«Εμμονή». Η ενέργεια και το αποτέλεσμα του εμμένω, η προσήλωση σε κάτι σε υπερβολικό βαθμό με βάση τον ορισμό της. Κοινώς, το κόλλημα. Αρκετούς προβληματίζει μια τέτοια κατάσταση, πολλοί τη βιώνουν, λίγοι όμως την παραδέχονται. Εμμονή με μια κατάσταση, με μια ιδέα, με έναν φόβο, με έναν άνθρωπο. Γίνεται να παραφράσουμε την εμμονή με τον έρωτα; Τι είναι αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε τις δυο αυτές καταστάσεις και να δούμε ξεκάθαρα το τι συμβαίνει τελικά;
Όλοι μας, ή σχεδόν όλοι, έχουμε βιώσει μια σχέση ή μια κατάσταση όπου ενώ αντικειμενικά και λογικά σκεπτόμενοι, αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε απόλυτα τους λόγους που δεν μπορούμε να συμβιώσουμε με έναν άνθρωπο, καταλήγουμε να εθελοτυφλούμε ή και να χάνουμε κάθε μορφή αυτοσεβασμού για να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί του. Η εμμονή είναι ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και χαρακτηρίζεται από επίμονες σκέψεις που εμφανίζονται συνέχεια με κύριο συστατικό τους την αμφιβολία και την ανησυχία.
Κοινώς, δεν περνάς καλά. Ούτε εσύ ούτε ο άλλος άνθρωπος που είναι μαζί σου. Σκοπός μιας σχέσης είναι να γίνονται και τα δυο μέλη που την απαρτίζουν καλύτεροι από ό, τι ήταν, όταν ήταν χωριστά. Να δημιουργούνε τις συνθήκες ώστε να γίνονται πιο χαρούμενοι και να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Να σκέφτονται τη σχέση τους ως το περιβάλλον όπου μπορούν να προστατευτούν για λίγο από τα προβλήματα που τους απασχολούν και να γεμίσουν ενέργεια και δύναμη. Αυτό είναι έρωτας.
Να αγαπάς, να εμπιστεύεσαι και να υποστηρίζεις το άτομο που έχεις επιλέξει να είναι μαζί σου γιατί θέλεις και μεμονωμένα αλλά και ως σύνολο να είστε συνειδητοποιημένοι και γεμάτοι. Ακόμα και στην άσχημη στιγμή του χωρισμού, ο έρωτας έχει μεγαλοψυχία. Δε βάζει το δικό του εγωισμό μπροστά στην απόφαση του άλλου και την ευτυχία του. Πενθεί βουβός και αξιοπρεπής ο αληθινός έρωτας. Χωρίς απειλές, βρισιές και εξευτελισμούς. Η αρρωστημένη μορφή του έρωτα, που εμπεριέχει ως μορφή και την εμμονή, έχει τέτοιες εκφάνσεις. Είσαι μαζί με τον άλλον και θέλεις να τον ελέγχεις. Βαριέσαι, συνηθίζεις αλλά μόλις αποφασίσει να κάνει κάτι για τον εαυτό του και να αφιερώσει λίγο χρόνο για αυτόν και τα ενδιαφέροντά του, τρελαίνεσαι. Αυτές οι επίμονες σκέψεις για οτιδήποτε μπορεί να συμβαίνει όταν δεν είσαι εσύ μαζί του γίνονται μαρτύριο. Μέχρι τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ο άλλος ότι δεν περνάει καλά και ξεκινάει η μάχη για το αν θα σωθεί η σχέση. Δύσκολο εγχείρημα με ακόμα πιο δύσκολη την έκβαση του θετικού αποτελέσματος.
Όταν δημιουργείται μια μη υγιής κατάσταση τότε αν πραγματικά σε ενδιαφέρει το άτομο και δεν είναι ακόμα μια επιπόλαιη επιλογή σου, το πρώτο πράγμα που θα προσπαθήσεις να διορθώσεις θα είναι τη συμπεριφορά που δημιουργεί το πρόβλημα. Θα τη δεις, θα την κατανοήσεις και επειδή μιλάμε για μια πολύ εξειδικευμένη κατάσταση, θα συμβουλευτείς έναν ειδικό. Όχι ένα βήμα πριν το χωρισμό, όχι αφού χωρίσεις. Την πρώτη στιγμή που θα αντιληφθείς ότι πηγή του προβλήματος είναι μια προβληματική συμπεριφορά σου. Υπάρχουν παρά πολλά προειδοποιητικά σήματα για να καταλάβεις προς τα πού οδεύει και η σχέση και η αντίδραση του άλλου σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω του.
Δεν μπορείς να μπερδέψεις τον έρωτα με την εμμονή σου για κάποιον. Δεν είναι εγωιστικός ο έρωτας. Ο έρωτας είναι μεγαλειώδης και αλτρουιστής. Δίνει πιο πολλά από όσα θέλει να πάρει πίσω και δεν απαιτεί τίποτα. Βιώνει τα συναισθήματα στην υπερβολή τους αλλά ποτέ αρρωστημένα. Δεν είναι κάτι μικρό και λίγο ο έρωτας αλλά κάτι υπερμέγεθες που μπορεί να κάνει να μην αντέξεις την υπερβολή του. Αυτή είναι η βασική του διαφορά με οτιδήποτε άλλο βαφτίζουμε ως έρωτα. Μέσα στη ζάλη του, έχει πάντα ως ανταπόδοση τη χαρά και τη λύτρωση. Και ποτέ δεν είναι πυροτέχνημα. Είναι το πιο σταθερό και όμορφο συναίσθημα.
Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
