χαρίσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Η αγάπη της για σένα είναι πάνω από φαγητά, ρούχα και εικοσάρικα που σου δίνει κρυφά από τους δικούς σου. Οι ατελείωτες βόλτες στο σουπερμάρκετ για να αγοράσετε ό,τι χρειάζεται για να φτιάξετε κέικ με γλάσο σοκολάτας που τόσο πολύ σ΄αρέσει και την έχεις πρήξει. Μόλις μπαίνει η σύνταξη βγαίνετε στα μαγαζιά για να πάρετε ό,τι της ζητήσεις. Δεν πειράζει να ξεμείνει στο τέλος του μήνα. Αρκεί να σε βλέπει να χαίρεσαι. Η χαρά της δεν περιγράφεται όταν γελάς. Είναι αυτό που λένε «του παιδιού μου το παιδί δύο φορές παιδί μου».

Αυτοί είναι οι άνθρωποι μας, λοιπόν! Αυτοί που μας μεγάλωσαν, μας δίδαξαν, χάρηκαν με τις χαρές μας και ένιωσαν υπερηφάνεια στις επιτυχίες μας. Ό,τι είμαστε είναι οι άνθρωποι μας. Δε χάνονται ποτέ, γιατί ζούνε μέσα από τις αναμνήσεις μας. Υπάρχουν μέσα στις σκέψεις μας. Η αγάπη μας είναι αιώνια, δεν περιορίζεται.

Καλό ταξίδι γιαγιά μου…

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!