Εσύ, εγώ και το Παρίσι

Καθημερινότητα. Ρουτίνα. Δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο και ξανά απ´ την αρχή. Συνήθισα τον καινούριο τρόπο ζωής. Είναι ήρεμα εδώ. Έχει μια παράξενη γεύση, αυτή της ασφάλειας. Γεύση ξένη στο στόμα μου γιατί δεν την είχα νιώσει ξανά. Δεν την ήθελα. Και μέσα σε όλη αυτή την ησυχία, πάντα γυρνάει στο μυαλό μου η ίδια σκέψη. Κάπως επαναστατική.

Εγώ κι εσύ. Μια εκδρομή. Αυτήν που δεν πήγαμε ποτέ μαζί. Δε θέλω βαλίτσες. Δε θέλω πρόγραμμα. Θέλω εσένα. Θέλω εμένα ξανά δίπλα σου, έστω γι’ αυτές τις λίγες μέρες. Μια εβδομάδα, ας πούμε. Θέλω μια πόλη ερωτική, αλλά και κουλ. Θέλω φώτα πολλά. Για να με βλέπεις και να θυμηθείς πώς είναι να χαμογελάω ξανά επειδή είσαι απλά εκεί. Θέλω βόλτες σε σοκάκια. Φιλιά στη μέση του δρόμου. Θέλω μια πολύ εκλεπτυσμένη κουζίνα για να έρχεται σε αντίθεση με τη βρόμικη γεύση των φιλιών μας. Θέλω να μεθύσω με τα καλύτερα κρασιά και να μη σκέφτομαι συνέπειες και λάθη.

Το βρήκα! Πάμε Παρίσι; Δε θέλω sightseeing μαζί σου, όχι. Θέλω να κάνουμε τη βόλτα μας αλλιώς. Σαν τον έρωτά μας. Θέλω να χαθούμε στα στενά. Θέλω αγάπη, έρωτα κι αναρχία μαζί σου. Ωραίο το Λούβρο, ο Πύργος του Άιφελ, η αψίδα του Θριάμβου, αλλά αυτά δεν τα κάνουν όλοι; Εγώ θέλω να χαθούμε στις γειτονιές. Να τρώμε σε bistro που γεννήθηκαν ποιητές. Θέλω να δούμε μαζί τοπία που έγιναν για τους μεγαλύτερους ζωγράφους πηγή έμπνευσης.

Να επισκεφθούμε τη Μονμάρτρη, να περπατήσουμε στη Βασιλική της Σακρ Κερ –Ιερή Καρδιά, υπάρχει άραγε πιο ωραίο όνομα;– κι εκεί μετά στην πλατεία Τετρ, οι πλανόδιοι, υπαίθριοι ζωγράφοι να αποτυπώσουν αν μπορούν δυο ερωτευμένα χαμόγελα. Αποτυπώνεται, άραγε, η ευτυχία στον καμβά;

Θέλω να καθίσουμε στις όχθες του Σηκουάνα και να μιλάμε για όνειρα, ακόμα κι αν είναι να κρατήσουν λίγο. Όνειρα κοινά. Δικά μας. Θυμάσαι που σου έλεγα ότι το ιδανικό πρώτο ραντεβού για μένα είναι στο λούνα παρκ; Ένα μέρος που γίνεσαι παιδί και δεν υπάρχει χώρος για κανόνες, τύπους και σωστές συμπεριφορές. Είσαι ο εαυτός σου. Γέλια, παιχνίδια, όχι στημένα πράγματα. Το πρώτο ραντεβού που δεν πήγαμε, λοιπόν, το θέλω εκεί. Στη Disneyland.

Να μείνουμε εκεί. Να είναι όλα έτσι όπως πρέπει. Έστω για όσο κρατήσει αυτό το ταξίδι. Εκεί που δε χρειάζεται να σκέφτεσαι, μόνο ζεις τη στιγμή. Ήμασταν πολύ καλοί σ´ αυτό. Να γνωρίσουμε τους ήρωες των κινουμένων σχεδίων από κοντά. Μας άρεσαν πολύ τα καρτούν όταν βλέπαμε τηλεόραση, θυμάσαι;

Να μας δένει ακόμα κάτι. Μια εβδομάδα εκεί. Στην πιο ρομαντική, κουλ και κλασική πόλη της Ευρώπης. Και μετά, φύγε. Αν μπορείς μετά, φύγε ξανά. Έτσι κι αλλιώς γι’ αυτό τα λένε όνειρα κι εκεί είναι και η μαγεία τους. Γιατί κρατάνε λίγο και σου αφήνουν αυτήν την υπέροχη αίσθηση ευτυχίας το πρωί όταν ξυπνήσεις. Για να μπορέσεις να συνεχίσεις, να προχωρήσεις παρακάτω. Κι εμείς προχωρήσαμε, έτσι δεν είναι;

Απλά έλα να το κάνουμε αυτό το ταξίδι, για να μπορέσουμε να αντέξουμε, μωρό μου.

Υ.Γ. Στο αεροδρόμιο θα σε περιμένω. Εκεί που ξέρεις ποιος σου λείπει, ποιον αγαπάς και ποιον περιμένεις να γυρίσει. Εκεί που οι έρωτες σμίγουν και χάνονται ξανά. Αυτή θέλω να είναι η αφετηρία μας κι άλλο ένα τέλος μαζί.