Όλοι μα όλοι κάποια στιγμή έχει τύχει να παίξουμε κάποιο είδος παιχνιδιού, είτε σε κάποια παιχνιδοκονσόλα είτε σε κάποιον υπολογιστή στο νετάδικο της γειτονιάς ή του σπιτιού μας. Από πασιέντζα και ναρκαλιευτή μέχρι πιο περίπλοκα παιχνίδια ρόλων, στρατηγικής και δράσης. Μια γκάμα παιχνιδιών που μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα του καθενός μας και να μας αφιερώσει στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης για όσο εμείς επιλέξουμε να ασχοληθούμε.
Μερικοί αφιέρωσαν μια-δυο ώρες απ’ τη ζωή τους και άλλοι αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή μπροστά από μια οθόνη παρέα με έναν καφέ και τσιγάρο, fast food , ποντίκι-πληκτρολόγιο ή απλά ένα τηλεχειριστήριο. Παρέες να μαλώνουν και να γελάνε, το ταβάνι του μαγαζιού ή του σπιτιού σου να έχει μια διακριτική ομίχλη καπνού λες και μπήκες σε λέσχη τζόγου και οι βρισιές να δίνουν και να παίρνουν.
Το θέμα είναι κάπως πιο περίπλοκο απ’ ό,τι φαίνεται στο γυμνό μάτι. Ένας απλός περαστικός που θα τύχει να περάσει έξω απ’ το συνηθισμένο νετάδικο και δει όλη τη νεολαία να χαραμίζει τα καλύτερά της χρόνια μπροστά από ανούσια παιχνίδια χωρίς όφελος, θα κρίνει χωρίς έλεος, βιαστικά κι επιπόλαια. Αυτοί, βλέπετε, ανήκουν σε ανώτερη κατηγορία ανθρώπων κι ο καφές και τα ποτά στα μπαρ είναι μακράν καλύτερα απ’ το να κάθεσαι σε μια καρέκλα μέχρι το ξημέρωμα.
Οφείλω να πω ότι μεγάλο ποσοστό που καταναλώνει το χρόνο του στα παιχνίδια, ίσως να έχει κάποιο πρόβλημα στην προσωπική του ζωή κα το αντιμετωπίζει προσπαθώντας να ξεφύγει με αυτόν τον τρόπο. Είτε αυτό είναι γκομενικό, είτε οικογενειακό, είτε κάτι ανάλογο του τύπου «δεν έχω αρκετή πίστη στον εαυτό μου για την ώρα». Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα περάσετε από ένα νετ καφέ, δείξτε κατανόηση και μη βιαστείτε να κρίνετε τον καθένα εκεί μέσα.
Με το Gaming ξεφεύγεις. Είναι μια φθηνή απόδραση απ’ την πραγματικότητα που θα ζωηρέψει τη φαντασία του καθενός μας και θα μετατρέψει το πραγματικό σε ψεύτικο και το αντίστροφο. Μετά από κάποιο καιρό συστηματικού φανατισμού στον τομέα «παιχνίδια φαντασίας», θα χάσεις τον πραγματικό σου εαυτό κι η εντύπωση ότι ο χαρακτήρας στο παιχνίδι είσαι εσύ, θα μοιάζει ρεαλιστική. Μια ψευδαίσθηση σαν ναρκωτικό που θα σε παρασύρει με μαθηματική ακρίβεια σε παρακμιακές καταστάσεις και δε θα σε αφήνει να αποδράσεις απ’ την εικονική πραγματικότητα.
Σίγουρα θα παραμελήσεις τον εαυτό σου και την εμφάνισή σου, δε θα σε νοιάζει ο κόσμος γύρω σου και το μόνο που θα σε ενδιαφέρει είναι πότε θα ξυπνήσεις για να ανοίξεις το μηχάνημα και να συνεχίσεις από ‘κει που το άφησες. Στο μυαλό σου θα γυροφέρνουν μόνο εικόνες από παιχνίδια, τρόποι λύσης και πώς θα εντυπωσιάσεις κάτι γνωστούς-τυχαίους προκειμένου να ανεβάσεις κάπως την αυτοπεποίθησή σου. Αργότερα και στη φάση «Είναι πολύ αργά τώρα για να το διορθώσω» έχεις πιάσει πάτο εδώ και καιρό και δεν πήρες χαμπάρι πότε και πώς έγινε.
Τα παιχνίδια είναι εθισμός και μάλιστα απ’ τους μεγαλύτερους στην εποχή μας. Κάπως δύσκολα να ξεφύγεις από αυτά μετά από κάποιο διάστημα. Αν τα καταφέρεις, μπράβο σου. Αν πάλι όχι, κάνε τουλάχιστον μια προσπάθεια να το ελαττώσεις παίζοντας με μέτρο, και θα δεις έξω τι ευκαιρίες μπορεί να σου προσφέρει η πραγματική ζωή κι όχι ένα μηχάνημα.
Επιμέλεια Κειμένου Παναγιώτη Καπτζιλή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Παναγιώτης Καπτζιλής
