Ο σύντροφός μας είναι ο καθρέφτης μας

Σύντροφος, σχέση, ο άνθρωπός σου, το άλλο σου μισό, όπως θέλεις πες το. Για ‘μένα η ουσιαστικότερη και πιο χαρακτηριστική έκφραση είναι «η επιλογή σου».

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν απ’ το ταξίδι μας. Άλλος μένει ελάχιστα, άλλος για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλος για μια ζωή. Όλοι κι όλα είναι επιλογές. Κανένας δε σε ανάγκασε να ‘σαι με κάποιον και κανένας δεν εκβίασε καμία κατάσταση για να παραμείνει κομμάτι της καθημερινότητάς σου.

Η επιλογή των συμπρωταγωνιστών σου εκτός απ’ την ποιότητα της ζωής σου, καθορίζει κάτι ακόμα πιο σημαντικό: την ποιότητα του χαρακτήρα σου. Ο άνθρωπος που επιλέγεις να ‘χεις δίπλα σου, όποια φάση και περίοδό σου κι αν πιάσεις, μπορεί να πει πολλά περισσότερα για ‘σένα και το ποιος είσαι από ό,τι μπορείς να πεις εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου. Ο σύντροφός μας είναι ο καθρέφτης μας. Δεν υπάρχει «μαλακομαγνήτης», δεν υπάρχει «μαύρη μοίρα», «ανάδρομος Ερμής» κι ό,τι άλλο μπορεί να χρησιμοποιήσεις σαν δικαιολογία.

Αν, ας πούμε, κάνεις μια ανασκόπηση στο παρελθόν σου κι έχεις φτιάξει μια ατελείωτη λίστα από «προβληματικά» (όπως τα αποκαλείς) περιστατικά, από δυσλειτουργικές σχέσεις κι ακατάλληλους συντρόφους, τότε μάλλον δεν έτυχαν όλα αυτά, αλλά εσύ επιλέγεις ένα συγκεκριμένο μοτίβο ανθρώπου. Μπορεί στη ζωή σου να είχες συναντήσει κι ανθρώπους που να άξιζαν μια ευκαιρία, κι εσύ απλά να τους προσπέρασες, να τους έβαλες στο friendzone ή να τους απέρριψες, συνήθως, με τη δικαιολογία του «καλού παιδιού» κι άρα του «ξενέρωτου».

Τον σύντροφό σου πρέπει να τον επιλέγεις με έναν και μοναδικό σκοπό: Να σε κάνει καλύτερο. Καλύτερο άνθρωπο, με ό,τι συνεπάγεται αυτή η εξέλιξη κι η αυτοβελτίωση, που αφορά όλους τους τομείς της ζωής σου. Δεν υπάρχει λόγος να ‘σαι με κάποιον ούτε για να ταλαιπωρείσαι, ούτε για να καλύπτεις κενά, ούτε για να τον βοηθήσεις -λες και σου είπε κανείς πως οι άνθρωποι αναζητούν μεσσίες.

Προτεραιότητά σου πρέπει να ‘σαι εσύ κι η κάλυψη των αναγκών σου. Σαφώς όχι να πας στο άλλο άκρο, να γίνεις εγωκεντρικός και παρτάκιας, ούτε και κυνικός, αλλά να μη χάνεις εσένα, ούτε να μένεις στάσιμος σ’ ένα ανασφαλές «μαζί», που δε σε πάει μπροστά.

Το να βολεύεσαι σε γνώριμες συμπεριφορές, που τις έχεις δοκιμάσει και ξέρεις πως δε σ’ οδηγούν στην πληρότητα και την ευτυχία, απλά για να μη μείνεις μόνος, το να το να επιλέγεις άτομα που, αντικειμενικά αν τα ζυγίζεις, αντιλαμβάνεσαι πως υπερτερείς σε πολλά επίπεδα και πως έτσι περιορίζεσαι μέσα σ’ αυτή τη συνύπαρξη, μόνο για να νιώθεις έτσι ανώτερος, ή με το να ‘χεις κριτήριό σου το να κάνει ο άλλος καλό σεξ, ενώ κατά τα άλλα δε θαυμάζεις τίποτα στον άνθρωπό σου, είναι τιμωρίες που ο ίδιος επιλέγεις. Το πρόβλημα σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι δικό σου, όχι των άλλων.

Ο θαυμασμός είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό και το πιο σημαντικό κριτήριο για να επιλέξεις και να κρατήσεις κάποιον δίπλα σου. Ο θαυμασμός σε όλα τα επίπεδα. Κανένας άλλος λόγος και καμία άλλη δικαιολογία ως απάντηση στο «Γιατί είσαι με αυτόν τον άνθρωπο;» δεν κράτησε μαζί ένα ζευγάρι, πέρα από μερικούς μήνες ή όσο, τέλος πάντων, κρατάνε μερικά καλά κρεβάτια.

Αν δε σέβεσαι εσύ τον εαυτό σου, δεν πρόκειται να σε σεβαστεί κανένας. Αν η επιλογή σου είναι ακατάλληλη κι εκβιασμένη απ’ τη δειλία σου και τα εσωτερικά κενά σου, θα το καταλάβεις, αν δεν το γνωρίζεις ήδη απ’ την αρχή. Το να σπαταλάς τον χρόνο σου και τον χρόνο κάποιου άλλου, απλά γιατί δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, δε σε τιμά.

Μόνο όταν δώσεις χρόνο να γνωρίσεις τον εαυτό σου, θα κάνεις τις επιλογές που θα σε κάνουν χαρούμενο. Και μόνο με δουλειά (ιδανικά μ’ έναν ειδικό) και προσωπικό κόπο θα γνωρίσεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Στο χέρι σου είναι ό,τι αποφασίσεις να αλλάξεις κι ό,τι κρατήσεις ίδιο. Να ‘χεις πάντα, όμως, το θάρρος να αναλαμβάνεις και την ευθύνη της επιλογής που κάνεις, χωρίς δράματα και δακρύβρεχτα σενάρια μετά, γιατί κανένας άλλος δε φταίει, συνήθως, γι’ αυτά που βιώνουμε πέρα από εμάς τους ίδιους.