Ηχητικά μηνύματα, αφιερώσεις και βίντατζ ρομάντζο

Καθημερινότητα, ρουτίνα. Φίλοι, παρέες, έξοδοι. Περνάς καλά και νιώθεις ακόμα καλύτερα. Κι έτσι απροειδοποίητα, χωρίς να έχεις προγραμματίσει κάτι τέτοιο ή να το επιδίωξες, συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Ερωτεύεσαι. Και ξαφνικά όλες οι αισθήσεις σου είναι σε εγρήγορση κι αναζητούν το πρόσωπο που τις έκανε να ξυπνήσουν απ’ το λήθαργο που είχαν πέσει.

Η όρασή σου ψάχνει παντού τη συγκεκριμένη μορφή. Η γεύση σου δεν έχει ανάγκη κανένα αγαπημένο φαγητό ή γλυκό για να ικανοποιηθεί, παρά μόνο ένα στόμα. Η αφή σου νιώθεις να καίει στο άγγιγμα του κορμιού αυτού. Η όσφρησή σου οξύνεται και τη θέση του οξυγόνου αντικαθιστά μια ιδιαίτερη μυρωδιά. Είναι όμως και μια αίσθηση που δύσκολα ικανοποιείται. Η ακοή. Θέλεις παντού και πάντα να έχεις αυτή τη φωνή δίπλα σου, μέσα στο μυαλό σου. Απομακρύνεσαι απ’ το αντικείμενο του πόθου σου και το ακουστικό παίρνει φωτιά. Μηνύματα, τηλέφωνα, οτιδήποτε μπορεί να αντικαταστήσει την παρουσία.

Κι εκεί που κοιτάς το κινητό σου έρχεται ξαφνικά κάτι που σε κάνει να χαμογελάσεις. Ξέρεις, από αυτό το χαμόγελο που όλοι καταλαβαίνουν ότι είσαι ερωτευμένος. Ηχητικό μήνυμα. Η δυνατότητα αποστολής του εύκολη από όλες τις εφαρμογές που χρησιμοποιούνται πλέον και το αποτέλεσμα πάντα ίδιο: Ένα εξαιρετικό για τον παραλήπτη συναίσθημα.

Ένα τραγούδι που αφιερώνεται με σκοπό να εκφράσουν οι στίχοι του όσα δεν μπορεί να εκφράσει ο άνθρωπος αυτός. Τραγούδια ηχογραφημένα απ’ το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο ή από μια έξοδο. Απανωτές εξομολογήσεις έρωτα. Και στο ενδιάμεσο να ακούς τη φωνή του να σου τραγουδάει τα κομμάτια που θέλει να δοθεί η έμφαση.

Μια καλημέρα και μια καληνύχτα, που σου προκαλεί ευφορία στο άκουσμά της γιατί έχει ηχόχρωμα. Είναι μοναδική. Η δική σου καλημέρα. Η προσωπική. Πολλές φορές δε χρειάζεται καν να ακούσεις τι λέει το μήνυμα για να νιώσεις την ικανοποίηση. Ακούς αυτή τη φωνή κι αυτό αρκεί. Γιατί τα ηχητικά μηνύματα είναι τρυφερά. Είναι διαχρονικά.

Δεν είναι τυχαίο που όλα τα ραδιόφωνα, με ύφος ερωτικό, ανά τακτά χρονικά διαστήματα κι ειδικά την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, βάζουν στήλες προσωπικών αφιερώσεων. Όχι αφιερώσεις του τύπου ο τάδε αφιερώνει στην τάδε το συγκεκριμένο τραγούδι για να γυρίσει ή για να της πει ότι την αγαπά με τη φωνή του ραδιοφωνικού παραγωγού, αλλά καταθέτοντας ο ίδιος ο άνθρωπος που κάνει την αφιέρωση με τη φωνή του όσα κομμάτια της ψυχής του νιώθει την ανάγκη να καταθέσει, για να καταλάβει ο παραλήπτης την  ανάγκη που έχει δημιουργηθεί μέσα του ελπίζοντας απλά να εισακουστεί απ’ την άλλη μεριά.

Να μπορέσει ο άλλος να ακούσει στη φωνή του τον έρωτα, την απόγνωση ή την επιθυμία που νιώθει. Χωρίς καν να χρειαστεί να ειπωθούν ονόματα για το ποιος αφιερώνει σε ποιον. Υπάρχει αυτή η φωνή σφραγισμένη μέσα σου κι αυτή είναι η δύναμή της. Και χρησιμοποιώντας την ελπίζεις να φέρεις και το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Γιατί όσα μηνύματα και να σταλούν πάντα θα είναι ως ένα βαθμό απρόσωπα. Όσα τηλέφωνα κι αν πάρεις, πάντα υπάρχει η επιλογή να μην απαντηθούν και να μείνεις σε μια βασανιστική αναμονή. Τα ηχητικά μηνύματα, όμως, πάντα θα ακούγονται. Και πάντα τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν θα βρίσκουν το στόχο τους.  Γιατί μια φωνή ερωτευμένη ή απεγνωσμένη, που συχνά είναι το ίδιο, είναι πάντα κι η πιο δυνατή…