Χειμώνας πλέον για τα καλά. Τα καλοκαιρινά έχουν από καιρό μπει στις ντουλάπες και τα χειμωνιάτικα έχουν την τιμητική τους. Κασκόλ, σκούφοι και γάντια έχουν κατακλείσει τους δρόμους, όμως αυτά που πολιορκούν κυρίως την προσοχή είναι τα πουλόβερ.
Αχ αυτά τα μάλλινα πουλόβερ! Σήμα κατατεθέν του χειμώνα. Σε προστατεύουν από το κρύο κι όχι μόνο. Αποτελούν την τέλεια δικαιολογία για να εγκαταλείψεις τη ζεστασιά του κρεβατιού σου και να περπατήσεις στους χειμωνιάτικους, πιθανόν και χιονισμένους, δρόμους.
Ποτισμένα με γνώριμα αρώματα είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ψάχνεις κάτι ζεστό για να φορέσεις. Είτε πολύχρωμα, είτε μονόχρωμα έχουν το δικό τους μοναδικό τρόπο να σου φτιάχνουν τη διάθεση. Το πώς θα τα φορέσεις τώρα είναι δική σου επιλογή. Όπως και το μέγεθος. Άλλοι τα προτιμούν όσο πιο μακριά και χαλαρά γίνεται ώστε να χαλαρώνουν φορώντας τα μ’ ένα ποτήρι κρασί τα κρύα βράδια του χειμώνα, ενώ άλλοι τα προτιμούν πιο στενά σε τέτοιο σημείο ώστε να νιώθουν κάθε ίνα μαλλιού πάνω τους.
Σ’ αυτό που συμφωνούν όλοι είναι πως όσο πιο παλιά τόσο το καλύτερο. Αν δεν έχει κάνει κόμπους το μαλλί σε εμφανή σημεία, ποιο το νόημα να το φοράς; Αν το σκεφτείς κι εσύ λίγο καλύτερα θα καταλάβεις τι εννοώ. Αναφέρομαι στα πουλόβερ εκείνα που όσο και αν τα ‘χει φθείρει ο χρόνος δε σου πάει η καρδιά να τ’ αποχωριστείς. Γιατί κουβαλάνε πάνω τους χιλιάδες αναμνήσεις.
Άλλοτε, είναι λάφυρα της παιδικής ηλικίας. Πλεγμένα συνήθως από κάποια γιαγιά κουβαλούν επάνω τους όλη την παιδική άγνοια και αθωότητα που τόσο σου ‘χει λείψει. Τα φοράς και αμέσως το μυαλό σου γεμίζει με χιλιάδες αναμνήσεις και η νοσταλγία σε κατακλύζει. Φέρνεις στο μυαλό σου το πατρικό σου σπίτι, το σχολείο, τις παρέες και θες έστω και για λίγο να ξαναγίνεις πάλι παιδί. Θυμάσαι τις κοπάνες, τα γέλια, τα πρώτα καρδιοχτύπια. Πώς λοιπόν να τ’ αποχωριστείς ακόμη και αν πλέον σου χωράει μόνο το ένα μανίκι; Απλά δε γίνεται.
Άλλοτε πάλι αποτελούν ενθύμια περασμένων εμπειριών. Αναμνηστικά ταξιδιών, αλλά και ξεχασμένων σχέσεων που πέρασαν αλλά τελικά ούτε που άγγιξαν. Κάθε φορά που τα φοράς ξαναγυρίζεις σε όλα εκείνα τα γραφικά σοκάκια, τις εκκλησίες και τα μουσεία που επισκέφτηκες φορώντας τα και που σου έμειναν χαραγμένα στη μνήμη σου για μια ζωή. Ενώ άλλες φορές σε ξαναγυρίζουν σε γλυκόπικρα σκηνικά γεμάτα γέλια αλκοόλ και έρωτα που όσο και αν σε πονάνε αρνείσαι κατηγορηματικά να ξεχάσεις.
Τα παλιά μάλλινα πουλόβερ είναι κάτι παραπάνω από ρούχα. Είναι μικρά ανεπίσημα ημερολόγια που σε κάθε πόντο τους κρύβουν και μία ανάμνηση. Αν είχαν φωνή θα μπορούσαν να σου καταθέσουν με την παραμικρή λεπτομέρεια όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής σου που μοιράστηκες μαζί τους. Από εκείνο το βράδυ που έκανες τον άρρωστο για να γλιτώσεις μια υποχρέωση και να δεις την αγαπημένη σου ταινία ως και το πρώτο σου ραντεβού. Τίποτα δεν τους ξεφεύγει.
Έτσι λοιπόν, όποια και αν είναι η προέλευσή τους και όσο και αν έχουν φθαρεί στο τέλος της ημέρας ένα είναι σίγουρο: δεν πρόκειται να τα πετάξεις ποτέ. Τι κι αν κάθε χρόνο παίρνεις και από ένα καινούριο το παλιό όπως και να το κάνουμε είναι αλλιώς. Γιατί γι’ αυτά θα έχεις πάντα χώρο στη ντουλάπα σου όσα χρόνια και αν περάσουν. Γιατί πλέον είναι κομμάτι της καρδιάς σου και σε καμία περίπτωση δεν έχεις διάθεση να τ’ αποχωριστείς.
Επιμέλεια Κειμένου Δανάης Γιαννοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Δανάη Γιαννοπούλου
