Η σταδιακή απομάκρυνση πριν το χωρισμό πληγώνει περισσότερο

Απόρριψη. Μια λέξη που έχει πολλές μορφές, αλλά πάντα το ίδιο αποτέλεσμα γι’ αυτόν που την δέχεται. Η απόρριψη σε βάζει σε μια διαδικασία που δύσκολα μπορείς να διαχειριστείς. Αν κρίνουμε λογικά, ένα κομμάτι της υπάρχει παντού στην καθημερινότητά μας. Κρίνουμε κάποιον ακατάλληλο κι έτσι τον απορρίπτουμε. Είτε εμείς άλλους είτε άλλοι εμάς, σε οποιονδήποτε τομέα.

Η απόρριψη θα έπρεπε να είναι μάθημα για να γινόμαστε καλύτεροι. Είναι όμως; Όχι τις περισσότερες φορές. Γιατί ξέρει πού απευθύνεται. Πάντα στην αφύπνιση του εγωιστικού κομματιού του χαρακτήρα μας. Κι αυτό μόνο κακό μπορεί να κάνει.

Ειδικά αν ο αποδέκτης ή η πηγή της απόρριψης είναι ο άνθρωπος που επέλεξες να έχεις δίπλα σου. Γιατί είναι επιλογή σου, σωστά; Ανάμεσα σε τόσους άλλους, αυτός είχε κάτι μοναδικό. Κάτι που σε τράβηξε, κάτι που σου κέντρισε το ενδιαφέρον κι έτσι απλά ερωτεύτηκες. Και ξαφνικά, βρίσκεσαι τώρα να σκέφτεσαι τι δεν πάει καλά. Για ποιον λόγο δε γελάς πια όπως παλιά; Κι αυτές οι πεταλούδες στο στομάχι που δε σε άφηναν σε ησυχία, πού πήγαν; Τα μάτια που σε κοιτούσαν κι έλιωνες τώρα σε αφήνουν παγερά αδιάφορο. Τα χέρια που σε έπιαναν και δε χόρταινες, τώρα σε πνίγουν.

Ψάχνεις αφορμές και δικαιολογίες για να λείπεις. Η δουλειά σου έγινε προτεραιότητά σου. Οι φίλοι σου πάντα στις πρώτες επιλογές σου για να διασκεδάσεις και να ξεφύγεις λίγο απ’ την καθημερινότητα. Το σεξ που θεωρούσες πάντα το πιο σημαντικό κομμάτι στη σχέση, πλέον το σκέφτεσαι σαν ανάμνηση μακρινή ή σαν αγγαρεία. Κι εσύ προσπαθείς να καταλάβεις όλο αυτό πότε ξεκίνησε, γιατί και πού θα καταλήξει.

Ένα τόσο αρνητικό κλίμα δεν μπορεί να το νιώθεις μόνο εσύ, αλλά κι η άλλη η πλευρά. Κι αυτή είναι η πιο άσχημη μορφή της απόρριψης. Δύο άνθρωποι ερωτευμένοι να καταλήγουν αποξενωμένοι. Κι η ερώτηση εδώ είναι απλή. Τι περιμένετε; Θαύματα; Υπάρχουν-δεν υπάρχουν δε νομίζω να λειτουργούν κάπως έτσι.

Θα μου πεις, μα αγαπιέστε, υπάρχουν συναισθήματα, τόσα χρόνια κοινής πορείας ή χίλιες ακόμα δικαιολογίες για να με πείσεις, ότι τι; Επειδή υπάρχουν όλα αυτά μπορείς να εξευτελίζεις κάτι τόσο όμορφο όπως αυτό που μπορεί να σου προσφέρει μια σχέση υγιής; Ή θεωρείς ότι είναι απλά μια φάση που όλα τα ζευγάρια περνάνε και μετά θα ξαναείστε στα καλύτερά σας;

Δυστυχώς, οι ανθρώπινες σχέσεις στην πραγματικότητα δεν είναι όπως στις ταινίες. Και σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να συνεργαστούν δύο πολύτιμα όπλα που έχεις για να λύσεις το πρόβλημα. Το μυαλό κι η καρδιά σου. Πάρε το χρόνο σου, αποστασιοποιήσου, πάρε μια βαθιά ανάσα κι άκου. Και τα δύο είναι εκεί για να σε βοηθήσουν να καταλάβεις τι γίνεται και τι θέλεις.

Όσα συναισθήματα, χρόνο ή κόπο κι αν έχεις ξοδέψει για έναν άνθρωπο, αν δε σε κάνει ευτυχισμένο ή αν δε σου κάνει πλέον καλό, τι να τον κάνεις; Ό,τι χρειάζεσαι για να είσαι καλά το έχεις ήδη κι αυτό είναι ο εαυτός σου. Πάντα η απόφαση να χωρίσουμε είναι δύσκολη γιατί φοβόμαστε να χάσουμε τον άνθρωπο αυτόν που έχουμε δίπλα μας απ’ τη ζωή μας, γιατί νιώθουμε ότι τον έχουμε ανάγκη. Μήπως όμως, με τις επιλογές σου, χάνεις αυτόν που έχεις πραγματικά ανάγκη κι ήταν πάντα δίπλα σου όποτε τον χρειαζόσουν;

Μήπως στην κοινή πορεία που δημιούργησες με κάποιον άλλον, έχασες αυτόν που θα έπρεπε να φροντίζεις περισσότερο από όλους κι αυτή είναι η πηγή που δημιουργεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις;

Υ.Γ. Να σε αγαπάς, να σε προσέχεις και να σε προστατεύεις. Και τότε θα μάθεις να αντιμετωπίζεις το οποιοδήποτε αρνητικό κλίμα δημιουργείται εποικοδομητικά. Γιατί «η ζωή δεν είναι για να περιμένεις την καταιγίδα να περάσει, αλλά για να μάθεις να χορεύεις στη βροχή».