Κρυμμένα μηνύματα πίσω απ’ την επιλογή χρωμάτων

Χρώματα. Πόση σημασία τους δίνουμε και πόση θα ‘πρεπε να τους δίνουμε, τελικά, για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας ή ίσως για να μας γνωρίσουμε βαθύτερα;

Απ’ το χρώμα στο σπίτι μας, στο ντύσιμό μας, μέχρι στην κούπα που πίνουμε τον καφέ μας κάθε πρωί. Κάτι μας ταυτίζει με κάθε τόνο που επιλέγουμε. Καθόλου τυχαίος επομένως ο στίχος: «Βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες».

Πίσω απ’ την επιλογή των χρωμάτων που κάνει ο καθένας μας σε οτιδήποτε στη ζωή του, υπάρχει ένας κλάδος, η Ψυχολογία, που έχει κάνει πολλές σχετικές αναλύσεις, καταλήγοντας σε ιδιαιτέρως ενδιαφέρονται συμπεράσματα.

Τα βασικά χρώματα είναι τρία. Το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε. Η ανάμειξη αυτών μεταξύ τους και στην ανάλογη ποσότητα, δίνουν άλλα χρώματα κι υποτόνους αυτών. Το λευκό και το μαύρο είναι δυο χρώματα που εμπεριέχουν ανάλογες ποσότητες όλων των χρωμάτων και καθορίζεται μετά η απόχρωσή τους απ’ την ύπαρξη ή την έλλειψη φωτός και την έντασή του.

Φωτεινά χρώματα, μουντά χρώματα, παστέλ, νέον, όλα είναι εκεί για να σε εκφράσουν και να  δηλώσουν στους γύρω σου όσα θέλεις να πεις, χωρίς να χρειάζεται να ειπωθούν λέξεις. Πολλές φορές η ερμηνεία τους, όμως, ποικίλει κι ανάλογα με την περίσταση περνάει διαφορετικά μηνύματα.

Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους αλλά κι ένα χρώμα επιθετικό, που καλό θα ήταν να το αποφύγεις σε μια πρώτη επαγγελματική συνέντευξη. Το κίτρινο είναι το χρώμα του μίσους, αλλά συμβολίζει και τη νεότητα, ενώ βοηθάει επίσης στο να καθαρίσει η σκέψη και ν’ απογειωθεί η έμπνευση. Το μαύρο είναι ένα χρώμα που το επιλέγει κάποιος με ηγετικές τάσεις, καθώς συμβολίζει τη δύναμη και την πειθαρχία, αλλά παράλληλα μπορεί να υποδηλώνει και φόβο για το μέλλον ή εσωστρέφεια, καθώς συμβολίζει και την έλλειψη φωτός. Απ’ την άλλη, το πράσινο υποστηρίζει το νευρικό μας σύστημα και μας ηρεμεί βοηθώντας τη λειτουργία της καρδιάς. Το μπλε είναι το χρώμα της αρμονίας ενώ βοηθάει στην ψυχική ισορροπία του οργανισμού.

Τα χρώματα εκτός του ότι εκφράζουν αυτό που αισθάνεται κάποιος ή την ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, πολλές φορές υποσυνείδητα επιλέγονται απ’ το κάθε άτομο, υποδηλώνοντας και μια ανάγκη του, σωματική ή ψυχική. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που πάσχει από πονοκεφάλους ή έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις, υποσυνείδητα σε έναν χώρο με διαφορά ρούχα σε πολλά χρώματα, θα επιλέξει το γαλάζιο που ηρεμεί.

Απ’ την άλλη, τα έντονα χρώματα επιλέγονται συνήθως από υγιή άτομα, ευτυχισμένα, όπως επιλέγονται σε γενικές γραμμές κι απ’ τα παιδιά, γιατί εκφράζουν αυτήν τους την εύθυμη κι ισορροπημένη κατάσταση. Στην αντίθετη περίπτωση, άτομα με κατάθλιψη ή που αντιμετωπίζουν προβλήματα θα επιλέξουν μουντά ή σκούρα χρώματα.

Ανάλογα τα σκούρα και τα έντονα χρώματα κι η απόχρωση που θα επιλέξεις και για τον χώρο που εργάζεσαι ή μένεις, επηρεάζουν την ψυχολογία σου αλλά και τις σχέσεις σου με τους άλλους -επαγγελματικές, φιλικές, προσωπικές κ.τ.λ.

Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε μια έρευνα, αν δε γνωρίζουμε, και να βρούμε τα κρυμμένα μηνύματα πίσω απ’ την επιλογή των χρωμάτων που κάνουμε στη ζωή μας. Γιατί μπορεί να ‘ναι κάτι μικρό ή αμελητέο, όπως ένα μπλουζάκι ή ένα τετράδιο, αλλά να μας επηρεάζει σε ένα βαθμό που δε φανταζόμαστε και μάλιστα καθόλου αμελητέα.

Απ’ τον προσωπικό μας χώρο μέχρι το παπούτσι που φοράμε, όλα περνάνε μηνύματα κι όλα μας επηρεάζουν.

Δεν είναι τίποτα λευκό ή μαύρο στη ζωή. Το γκρι υπάρχει για να σου μάθει να μην είσαι αδιάφορος και να μη συμβιβάζεσαι, και το ουράνιο τόξο πάντα θα βγαίνει για να σου θυμίζει την ομορφιά και τη μαγεία που υπάρχει κι έρχεται μετά από κάθε δύσκολη στιγμή.

Γιατί όσα ουράνια τόξα και να δεις, ποτέ δεν είναι αρκετά. Και γιατί πάντα θα περιμένεις την γκρι μουντάδα της βροχής με ανυπομονησία να περάσει, κι όχι με λύπη ή εκνευρισμό, γνωρίζοντας πλέον καλά τι έπεται αυτής. Για να μπορείς να εκτιμήσεις κάθε κατάσταση, σε κάθε χρώμα, με τον βαθμό που της αξίζει.