Ανούσιες συναναστροφές βαφτισμένες «φιλίες»

Φιλία∙ ένα απ’ τα μεγαλύτερα κομμάτια στις ζωές των ανθρώπων. Έννοια και σχέση ιερή. Πιο ιερή απ’ τη φιλία, σχεδόν για όλους, είναι η οικογένεια. Ίσως γι’ αυτό κάποιοι ονομάζουν τους φίλους συγγενείς από επιλογή. «Τους φίλους τους διαλέγουμε, γι’ αυτό δεν τους παιδεύουμε» λέει κι η Χαρούλα. Κι απ’ τη στιγμή που τους διαλέγουμε, μας αντιπροσωπεύουν. Δείξε μου, λοιπόν, το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Ποια ήταν ή είναι τα κριτήριά σου;

Φίλοι παιδικοί, παροδικοί, φίλοι που οι συνθήκες της ζωής σας έφεραν κοντά. Στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου ο τομέας αυτός εμπλουτίζεται ή συρρικνώνεται, κι αυτό είναι υγεία. Όπως αλλάζεις εσύ ως άνθρωπος, αλλάζουν κι εκείνοι που συναναστρέφεσαι. Κάποιος σε γεμίζει πιο πολύ, σε κάνει να περνάς καλά, μπορεί να σε ακολουθεί σε κάθε τρελή ή συντηρητική ιδέα έχεις στο μυαλό σου. Άλλοι σε κάνουν να γελάς, να περνάς καλά, να διασκεδάζεις ή σας δένουν κοινά ενδιαφέροντα κι ασχολίες που μπορείτε να μοιραστείτε. Κάποιοι άλλοι έφυγαν. Εκτίμησαν την κατάσταση κι απομακρύνθηκαν ή εσύ ένιωσες ότι χάθηκε κάτι απ’ τη μαγεία που σας έδενε. Κι όλα αυτά είναι απόλυτα σεβαστά –απ’ τη στιγμή που τη φιλική σχέση που έχεις συνάψει με έναν άνθρωπο την διέπει η ειλικρίνεια, όπως θα έπρεπε να γίνεται σε όλες τις σχέσεις μας– και κανείς δεν μπορεί να κρίνει ή να κατηγορήσει κανέναν.

Τι γίνεται, όμως, όταν τα κριτήριά σου είναι άλλα; Φίλοι που σας δένει μια παλιά αγάπη ή μια συμπάθεια απ’ το παρελθόν, που κάποτε άλλαξε χαρακτήρα, αλλά δε θες να το παραδεχτείς. Ίσως πλέον να μη σου προσφέρει τίποτε άλλο, απλά δε θες να αδικήσεις ανθρώπους που κάποτε νοιάστηκες. Είναι κι οι φίλοι που λειτουργούν σαν «αυλή» κι υπάρχουν στη ζωή σου για να ανεβάζουν το «εγώ» σου, επειδή σε θαυμάζουν και σε διεκδικούν, χωρίς όμως να μπορείς να επενδύσεις σε αυτούς παραπάνω. Κι ο φίλος-καβάτζα, που είναι εκεί όταν νιώθεις μόνος σου ή όταν θέλεις να κάνεις μια έξοδο και κανένας άλλος δεν μπορεί να καλύψει αυτό το κενό.

Οι κατηγορίες πολλές. Φίλοι πυροτεχνήματα και φίλοι ζωής. Όποια κι αν είναι η κατηγορία που έχεις κατατάξει τους φίλους της ζωής σου, πρέπει να σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου και μετέπειτα τον άνθρωπο που συναναστρέφεσαι. Φίλος είναι αυτός που όταν βρίσκεσαι μαζί του είσαι εκατό τις εκατό ο εαυτός σου. Με τα αρνητικά του και με τα θετικά του. Είναι αυτός που δεν ντρέπεσαι να κάνεις ό,τι σου κατεβαίνει στο μυαλό. Ξέρει τα μυστικά σου και τα σέβεται. Ξέρει πώς σκέφτεσαι και σε δικαιολογεί. Όταν πέσεις, θα σε τραβήξει και μετά θα γελάσετε με την καρδιά σας κι οι δύο. Στα δύσκολα ήταν εκεί να σε παρηγορήσει, αλλά στη χαρά ήταν εκεί για να καμαρώσει πιο πολύ από σένα, για σένα. Γιατί στα δύσκολα κι όταν υποφέρεις, όλοι θα σε λυπηθούν. Στη χαρά σου, όμως, ελάχιστοι είναι αυτοί που δε θα την ζηλέψουν και θα τρέξουν να την μοιραστούν μαζί σου.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι η στάση του σε εκείνη η φάση της ζωής σου που θα είσαι στα χειρότερά σου. Εκεί που δε θα ξέρεις ποιος είσαι, πού πας και τι κάνεις. Σε εκείνη τη φάση που ενώ θα έχεις χαθεί και δε θα ξέρεις ούτε ο ίδιος πώς να ζητήσεις βοήθεια, φίλος θα είναι αυτός που θα σου απλώσει το χέρι του. Χωρίς να το περιμένεις. Χωρίς να χρειαστεί να το ζητήσεις, ούτε να εξηγήσεις.

Είναι κρίμα να μη σέβεσαι το χρόνο σου και την ποιότητα των σχέσεων που συνάπτεις στη ζωή σου. Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι και να ταλαιπωρείς ανθρώπους που θα έπρεπε να σας δένουν μόνο ουσιαστικά συναισθήματα και πράξεις. Στο όνομα ενός φόβου ή μιας συνήθειας. Κι όταν ο χρόνος κι οι περιστάσεις σου δείξουν ποια είναι τα πραγματικά φιλαράκια σου, να τα αγαπάς και να τα προσέχεις. «Γιατί πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις τους σωστούς».