Βρίσκοντας το μελλοντικό ταίρι στο τσακ πριν το νυν γίνει πρώην

Ας ξεκινήσουμε από ένα γεγονός· όλα έχουν μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. Άλλες φορές κάτι τελειώνει πιο σύντομα από ό, τι υπολογίσαμε, άλλες πάλι τελειώνει ξαφνικά. Τι σημασία έχει το χρονικό σημείο, σημασία έχει το συμβάν. Και αυτό που έγινε είναι ότι μια σχέση τελείωσε. Δε μας ενδιαφέρει για ποιους λόγους, αλλά το ότι έληξε. Και κάθε χωρισμός -κακά τα ψέματα- πονάει. Ίσως για έναν από τους δυο να είναι πιο σκληρό, αυτό δεν αναιρεί πως κι ο άλλος δεν περνάει τη δική του μπλε περίοδο. Είναι γενικά εν τοις πράγμασι μια δύσκολη κατάσταση. Και τι συμβαίνει μετά τις δυσκολίες; Πάντα μας περιμένουν τα καλύτερα! Τι συμβαίνει όμως όταν τα καλύτερα μας βρίσκουν πριν καν χωρίσουμε; Ποιο το κακό σε μια τέτοια περίπτωση;

Μια σχέση όταν είναι γερή, όταν έχει σίγουρα συνέχεια, σημαίνει ότι και οι δυο είναι εκεί. Δεν ψάχνεσαι, δε σε νοιάζει να βρεις το καλύτερο γιατί κοιμάται δίπλα σου, το έχεις στην αγκαλιά σου. Όταν όμως έρχεται ένας άλλος άνθρωπος και είναι κάτι διαφορετικό, κάτι που σου βγάζει έναν άλλον εαυτό και ξυπνά συναισθήματα που έχεις ξεχάσει, είναι λίγο αφελές να μην ακολουθήσεις τον δρόμο που σε πάει από μόνος του. Όταν μια ανθρώπινη σχέση είναι φθαρμένη, δίνει τον χώρο και την προοπτική του να σου κάνει κλικ ένας άλλος άνθρωπος. Δε φταίει ούτε το ταίρι σου, σαφώς. Είστε και οι δυο αντιμέτωποι με το τέλος της σχέσης σας και τίποτα ρόδινο δεν υπάρχει σε αυτές τις καταστάσεις. Πρέπει να το αποδεχτείτε. Δε σας φταίνε τρίτοι, ούτε ο βροχερός καιρός.

Για να ακριβολογούμε, μπορεί να είχε παλιόκαιρο τη μέρα που γνωριστήκατε, αλλά κάποτε δε σε ενοχλούσε. Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι αιώνιες όμως. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι καμιά φορά μας κουράζουν, μας ξενερώνουν ή τελοσπάντων κάτι πάει λάθος στο μεταξύ μας. Με άλλες προοπτικές ξεκινάει μια σχέση και στην πορεία υπάρχει το ενδεχόμενο, όσο κι αν προσπαθούν οι δυο πλευρές, να μην υλοποιούνται. Τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή κι έχει και τις ατυχίες της. Δεν είναι όλα όπως τα περιμένουμε ούτε όπως ελπίζουμε.

Όταν κάτι δεν πάει τόσο καλά, δεν είναι τόσο για μας, δε μας αξίζει, δεν του αξίζουμε, δεν υπάρχει εν πάσει περιπτώσει ισχυρή κόλλα, έρχεται πάντα η τύχη και οι συγκυρίες να φέρουν κάτι άλλο, γιατί υπήρξε η τρύπα για να μπει. Δεν είναι κακό να τελειώνει μια σχέση και να έχουμε ήδη βρει την επόμενη, εφόσον είμαστε ξεκάθαροι στο τι συμβαίνει. Αν αυτό μας κάνει ευτυχισμένους, πού είναι το κακό. Δεν υπάρχει κακό στην ευτυχία, ούτε χρόνος υλοποίησής της λες και θα λήξει η εγγύηση. Ίσα ίσα αυτή η περίπτωση είναι ακριβώς αυτό που λέμε σωστό timing. Κι ο άνθρωπος που καταφέρνει να ζήσει έναν τέτοιο συγχρονισμό, δηλαδή τη λήξη μιας ανούσιας σχέσης και την έναρξη μιας γνωριμίας όλο υποσχέσεις, μόνο τυχερός μπορεί να είναι.

Δεν υπάρχουν ταμπέλες στον έρωτα, ούτε χρονικά περιθώρια, ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Αν κάποιος μας κάνει το κλικ κι ας χωρίσαμε πριν 2 ώρες, πριν 1 λεπτό, γιατί είναι κακό να ανταποκριθούμε στο ενδιαφέρον αυτό; Γιατί είναι κοινωνικά κατακριτέο, γιατί απαραίτητα να σημαίνει ότι δε σεβαστήκαμε ό, τι είχαμε κι όχι ότι αξιοποιούμε τον ομολογουμένως λίγο χρόνο όσο καλύτερα μπορούμε; Όλοι έχουμε δικαίωμα στον έρωτα και στην αναζήτησή του. Σημασία έχει να είμαστε ξεκάθαροι με τους γύρω μας και πρωτίστως με τον εαυτό μας. Δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε δεύτερες σκέψεις ούτε αναστολές, ο έρωτας είναι έρωτας και πάντα υπάρχει χώρος γι’ αυτόν στη ζωή σου. Κι άσε τους άλλους να λένε. Άλλωστε ίσως και να μην κλείσουν ποτέ τα στόματα, οπότε γιατί να σου στερήσουν την ευκαιρία να το ζήσεις όπως θες;