Σαν παντρεμένοι!

Έχεις επιλέξει τον άνθρωπό σου. Εκείνον που σε συμπληρώνει, σε αγαπάει, σε νοιάζεται, σε φροντίζει. Νιώθεις ότι αυτόν περίμενες τόσο καιρό και πως τόσες αποτυχημένες προσπάθειες αργότερα επιτέλους ανταμείφθηκε η υπομονή σου, χαλάλι κι όλες οι περασμένες απογοητεύσεις.

Όλοι σας έχουν συνδυάσει μαζί. Δεν υπάρχει ο ένας χωρίς τον άλλον στο μυαλό των γύρω σας. Πάνε τόσα χρόνια συνύπαρξης, άλλωστε. Μένετε μαζί, βγαίνετε μαζί, έχετε κοινούς φίλους και παρέες. Όλες οι δουλειές στο σπίτι κι εκτός αυτού είναι μοιρασμένες ώστε να υπάρχει αρμονία στη σχέση σας.

Ξέρεις τι τρώει, τι δεν τρώει, πώς το τρώει, τι αγαπάει, τι σιχαίνεται. Έχεις ζήσει κι έχεις μάθει απ’ την πιο μικρή λεπτομέρεια στον τρόπο συμπεριφοράς του μέχρι την πιο έντονη αντίδραση. Η οικογένειά του είναι σαν τη δική σου, χωρίς να χρειάζεται να προσποιείσαι ή να παριστάνεις κάτι το οποίο δεν είσαι. Έχουν δει κι έχουν ζήσει όλες τις εκφάνσεις του χαρακτήρα σου κι εσύ αντίστοιχα τις δικές τους. Οι κώδικες επικοινωνίας με τον σύντροφό σου έχουν περάσει σε άλλο level. Σας ακούνε να μιλάτε κι αναρωτιούνται πώς συνεννοείστε. Σας παρατηρούν να κάνετε διαλόγους ολόκληρους χωρίς να χρειάζεστε καν λέξεις κι απορούν: «Πόσο καιρό είστε παντρεμένοι;».

«Παντρεμένοι; Ποιοι; Εμείς;». Τα βλέμματα των γύρω σας έκπληκτα. Γιατί υπάρχουν παντρεμένα ζευγάρια που σε τίποτα δεν αγγίζουν λίγη απ’ την αίγλη, την οικειότητα και το δέσιμο της σχέσης σας. Γιατί μετά από μερικά χρόνια που μοιράζεσαι τη ζωή σου και την καθημερινότητά σου με τον άνθρωπό σου, το να υπογράψεις ένα χαρτί δε σου λέει τίποτα, δεν έχει απολύτως καμία σημασία, και δε θα κάνει και καμία διαφορά. Ίσα-ίσα που ίσως έτσι προστατεύεις όλο αυτό το συναίσθημα απ’ τη φθορά. Τη φθορά που φέρνει ο χρόνος, η πίεση, η αίσθηση του δεδομένου.

Είστε ζευγάρι. Είναι ακόμα η καψούρα σου, γιατί ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή είσαι ελεύθερος να τον επιλέξεις αυτόν τον άνθρωπο και πάλι απ’ την αρχή. Χωρίς δεσμεύσεις ή συμβάσεις που μια κοινωνία ορίζει. Χωρίς να υποκύπτει το συναίσθημα αυτό σε οποιοδήποτε καλουπωμένο πρότυπο. Ένας έρωτας αναρχικός που σέβεται την επιλογή του και την ζει καθημερινά, χωρίς να χρειάζεται μια υπογραφή για να τον επιβεβαιώσει. Γιατί η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για να φύγεις όποτε το θελήσεις, αλλά εσύ μένεις από επιλογή. Όχι από ανάγκη, υποχρέωση ή γιατί ανησυχείς τι θα πει ο κόσμος.

Γιατί κάπου, κάποτε, διάβασες ότι «οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν έγιναν ποτέ σχέση ή δεν έβαλαν ποτέ στεφάνι» κι εσύ επέλεξες αυτόν τον έρωτα να τον ζήσεις μέχρι τέλους. Μπορεί κάποια στιγμή, αν οι συνθήκες ή η διάθεσή σας αλλάξουν, να κάνετε αυτό το «επόμενο βήμα». Όχι από ανασφάλεια, αλλά από αγάπη, από έρωτα, από καψούρα τρελή. Βάζοντας μια υπογραφή που θα επισφραγίσει τυπικά τον πιο τρελό κι ανομολόγητό σου πόθο. Τον πόθο που κρατάς αμείωτο για τον άνθρωπό σου. Να κάνεις ένα πάρτι για να γιορτάσεις εσύ κι αυτός. Μπορεί κι όχι.

Μαζί σας κρατάνε ο σεβασμός, η αγάπη, η εκτίμηση, ο θαυμασμός που τρέφετε αμοιβαία. Όχι η οικογενειακή σας κατάσταση. Εσύ ξέρεις τι είσαι για αυτόν, όπως κι αυτός γνωρίζει πολύ καλά τι είναι για σένα. Κι αυτό αρκεί. Αρκεί για μια ευτυχισμένη ζωή από επιλογή.