Τσακωθείτε για να ερωτευτείτε δυνατότερα!

Βρίσκουμε έναν άνθρωπο που μας αρέσει, που ταιριάζουμε απόλυτα, εν μέρει ή καθόλου. Το πασίγνωστο «τα ετερώνυμα έλκονται». Μπορεί να συγκατοικούμε, να βλεπόμαστε καθημερινά ή να είναι η ρουτίνα κάποιες μέρες μέσα στη βδομάδα. Όπως βολεύεται ο καθένας, με τις υποχρεώσεις του και τις προτεραιότητές του διαμορφώνει και τη σχέση του, βάσει προγράμματος. Τώρα κατά πόσο θα είναι επιτυχημένη μια σχέση που είναι μέρος ενός προγράμματος- πώς λέμε γιόγκα κάθε Τρίτη και Πέμπτη- είναι άλλο θέμα συζήτησης.

Όπως και να έχει, όπου ακούς σχέση, τσουπ ένας καβγάς! Έξι λέξεις, άλλοτε αφορούν κάτι ασήμαντο, άλλοτε τόσο σημαντικό, που καταλήγει να σε διαλύει και καμιά φορά μια απλή αφορμή αρκεί για να το λήξεις. Πόσο συχνά πρέπει να τσακώνεται κανείς, δεν ορίζεται κάπου. Κι αν καβγαδίζετε κάθε μέρα, τι σημαίνει; Δεν ταιριάζετε; Πρέπει να το λήξετε; Μια απάντηση χωρίς ανάλυση θα ήταν απλώς επιπόλαια κι ανακριβής.

Ένας καβγάς μπορεί να είναι το αλατοπίπερο της σχέσης. Το θέμα είναι με ποιον τρόπο γίνεται ένας τσακωμός. Τι κρύβεται, δηλαδή, από πίσω, τι είδους συναισθήματα και προθέσεις. Κάθε τσακωμός σημαίνει και κάτι άλλο. Είτε δένει, είτε λύνει το δεσμό, είτε σταδιακά τον χαλαρώνει, τον ξεφτίζει. Ακόμη και καθημερινοί διαπληκτισμοί -σε σημείο αηδίας δηλαδή- είναι κάτι που δένει το ζευγάρι, δυναμώνει αυτό που έχουν. Μετά από μια μπόρα, τα πράγματα είναι καλύτερα. Άλλοι πάλι με τις συχνές εντάσεις, δεν καταφέρνουν τίποτα περισσότερο από το να ξενερώνουν μέρα με τη μέρα. Σιχαίνονται ο ένας τον άλλον και μετρούν αντίστροφα για τη λήξη. Σε κάποιους ο καβγάς είναι τόσο συνδεδεμένος με τη ζωή τους που είτε τσακώνονται είτε είναι ήρεμοι είναι το ένα και το αυτό. Σε αυτούς ακριβώς, δε φέρνει καμία αλλαγή στα συναισθήματα ένας τσακωμός. Όμως η ουσία είναι μια: το πόσο συχνά έρχεσαι σε κόντρα με κάποιον δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το όλο κόνσεπτ έχει να κάνει με την υποκείμενη αιτία των εντάσεων.

Κάποιων ανθρώπων ο καβγάς είναι και μέσο επικοινωνίας, μέσο έκφρασης συναισθημάτων. Το θέμα είναι αυτά τα συναισθήματα να μη διακατέχονται από αρνητισμό. Να μην τροφοδοτούνται από κόμπλεξ, μνησικακία και ζήλια. Αν νιώθεις υποδεέστερος του συντρόφου σου και τον φθονείς, καλύτερα να χωρίσετε παρά με τον τσακωμό σας να του δημιουργείς τύψεις που είναι καλός σε κάτι. Αν με το να τσακώνεται κανείς στόχο έχει να ρίξει το φταίξιμο στον άλλον αντί να δει την πραγματική αιτία και το πρόβλημα, αναγνωρίζοντας και φανερώνοντας τα δικά του λάθη και τη συμμετοχή του στην κατάσταση, καλύτερα να σημάνει μια και καλή το τέλος. Με τους τσακωμούς που κάποιος χρησιμοποιεί ως μάχη με σκοπό μάλλον στο τέλος να αναδειχθεί νικητής κι ο άλλος ηττημένος, δεν έχτισε κανείς μια δυνατή και γερή σχέση. Αντίθετα, αν μια συζήτηση σχετικά με ένα θέμα καταλήξει σε καβγά λόγω διαφωνίας, ασφαλώς είναι κάτι θετικό και δείγμα υγείας της σχέσης. Αλίμονο να επιβάλλεται όλοι να συμφωνούν με τον απέναντί τους μόνο και μόνο για να μην τσακωθούν.

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Οι καθημερινοί τσακωμοί δεν είναι ντε φάκτο ένας λόγος που φθείρει μια σχέση. Καμία φορά τη διαλύει, άλλες τη δυναμώνει. Όλα είναι σχετικά. ‘Ο, τι και αν συμβαίνει όσο και να ανεβαίνει η ένταση, αν πιάσεις τον εαυτό σου πλέον να μην έχεις πίσω από όλες αυτές τις φωνές ως στόχο τη βελτίωση και θετικά συναισθήματα για αυτόν που έχεις απέναντί σου, τρέξε μακριά του, γιατί θα καταστραφείτε. Ούτε λογική είναι να τσακώνεται κανείς με κάποιον, επειδή δεν μπορεί να τον χωρίσει και περιμένει να το κάνει αυτός. Όπως και να έχει, ένας τσακωμός πάντα χρειάζεται, καμία φορά για να ξελεμπικάρεις και να ξαναβρείτε λίγο τους εαυτούς σας, αρκεί πάντα οι στόχοι σου να είναι για καλό.

Τσακωθείτε για να ερωτευτείτε δυνατότερα!