Οικογένεια. Υπόθεση ιερή και πολύ προσωπική. Συχνά απαρτίζεται από τους γονείς και τα παιδιά μέσα σε αυτήν, αλλάζοντας μορφές και παίρνοντας διάφορες θέσεις τα μέλη της. Ένας μοναδικός κύκλος που τρέχει διαρκώς. Κάθε εξωτερικό μέλος, είτε συγγενής είτε φίλος εκτός αυτού του κύκλου, όσο κοντά κι αν είναι με κάποιο άτομο ή όλη την οικογένεια, δεν είναι οικογένεια.
Εντός της, συχνά δεν υπάρχουν όρια και κανόνες για πολλά θέματα κι ας υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια για να θεσπιστούν. Μπορεί να βρίζονται και σ’ ένα λεπτό να αγκαλιάζονται, μπορεί να αδικούν ο ένας τον άλλον αλλά η αγάπη -συνήθως- υπερνικά τα εμπόδια και τα επιλύει όλα. Η μαμά σου και ο μπαμπάς σου είναι ο λόγος που υπάρχεις και τα αδέλφια σου είναι η προέκταση της ύπαρξής σου. Οι διάφορες στις προσωπικότητες και τους χαρακτήρες, όμως, δημιουργούν ρήξεις και διαφορές μεταξύ τους, που αρκετές φορές οδηγούν σε σύγκρουση.
Κι έρχεται η στιγμή που εσύ, ως σύντροφος, γίνεσαι μάρτυρας, έμμεσος ή άμεσος, σε μια τέτοια διαφωνία. Ο σύντροφος σου είναι σκασμένος, μιλάει ακατάπαυστα και χωρίς ειρμό προσπαθώντας να κατευνάσει τα νεύρα του και την έντασή του. Αναφορές σε παρελθοντικές ιστορίες, φαίνονται ακατανόητα ασύνδετες με το γεγονός που καλείσαι να ακούσεις, αλλά για κάποιο λόγο για το άτομο που εξιστορεί την ιστορία, τις θεωρεί απαράμιλλης σημασίας.
Κι εσύ που αγαπάς και υποφέρεις στην ιδέα ότι ο άνθρωπός σου προβληματίζεται και δυστυχεί, προσπαθείς να βοηθήσεις. Κι εκεί κάπου μεταξύ αγάπης και δικαιοσύνης, σεβασμού κι αισθήματος δικαίου, άθελα ή ηθελημένα παίρνεις το ρόλο του δικαστή. Και μεγαλύτερο λάθος από αυτό δε θα μπορούσες να κάνεις. Γιατί αυτό πάντα, μα πάντα θα γυρνάει μπούμερανγκ σε σένα, είτε είναι σωστή η κρίση σου είτε όχι.
Καταρχάς, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, παίρνεις θέση ακούγοντας τη μια πλευρά της ιστορίας. Αυτό πάντα είναι λίγο για να πάρεις θέση. Το πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι ξεχνάς ένα βασικό κανόνα. Τα άτομα μέσα σε μια οικογένεια έχουν ζήσει όλη τη ζωή τους, ακόμα και πριν από τη χρονική στιγμή που θυμούνται τον εαυτό τους, μαζί με αυτούς τους ανθρώπους. Είναι δεμένοι με τον πιο ιδιαίτερο και περίεργο τρόπο.
Τα όρια μεταξύ τους μπορεί να μην είναι προκαθορισμένα αλλά συγκεχυμένα αλλά για τους εξωτερικούς παράγοντες, π.χ. του λόγου σου, τα όρια είναι πάντα ξεκάθαρα. Ένα μέλος μπορεί να εκρήγνυται και να βρίζει όποιο άλλο μέλος θέλει, αλλά ποτέ κάποιος άλλος. Τίποτα από το στόμα του ατόμου της οικογένειας δε θεωρείται προσβολή μέχρι τη στιγμή που θα ακούσεις τα ίδια λόγια ειπωμένα από ένα άλλο στόμα.
Επίσης, σκέψου την αμηχανία της στιγμής που θα βρεθείς στον ίδιο χώρο με όλους μαζί. Είτε γνωρίζει είτε όχι για την άποψή σου επί του θέματος, θα έχεις πάρει θέση και θα έχεις διατυπώσει κάποιες φράσεις για έναν άνθρωπο που μπορεί να αποδειχτεί ότι τον αδίκησαν πραγματικά. Και τότε η συνείδησή σου θα επιβαρυνθεί με κάτι που σε τελική ανάλυση, όποια κι αν είναι η θέση σου σε αυτήν την οικογένεια, δε σε αφορά. Ο ρόλος σου άλλωστε δεν είναι να την αλλάξεις. Είσαι ο σύντροφος ενός ανθρώπου που προήλθε από αυτήν την οικογένεια, άρα ο σεβασμός σου προς αυτήν πρέπει να υπερισχύει. Αν τον αγαπάς, στα πλαίσια όπου οι άνθρωποι ανταποδίδουν το σεβασμό και την αγάπη, πρέπει να μάθεις να τους αγαπάς κι εσύ.
Η μοναδική οικογένεια που πρέπει να λες την άποψή σου είναι η δίκη σου. Είτε αυτή που εσύ είσαι το παιδί, είτε αυτή που εσύ έχεις τη θέση του γονιού. Για όλες τις άλλες οι θέσεις που πρέπει να έχουν άποψη, οι ρολόι είναι ήδη κατειλημμένοι. Για να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που αγαπάς. Για να πορευτείς αρμονικά και υγιής.
Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
