Τόσα αγκάθια που έβγαλες, θα σε πονέσουν κι εσένα

Θεωρούμε ότι μας γνωρίζουμε, προφανώς. Μα όλα όσα ξέρεις για σένα μπορούν άνετα να έρθουν τούμπα σε τόσο μεγάλο βαθμό που κάποιες φορές μπορεί να μας τρομάζει. Αυτό δεν υπονοεί πως δεν έχουμε αυτογνωσία απλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας μέχρι εκεί που τον συναντήσαμε. Όσο δρόμο διανύουμε, τόσα πράγματα ανακαλύπτουμε.

Πολύ συχνά μας στιγματίζουν τα «ναι» και «όχι» που είπαμε. Τα μεν ήταν πιο εύκολα από τα δε, διότι κάποια «όχι» χρειάστηκαν δύναμη ψυχής για να τα πούμε αφού σπαράξανε τα μέσα μας. Αν αναλογιστούμε μόνο από πόσες καταστάσεις κρατήσαμε συνειδητά απόσταση γιατί ρεαλιστικά δε θέλαμε να μπλέξουμε. Μπορεί να υπήρχε μια βαθιά επιθυμία να το κάνουμε, αλλά επικράτησε η φωνή της λογικής.

Το μυαλό ή την καρδιά; Δεν υπάρχει σωστή απάντηση, μόνο ηθική διπλή υπόσταση. Για πολλούς, η αξιοπρέπεια είναι το παν στη ζωή. Όμως κάποια στιγμή μας όλοι φανήκαμε αδύναμοι να την κρατήσουμε. Εξ’ άλλου είναι θέμα εγωισμού να είσαι πάντα αξιοπρεπής και ο εγωισμός με το πάθος δε συμπορεύονται.

Η ρίζα όμως στο να αντισταθούμε σε κάτι που θέλαμε να κάνουμε ήταν όταν ζήσαμε κάτι που πραγματικά δε μας άρεσε. Δεν μπορείς να προσπεράσεις κάτι που χαρακτηρίζει τον άλλον, οπότε τι κάνεις; Ξέρεις πως δεν είναι ηθικό αλλά ούτε εφικτό να πιέσεις για να προσαρμοστεί στα καλούπια σου. Δεν είναι μαριονέτα. Έτσι αποχωρείς κι εγκαταλείπεις μετά από σκέψη. Δεν είναι φυγοπονία αυτό αλλά ωριμότητα.

Κανείς δεν είπε πως είναι απλό. Χρειάζεται θάρρος και ωριμότητα για να οριοθετήσεις τον εαυτό σου να μείνει πίσω. Αυτό συνήθως με το πέρασμα τον χρόνων το αποκτάς. Εξάλλου ωριμάζουμε από τα χτυπήματα που δεχόμαστε από λάθος αποφάσεις κι όχι από τις ευκολίες που ζούμε. Πρέπει να πονέσεις για να ωριμάσεις συναισθηματικά. Ο πόνος είναι αυτός μας βοηθά με τα όριά μας, να βάζουμε σε όλα ένα μέτρο για να αποφύγουμε να ξαναπονέσουμε.

Η οριοθέτηση μας βοηθά στο να αντιμετωπίζουμε με στωικότητα τις αρνήσεις που λαμβάνουμε. Δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να σε ερωτευτεί. Αυτό το συναίσθημα είναι τόσο βαθύ που πρέπει να έχεις όσκαρ στην υποκριτική για να το προσποιηθείς πειστικά. Και στην ουσία, ποιος προτιμά να του πουλάνε μια ψεύτικη αγάπη που σίγουρα έχει ημερομηνία λήξης από την αλήθεια που πονάει;

Εξοικονόμηση χρόνου και χαρτομάντιλων ονομάζεται και με ψηλά το κεφάλι όλοι αυτή επιλέγουμε γιατί είμαστε ελεύθεροι μέσα σε μια σκλαβωμένη πολιτεία. Αν χρειαστεί να αντισταθείς σε όλα, ακόμα και στον γκρινιάρη εαυτό σου που τείνει να παρεκτραπεί, σφίξε του τα λουριά και κάθισέ τον κάτω. Έτσι θα αποφύγει τα περιττά χαστούκια. Καταπίνοντας τις πιο βαθιές μας επιθυμίες.

Οφείλεις στον εαυτό σου να πεις όχι σε ό,τι σε πληγώνει και σε κρατά πίσω. Πρέπει να σταματήσουμε να ταλαιπωρούμε τον αιώνιο σύμμαχό μας για να μπορέσει να συνεχίζει μπροστά. Είναι χρέος μας. Γέλα, κλάψε, φώναξε, βρίσε, σπάσε πράγματα, αλλά μετά ξαναγέλα. Πόνος είναι θα περάσει. Κάνεις δε σου είπε πως η αγάπη είναι μόνο ευτυχία και δεν πονά. Αλλά όλος αυτός ο πόνος, κάπως στο τέλος μας δικαιώνει δίνοντας τη σειρά του στην ευτυχία.