Σε μια εποχή που όλα τα πράγματα ακριβαίνουν κι οι ανθρώπινες αξίες φθηναίνουν, το χρήμα υπερνικάει τις ανθρώπινες σχέσεις και δείχνει τι πραγματικά κρύβει ο καθένας μέσα του. Τα συμφέροντα του καθενός περιστρέφονται γύρω από υλικά αγαθά κι άχρηστα χαρτιά. Χαρτιά που δώσαμε περισσότερη αξία από όση θα έπρεπε ενώ μηδενίσαμε τους ανθρώπους με πραγματικές αξίες στη ζωή.
Οι φίλοι που νόμιζες ότι είναι εκεί για σένα, πολλές φορές θα σε πουλούσαν για τριάντα αργύρια ενώ οι σχέσεις που σε νοιαζόντουσαν, όπως ισχυρίζονται, ίσως σε παρατούσαν για κάτι «ακριβότερο» αν ξαφνικά βρισκόσουν με άδειες τσέπες λόγω καταστάσεων.
Σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις ενυπάρχει και το συμφέρον. Είτε εσκεμμένα είτε υποσυνείδητα και θα εξηγήσω το γιατί, πριν πεις στον εαυτό σου το κλασσικό ψέμα ότι δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία. Κάποιοι θα είναι με το σύντροφό τους γιατί είναι άνετος οικονομικά ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι μαζί του γιατί είναι εμφανίσιμος ή έχει χιούμορ.
Ο πλούσιος θα προσφέρει άνετη ζωή στο σύντροφό του, ο εμφανίσιμος θα ανεβάσει την εικόνα του συντρόφου του στον κοινωνικό του κύκλο ενώ ο χιουμορίστας θα προσφέρει άπειρες στιγμές γέλιου σε σημείο δακρύων με αποτέλεσμα καλής διάθεσης όπου και να βρίσκεστε.
Το ίδιο ισχύει και στις φιλικές σχέσεις, στις επαγγελματικές επαφές και γενικά σε ό,τι ανήκει στην κατηγορία των ανθρωπίνων σχέσεων. Όλοι έχουμε κάτι να κερδίσουμε από τους άλλους κι έχουμε κάποιο συμφέρον χωρίς να είναι απαραίτητα κατακριτέο, αρκεί να αποδεχθείς ότι δεν είσαι μια ξεχωριστή χιονονιφάδα και το ένστικτο –ή όπως θες πες το αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα– σε ωθεί στο να προχωράς με το συμφέρον. Δούναι και λαβείν.
Το πρόβλημα που υπάρχει απ’ την αυγή της ανθρωπότητας και που θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι τη δύση του ανθρώπινου γένους, είναι το ότι οι άνθρωποι βασίζονται τόσο πολύ στα πλούτη και δε χτίζουν με πραγματικές αξίες την ψυχή τους, το χαρακτήρα τους, το «είναι» τους, βρε παιδί μου.
Πάνε χρόνια που είδα έναν να βοηθάει κάποιον άστεγο στο δρόμο με καλοσύνη κι η ανταμοιβή του να είναι ένα όμορφο χαμόγελο απ’ τον εκάστοτε τυχαίο άνθρωπο. Ένα τσούρμο τυχαίοι περαστικοί να σκουντάνε ένα αυτοκίνητο για να πάρει μπροστά ξανά χωρίς κανένα πραγματικό όφελος.
Σαν Έλληνες μπορεί να μας διακατέχει ένα ισχυρό συναίσθημα αλληλεγγύης κι ανθρωπιάς που μας το πέρασαν από γενιά σε γενιά οι παππούδες κι οι γονείς μας, αλλά όπως το βλέπω σε μερικά χρόνια θα γίνουμε πραγματικοί ευρωπαίοι και το μόνο που θα έχει μείνει θα είναι η παθιασμένη ανούσια αγάπη που έχουν όλοι τους για το τόσο αγαπημένο-μισητό υλικό που ονομάζεται χρήμα.
Τα χρήματα δε θα σε καθορίσουν σε καμία φάση της ζωής σου, όσα και να κατέχεις. Το μόνο που θα καταφέρεις με αυτά, είναι μια πιο άνετη ζωή. Οι αξίες που έχεις μέσα στο μυαλό σου αναλλοίωτες κι η στάση-συμπεριφορά σου απέναντι στους γύρω σου θα δείξουν το ποιόν του χαρακτήρα σου και θα σε αναδείξουν κοινωνικά αργά ή γρήγορα.
Βγάλ’ το από τις κύριες προτεραιότητές σου ή αγάπησέ το όπως δεν έχεις αγαπήσει κανέναν άλλο άνθρωπο. Η επιλογή είναι δική σου κι οι συνέπειες επίσης.
Επιμέλεια Κειμένου Παναγιώτη Καπτζιλή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Παναγιώτης Καπτζιλής
