Δε γίνεται να ταιριάξουμε με όλους

Προσαρμογή∙ η αλλαγή και τροποποίηση σε κάτι για να ταιριάζει με κάτι άλλο. Ένας άνθρωπος που πετυχαίνει αυτήν την αλλαγή λέγεται προσαρμοστικός ή προσαρμόσιμος. Κρίνοντας απ’ τα συνώνυμα αυτής της λέξης, μερικά απ’ τα οποία είναι βολικός, ελαστικός, συμβιβαστικός, ακόμα κι εύστροφος, καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου. Κι εδώ, για άλλη μια φορά, ο κανόνας του «παν μέτρον άριστον» επιβεβαιώνεται. Γιατί δυστυχώς, όπως σε όλα τα πράγματα, τα άκρα μπορούν να μετατρέψουν ένα θετικό στοιχείο σε πολύ αρνητικό.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι καθόλου προσαρμοστικοί κι υπάρχουν κι άνθρωποι που ανάλογα με το ποιον έχουν δίπλα τους μεταλλάσσονται, οι γνωστοί κι ως άνθρωποι-χαμαιλέοντες. Σίγουρα κάποια στιγμή της ζωής σου συνάντησες ή θα συναντήσεις αυτήν την κατηγορία. Σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης, φιλική, ερωτική, ακόμα κι επαγγελματική αρκετές φορές.

Άνθρωποι που μπορούν να ταιριάξουν και να εναρμονιστούν σε όλα τα περιβάλλοντα, με όλους τους ανθρώπους, απ’ τον τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας, το ντύσιμο, μέχρι τις συμπεριφορές και τις απόψεις. Είναι αυτή, όμως, η εφαρμογή του όρου «προσαρμοστικότητα»; Είναι θετική αυτή η ερμηνεία του ορισμού της λέξης; Είναι διπλωματία ή μήπως ανάγκη αποδοχής;

Το να μπορείς να συναναστρέφεσαι με διαφορετικούς ανθρώπους και να προσαρμόζεσαι σε καταστάσεις  που μπορεί και να μην ήταν επιλογή σου, αλλά επειδή ανήκεις σε ένα κοινωνικό σύνολο πρέπει μερικές φορές να ακολουθείς και κάποια άλλα «θέλω», είναι απολύτως λογικό και κατανοητό. Είναι επίσης και μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία κι αφορμή, αν το δεις από μια άλλη οπτική, να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα και να καταλήξεις μέσα απ’ τη δική σου προσωπική εμπειρία και γνώμη, αν σου ταιριάζει κάτι ή όχι, είτε είναι μέρη είτε είναι άνθρωποι. Γιατί δοκιμάζοντας κι εξερευνώντας μπορείς να κατακτήσεις την πλήρη εικόνα των επιθυμιών σου, των αναγκών σου και του εαυτού σου. Το να μπορείς να μπαίνεις στη διαδικασία να προσαρμόζεσαι παντού και πάντα, με όλους, δείχνει έναν άνθρωπο που δεν έχει κατασταλάξει ακόμα. Ούτε στο τι του αρέσει ούτε στο τι άποψη έχει σχηματίσει για τη ζωή και τον εαυτό του και προπάντων δείχνει έλλειψη σεβασμού κι αγάπης προς τον ίδιο του τον εαυτό και το χρόνο του.

Γιατί διπλωματία είναι να μπορείς να είσαι ευγενικός και να σέβεσαι τη γνώμη του άλλου, παραθέτοντας με ωραίο τρόπο τη δική σου, όχι να ενστερνίζεσαι τυφλά την άλλη άποψη. Γιατί προσαρμοστικός σημαίνει «μπορώ να ακολουθήσω την παρέα μου σε μια επιλογή της που δε με εκφράζει και θα προσπαθήσω να περάσω καλά, βλέποντας με θετική ματιά τι μπορεί να μου προσφέρει αυτό το διαφορετικό ως εμπειρία», δε σημαίνει «αποποιούμαι ό,τι μ’ αρέσει για να ΄μαι αποδεκτός».

Γιατί, στην τελική, δεν μπορείς να ταιριάξεις με όλους τους ανθρώπους, γιατί ο καθένας έχει άλλα βιώματα, άλλα «πιστεύω» κι έχει κάνει μια μοναδική, προσωπική διαδρομή, που διαμόρφωσε αυτό που είναι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι «συνυπάρχω και σέβομαι τον άλλον», όχι «τροποποιούμαι κι αλλάζω για να ταιριάζω μαζί του».

Γιατί οι χαμαιλέοντες δεν αλλάζουν το χρώμα τους ανάλογα με το περιβάλλον που βρίσκονται. Ποτέ δεν το έκαναν, πρόκειται για ένα μύθο. Η εναρμόνισή τους με το περιβάλλον, όταν συμβαίνει, είναι εντελώς συμπτωματική. Αλλάζουν χρώμα ανάλογα με τη συναισθηματική τους κατάσταση. Όταν φοβούνται, όταν κάποιος τους σηκώσει απ’ το έδαφος, όταν νικήσουν κάποιον άλλον του είδους τους. Κι επανέρχονται στη φυσιολογική τους κατάσταση όταν το ερέθισμα που προκαλεί την αλλαγή, εξασθενίσει.

Κι ίσως είναι και οι μοναδικοί αξιοσημείωτοι λόγοι που θα έπρεπε να παρομοιάζουμε έναν άλλον άνθρωπο με αυτούς.