Οι έρωτες ξυπνούν στο ίδιο κρεβάτι

Χαζεύοντας στο ίντερνετ, διάβασα κάπου μια φράση που έγινε αφορμή γι’ αυτές τις λέξεις. Έλεγε ότι «Οι μεγαλύτεροι έρωτες θα κοιμηθούν σε διαφορετικά κρεβάτια απόψε» κι ήταν κάτι που με την πρώτη ανάγνωση με βρήκε σχεδόν σύμφωνη. Πόσους ανθρώπους στη ζωή μας, άραγε, δεν έχουμε βαφτίσει έτσι; Διαβάζοντάς την ξανά και ξανά κατέληξα ότι δεν έχω ακούσει μεγαλύτερη αηδία από αυτό!

Γιατί, αγάπη μου, το λέει από μόνο του το πρώτο σκέλος της φράσης. Οι μεγαλύτεροι έρωτες! Πώς γίνεται να είσαι μακριά απ’ τον έρωτά σου; Τι είναι αυτό που μπορεί και που αντέχει να σε κρατήσει μακριά; Τι ανωμαλία είναι αυτή; Θα μου πεις οι συνθήκες, το bad timing κι χίλιες άλλες δύο δικαιολογίες. Οι οποίες είναι συνήθως κι οι μεγαλύτερες μπούρδες! Και τις χρησιμοποιείς για να εξηγήσεις τι και σε ποιον;

Προσπαθείς να εξηγήσεις την ανικανότητά σου να σταθείς επάξια μπροστά σε ένα τόσο μεγαλειώδες συναίσθημα; Σε σένα, στον άλλον άνθρωπο ή στον έρωτα; Γιατί αν είναι έρωτας, δε θα μπορείς να κάνεις αλλιώς ή όπως καλύτερα αναφέρει κι η Βαμβουνάκη «Λένε ότι ένας έρωτας αξίζει, όταν δε μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ανεπίτρεπτο λάθος. Ένας έρωτας αξίζει, όταν μπορείς μεν να κάνεις αλλιώς, αλλά εσύ τον επιλέγεις απ’ όλα τα αλλιώς σου». Γιατί έρωτας είναι ό,τι σου δίνει και ζωή. Και πώς μπορείς να ζεις χωρίς «ζωή»;

Όχι, μάτια μου, βάλε λίγο κάτω τα πράγματα και σκέψου λογικά. Προφανώς κι άκου την καρδιά σου, αλλά και το μυαλό είναι εκεί για να σου πει πέντε πράγματα. Να σου πει ότι αν είναι όντως έρωτας, ο μεγάλος, δε θα μπορείς να κοιμηθείς, να φας ή να δουλέψεις και κάποια στιγμή όλο αυτό, θα σε εξαντλήσει. Αυτός είναι ο σκοπός του έρωτα στη ζωή μας πιστεύεις; Να μας βασανίζει; Να μας κάνει για μία στιγμή ευτυχίας, να υποφέρουμε δέκα;

Ξέρεις την απάντηση καλύτερα απ’ τον οποιοδήποτε. Σκοπός του έρωτα είναι να σε ανυψώνει, να σε κάνει καλύτερο σε όλα τα επίπεδα, να ξυπνάς και να χαίρεσαι που ζεις, που αναπνέεις, που μπορείς επιτέλους να μοιράζεσαι με έναν άνθρωπο στιγμές. Αλλιώς, ας πάει στα κομμάτια αν είναι ταλαιπωρία.

Αν θέλεις δράμα, βάλε μια ταινία, κλάψε, ξέσπασε εκεί κι όταν τελειώσει, σήκω και ζήσε! Γιατί τα χρόνια περνάνε και κανείς δε θα σου προσφέρει όσα αξίζεις κι όσα εσύ πρέπει να φροντίσεις να δώσεις στον εαυτό σου. Γιατί στο τέλος της ημέρας, είτε κοιμάσαι μόνος σου είτε κοιμάσαι με κάποιον άλλον, ο μόνος που θα έχεις να λογοδοτήσεις για τη ζωή που ζεις, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Σε αυτόν μόνο πρέπει να απολογείσαι κι αυτόν να φροντίζεις ως το πολυτιμότερο αγαθό σου.

Μη βαφτίζεις κάτι όπως να ‘ναι, γιατί μετά θα σε στοιχειώσει.  Όχι γιατί είναι όντως ο έρωτας, αλλά γιατί εσύ τον έκανες στο μυαλό σου τόσο μεγάλο κι ιδανικό. Που σημαίνει ότι η ανάγκη σου είναι το συναίσθημα αυτό κι όχι το άτομο που σε κάνει να υποφέρεις για να σου το δώσει.

Γιατί υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που μπορούν να σου δώσουν τον έρωτα που ψάχνεις, με την ουσιαστική του έννοια! Τον έρωτα τον αληθινό, όχι τον εγωιστικό!

Υ.Γ. Τα φαντάσματα θα σε κυνηγάνε όσο επιμένεις να πιστεύεις στην ύπαρξή τους.