Εκπλήξεις σε ανύποπτο χρόνο, αλλιώς είναι αγγαρεία λόγω ημέρας

Δώρα κι εκπλήξεις. Λέξεις που ακόμα και στο άκουσμά τους σου προκαλούν ευφορία και μια παιδική ανυπομονησία. Προσωπικά, δεν ξέρω κανέναν που να μην του αρέσουν οι κινήσεις αυτές. Και μεταξύ μας, αν υπάρχετε κάπου εκεί έξω κι ανήκετε σε αυτήν τη σπάνια κατηγορία, αν ερωτηθείτε ποτέ αν σας αρέσουν τα δώρα κι άλλες παρεμφερείς κινήσεις, πείτε ψέματα. Γιατί πού να εξηγείτε τώρα ότι δεν είστε εξωγήινοι.

Οι αυθόρμητες κινήσεις αυτές υποδηλώνουν ενδιαφέρον, εκτίμηση και πολλή, πολλή αγάπη από αυτόν που τις προσφέρει, με μοναδικό σκοπό να προκαλέσει χαμόγελα, χαρά κι εξίσου αυθόρμητες αντιδράσεις, θετικές κυρίως στο άτομο που έχει αποφασίσει να είναι κι ο παραλήπτης του δώρου.

Ένα λουλούδι, ένα παράξενο, ιδιαίτερο, πραγματάκι που όταν το είδε σκέφτηκε τον άλλον. Ένα ωραίο γεύμα, κεριά και μια πολύ ρομαντική ατμόσφαιρα. Δε χρειάζεται κόπος αλλά τρόπος για να δείξεις τα συναισθήματά σου. Τρόπος, αρκετή φαντασία και λίγη προσοχή στα «θέλω» και τις ανάγκες της άλλης πλευράς. Απ’ το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο δώρο κι απ’ την ελάχιστη, καθημερινή αλλά εγκάρδια έκπληξη μέχρι το πιο τρελό concept, όλα είναι πάντα καλοδεχούμενα και πολύ αποτελεσματικά για την καλή ψυχολογία αυτού που τα δέχεται όσο κι αυτού που τα προσφέρει.

Το δώρο το προσφέρεις μέσα απ’ την καρδιά σου χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα ή απαιτώντας κάτι πίσω. Πρέπει να γίνεται με ανιδιοτέλεια. Είναι μια κίνηση που μπορεί να έχει αντίκρισμα, μπορεί όμως κι όχι. Κι αυτό –με εξαίρεση κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων που χρήζουν κάποιας ιδιαίτερης μεταχείρισης λόγω προσωπικών τους κακών εμπειριών με δώρα και συναφή– σχεδόν πάντα είναι στο χέρι του ανθρώπου που προσφέρει.

Απ’ τη στιγμή που θα κάνεις την κίνηση μέχρι το είδος της κίνησης αυτής, αποδεικνύεις αν ακούς τον άλλον και πόσο. Αν έχεις καταλάβει τις ανάγκες του και κάτι κρυμμένες επιθυμίες που όλοι έχουμε μέσα μας. Ουσιαστικά εκείνη τη στιγμή προσφέρεις μέσα σε ένα αμπαλάζ την εικόνα που έχεις σχηματίσει για τον άλλον. Έτσι,  για τις περισσότερες φορές που κάποια τέτοια κίνηση απέτυχε ή δεν πέτυχε στο βαθμό που αναμενόταν, ευθύνεται η απογοήτευση που ένιωσε ο παραλήπτης απ’ τον άνθρωπο που του έδωσε το δώρο. Ούτε απ’ το ίδιο το δώρο τόσο, ούτε απ’ την κίνηση.

Αν είναι γιορτή, γενέθλια, του Αγίου Βαλεντίνου, η Ημέρα της  Γυναίκας, η γιορτή του Πατέρα ή της λακέρδας τέλος πάντων, δεν είναι δώρο. Είναι υποχρέωση. Κι αν προσπαθείς να βγεις από αυτήν την υποχρέωση θα φανεί. Κι εννοείται ότι κι αυτές τις σημαντικές μέρες θα προσφέρουμε το δώρο μας, δεν αντιλέγω, αλλά είναι τόσο προβλέψιμο και βαρετό που χάνει την ουσία του. Αυτήν την ομορφιά του αιφνιδιασμού, των αυθόρμητων αντιδράσεων και της δημιουργίας μιας καλύτερης διάθεσης στο πλαίσιο μιας ρουτινιασμένης καθημερινότητας.

Είναι ωραίο να σε προσέχουν, να σε αγαπάνε και να σε κάνουν να νιώθεις, έστω και για μερικά λεπτά, το κέντρο του κόσμου τους. Δώρα –και μάλιστα πολύ πιο σημαντικά απ’ τα υλικά αγαθά– είναι κι ένα φιλί, μια ζεστή αγκαλιά και μία ειλικρινής εκδήλωση συναισθημάτων. Για κάθε άνθρωπο που αγαπάς υπάρχουν άπειροι τρόποι να του το δείξεις. Γιατί σε έναν κόσμο με τόσα προβλήματα και τόσα άγχη καθημερινά, είναι ωραίο να ‘σαι ο λόγος που κάποιος εκεί έξω χαμογελά.