Ποια σχέση θα σε καλύψει αν εσένα δε σου είσαι αρκετός;

Ο χρόνος που περνάς με τον εαυτό σου είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείς να του κάνεις. Είναι υπέροχη η ζωή όταν τη μοιράζεσαι, αλλά ακόμα πιο υπέροχη είναι όταν τη μοιράζεσαι συνειδητά. Για να το επιτύχεις αυτό μια είναι η συνισταμένη, δυστυχώς ή ευτυχώς. Το να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι τον αγαπάς κι ότι είσαι διατεθειμένος να τον γνωρίσεις και να τον κατανοήσεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη μοναξιά τους, άλλοι που περιστασιακά την απολαμβάνουν και δυστυχώς αρκετοί που δεν την αντέχουν λεπτό. Προτιμούν τη βαβούρα και την πολυκοσμία, ανθρώπους που δεν έχουν να τους προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό, συναναστροφές που αντί να σε βελτιώνουν, σε βαλτώνουν. Γιατί; Ποια τρελή φοβία ή ποια βαθιά ενδόμυχη ανασφάλεια σε ωθεί τον κάθε άνθρωπο σε κάτι τέτοιο;

Η απάντηση έγκειται στη δυσκολία που αντιμετωπίζει κάποιος σε μια τέτοιου είδους εξερεύνηση. Η εξέλιξή σου, η βελτίωση κι η ανακάλυψη του πραγματικού σου εαυτού δεν είναι μια χαρούμενη και διασκεδαστική εμπειρία. Χρειάζεται να εμβαθύνεις και ν’ αναλύσεις κάθε συναίσθημα που βιώνεις, θετικό ή αρνητικό, έχοντας απομακρύνει κάθε είδους σωστική λέμβο από γύρω σου. Η διαδικασία αυτή είναι επίπονη και κουραστική, για αυτό την αποφεύγουν οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι.

Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε όμως είναι ότι τίποτα δε χαρίζεται, κανένας άλλος πέραν από εμάς δε θα αναλάβει να μας κάνει χαρούμενους κι ευτυχισμένους μακροπρόθεσμα. Τον χρόνο που αφιερώνεις για να γνωρίσεις έναν άλλον άνθρωπο που θα πάρει τη θέση του συντρόφου, του φίλου, του οποίου σημαντικού «άλλου» στη ζωή σου, πρέπει ν’ αντιληφθείς ότι πρέπει πρώτα να τον αφιερώσεις στον μοναδικό «έναν» που ό, τι και να γίνει θα σε συντροφεύει για πάντα στη ζωή σου. Σε σένα. Τελεία. Δεν υπάρχει διαφυγή ή κάποιο είδος συντόμευσης γι’ αυτήν τη διαδικασία.

Όποιον κι αν έχεις δίπλα σου, σύντροφο, φίλο, συγγενή, όσο τυχερός κι αν αισθάνεσαι για την ασφάλεια που μπορεί να σου παρέχει, θέλω να σου πω ένα μυστικό. Κανένας δεν είναι αθάνατος και κανένας δεν μπορεί να κρατήσει αδιάσπαστη την προσοχή πάνω σου για να σε κρατάει σε ισορροπία όλες τις στιγμές που θα χρειαστεί. Είναι σίγουρα προτιμότερο να νοιάζεσαι, να δίνεις και να μοιράζεσαι αλλά είναι καλύτερο όταν γνωρίζεις το λόγο και τα όρια σε κάθε σχέση σου με τον οποιοδήποτε. Κανένας άλλος δε θα διανύσει τη διαδρομή σου και κανένας δε θα ζήσει τη ζωή σου.

Είσαι κύριος του εαυτού σου και των επιλογών σου. Για τα σωστά και τα λάθη σου. Και για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλα αυτά πρέπει να γνωρίζεις τα προσωπικά σου όρια, τις αντοχές και τις ανοχές σου, επιτεύγματα που θα σου διαπιστευθούν μόνο όταν αφιερώσεις την κατάλληλη προσοχή να ακούσεις τις ανάγκες σου και τα θέλω σου τα πραγματικά.

Ο Νίτσε όρισε την προσωπική του ευτυχία με τα εξής λόγια «Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μού εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους». Όταν φοβάσαι να βιώσεις συναισθήματα ή όταν υποθάλπτεις το βαθμό που θα έπρεπε να επιτρέψεις να εκδηλωθούν, τότε θα ζεις πάντα με Ερινύες. Μόνο οι θαρραλέοι και οι άνθρωποι που δε φοβούνται θα καταφέρουν να ζήσουν τη ζωή όπως πραγματικά τους αξίζει. Και ξέρεις τι σου αξίζει, όταν ξέρεις ποιος είσαι.