Οι άνθρωποι που ερωτευόμαστε κατά τη διάρκεια της ζωής μας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα καλά παιδιά και τα κακά παιδιά, στερεοτυπικά σαφώς και με μικρή εμβάθυνση, αφού κανένας άνθρωπος δεν είναι ποτέ ξεκάθαρα καλός ή κακός. Αντίστοιχα, στις ιστορίες και στις αναμνήσεις των ανθρώπων που συναναστράφηκαν κάποτε με εμάς ερωτικά, με αποτέλεσμα ή χωρίς, έχουμε ήδη καταταγεί σε μια από τις δυο αυτές ομάδες.
Εσύ σε ποια από τις δυο αυτές κατηγορίες θα ήθελες να ανήκεις; Οι λόγοι για τους οποίους ένας άνθρωπος θα ήθελε να μείνει στην ιστορία ως «καλό παιδί» είναι λίγο-πολύ προφανής. Ας δούμε λίγο τους λόγους όμως, γι’ αυτούς τους «άλλους» που διεκδικούμε στον έρωτα τον τίτλο του «κακού παιδιού».
1.Τα κακά παιδιά είναι απρόβλεπτα. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει, που θα βρεθείς και τι πρόκειται να γίνει μετά. Σε αιφνιδιάζουν, σε γεμίζουν εκπλήξεις και δεν πρόκειται στιγμή να πέσεις στη ρουτίνα και τη συνήθεια καμίας καθημερινότητας. Αυτό που σίγουρα ξέρουν είναι ότι δεν ξέρουν τι θέλουν. Δεν υπάρχει ένα μοτίβο, ένας άνθρωπος, μια κατάσταση που θέλουν μόνιμα. Βαριούνται τα ίδια και τα ίδια, προσπαθούν συνεχώς να κάνουν καινούρια πράγματα για να μη νιώσουν στιγμή την πλήξη που δημιουργεί η μονοτονία.
2. Είναι κυκλοθυμικοί με όλους τους σωστούς τρόπους. Δεν είναι κυκλοθυμικοί για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον ή για να να προκαλέσουν. Είναι έτσι όπως είναι, τη στιγμή που τους έρχεται, όποια κι αν είναι η περίσταση. Δηλαδή απλά αξιολάτρευτα αυθόρμητοι.
3. Δεν υπάρχουν γι’ αυτούς ημίμετρα ή γκρι χρώμα στη ζωή τους. Υπάρχει το όλα ή τίποτα. Το μαύρο ή άσπρο. Έτσι ερωτεύονται, έτσι δίνονται, έτσι θέλουν να λαμβάνουν την ανταπόκριση κι έτσι μας αρέσουν και μας.
4. Διεκδικούν αυτό που θέλουν με πάθος και πολύ επίμονα. Για όσο το θέλουν, είναι το μοναδικό πράγμα που θέλουν στον κόσμο τόσο πολύ και το διεκδικούν μέχρι να νιώσουν ότι το κατακτούν ολοκληρωτικά.
5. Είναι τόσο αληθινοί και ντόμπροι που γίνονται ακαταμάχητα γοητευτικοί. Θα σου πουν ό, τι ισχύει και όχι ό, τι θέλεις να ακούσεις. Δε θα χαϊδέψουν αυτιά μόνο και μόνο για να είναι με κάποιον άνθρωπο δίπλα τους. Τόσο απλά.
6. Όπως δεν έχουν κανέναν ανάγκη έτσι δε θέλουν και να αποτελούν κανενός ανάγκη αλλά επιλογή. Ξέρουν τι γίνεται, δεν είναι από αυτούς που μπορείς να πουλήσεις έρωτες. Γι’ αυτό και ξέρουν πότε είσαι εκεί πραγματικά και ποτέ όχι. Ξέρουν ποτέ τελείωσε κάτι είτε μέσα τους είτε στον άλλον άνθρωπο και φεύγουν χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις.
7. Η αξιοπρέπεια γι’ αυτούς είναι μονόδρομος. Δεν παρακαλάνε, δε χαλιούνται και δεν πρήζουν. Ξέρουν πότε και πόσο τους παίρνει. Ξέρουν τι αξίζουν και δεν κάνουν εκπτώσεις για κανέναν και για τίποτα.
8. Είναι ανεξάρτητοι με το σωστό τρόπο. Θέλουν το δικό τους προσωπικό χώρο και χρόνο, γιατί έχουν τα δικά τους ενδιαφέροντα και μια ολόκληρη ζωή πριν από οποιονδήποτε άλλον.
9. Μπορούν να είναι μόνοι χωρίς να νιώθουν μοναξιά και έτσι σέβονται και δίνουν όλα αυτά τα υγιή δεδομένα και στον άνθρωπο τους. Γιατί δυο μισά μπορεί να κάνουν ένα ολόκληρο αλλά θέλει δυο ολοκληρωμένους ανθρώπους για να δημιουργηθεί μια υγιή σχέση.
10. Θα τελειώσω αυτό το δεκάλογο παραφράζοντας ένα πολύ γνωστό τραγούδι του Meat Loaf που λέει ότι «τα καλά παιδιά πάνε στον παράδεισο, τα κακά παιδιά πάνε παντού». Νομίζω ότι δε χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις για το γιατί πάντα θα μας ελκύουν τα παρεξηγημένα αυτά μουτράκια.
Για όλους αυτούς τους λόγους και ακόμα παραπάνω πάντα θα μας τραβάνε τα «κακά παιδιά» του έρωτα. Προσοχή όμως, μην τα μπερδέψετε με όσους νομίζουν ότι είναι ή ότι έτσι πρέπει να είναι αυτή η κατηγορία. Τα «κακά παιδιά» στον έρωτα δεν είναι μαλάκες. Δεν κοροϊδεύουν και δεν εκμεταλλεύονται. Είναι ντόμπροι, σταράτοι και με αίσθηση του σεβασμού στον εαυτό τους πρώτα και στον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους έπειτα. Είναι οι αλήτες που λατρεύουμε να αγαπάμε με όλους τους σωστούς τρόπους και για τους σωστούς λόγους.
Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
