Είναι ύπουλο το παρελθόν. Θα σε βρει και θα σε γονατίσει δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Εκεί που θα νιώσεις επιτέλους ότι μπορείς να στηριχτείς στις δικές σου δυνάμεις, θα σου δώσει μια και θα αμφισβητήσεις ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό. Γι’ αυτό, λοιπόν, κι οι εκκρεμότητες μαζί του είναι ό,τι χειρότερο. Το πρώτο βήμα προς την ίδια σου την καταστροφή. Όλο και κάτι θα θυμηθείς, όλο και κάτι θα μετανιώσεις και θα βρεθείς πάλι ασυναίσθητα να σκαλίζεις τις πληγές σου.
Μαζοχισμός, σαφώς, αλλά αν με ρωτάς, είναι αναγκαίος αυτού του είδους ο μαζοχισμός. Διότι, ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις απ´ τους δαίμονες τους παρελθόντος, είναι να κανονίσεις τους λογαριασμούς που έχεις αφήσει ανοιχτούς μαζί τους. Η φυγοπονία, λοιπόν, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ως λύση. Όταν μετά από καιρό κάνεις τον απολογισμό σου πάνω σε όσα έχεις βιώσει ως εδώ, προσπάθησε να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Να βλέπεις μεν τα λάθη των άλλων, αλλά να έχεις και το θάρρος να παραδέχεσαι και τα δικά σου.
Γιατί στο τέλος της ημέρας οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι μονόπλευρες. Ό,τι δώσεις, αυτό και θα πάρεις. Και τελικά, όπως θα κρίνεις τον άλλον, έτσι ακριβώς θα κριθείς κι εσύ. Τη στιγμή εκείνη, λοιπόν, της δικής σου κρίσης αντί να πεισμώσεις και να βάλεις επιδεικτικά τα χέρια στ’ αυτιά, προσπάθησε ν´ ακούσεις τι έχει να σου πει ο άλλος. Κι όταν ο καιρός περάσει, αν ακόμη σε παιδεύει κάτι μέσα σου, πιάσε και ξετύλιξε απ´ την αρχή το κουβάρι. Μην αφήσεις στο παρελθόν χαραμάδα για να εισβάλλει στο παρόν σου. Ξεχώρισέ τα, αν δε θέλεις να γίνει η ζωή σου γης μαδιάμ.
Μην ψάξεις για δικαιολογίες με σκοπό να το αναβάλλεις για ακόμα μία φορά. Δε μιλάμε για τη δίαιτα που λες ότι θ’ αρχίσεις τη Δευτέρα, εδώ μιλάμε για τη ζωή σου. Πώς περιμένεις να βρεις τα εφόδια για να χτίσεις ένα υγιές μέλλον, όταν με την πρώτη ευκαιρία έχεις δεύτερες σκέψεις για το παρελθόν; Απλά δεν είναι εφικτό!
Βρες τον άλλον, όπου κι αν είναι, ό,τι κι αν κάνει και ζήτα του μια τελευταία συνάντηση. Κι όταν αυτή επιτευχθεί, πες του όλα όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή σε έτρωγαν μέσα σου. Μίλα του για τις σκέψεις σου, για τις ανασφάλειές σου, για τα πάντα. Για λίγες έστω στιγμές ψάξε και βρες τον εγωισμό σου κι αξιοποίησέ τον όσο καλύτερα μπορείς. Δώσε ένα δεύτερο κι οριστικό αυτή τη φορά τέλος.
Προσοχή, όμως, σε κάτι βασικό. Στο παρελθόν γυρνάς μόνο για να κλείσεις τις ανοιχτές σου υποθέσεις, όχι για να αναζωπυρώσεις παλιούς κι ανέλπιστους έρωτες. Αν αυτός είναι ο ενδόμυχος σκοπός σου, τότε μην το επιχειρήσεις καν. Είναι καμένο χαρτί κάτι τέτοιες απόπειρες. Σαν τα ναρκωτικά που σου προσφέρουν για λίγο αυτή την πρόσκαιρη χαρά που τόσο απεγνωσμένα αποζητάς κι έπειτα σου διαλύουν κάθε ελπίδα επιβίωσης.
Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν. Λύνεις ό,τι είναι να λύσεις και μετά κόβεις κάθε επαφή. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να ανέχεται πισωγυρίσματα. Και δε θα σου χαριστεί. Θα σου δώσει μία ευκαιρία, άντε το πολύ και μία δεύτερη, αλλά από ‘κει και πέρα είσαι μόνος σου. Δεν έχει υποδείξεις κι οδηγίες χρήσης. Μόνος σου διαλέγεις αν αυτό που αποζητάς είναι τελικά η εξιλέωση ή η καταστροφή.
Όμως πριν καταλήξεις στην τελική σου επιλογή, λάβε και κάτι ακόμα υπόψη. Ό,τι επώδυνο έγινε στο παρελθόν είναι αυτό που σε βοήθησε να γίνεις αυτό που είσαι τώρα. Δεν είναι όμως κι αυτό που θα σε κάνει τον άνθρωπο που θα είσαι αύριο.
Επιμέλεια Κειμένου Δανάης Γιαννοπούλου: Ελίνα Ανδρεάδου
Συντάκτης: Δανάη Γιαννοπούλου
