Σίγουρα ξέρουμε πώς να μεγαλώνουμε;

Γεννιέσαι, μεγαλώνεις, πεθαίνεις. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής. Σε αυτή τη διαδικασία, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα. Μπορείς όμως να κάνεις τη σημαντικότερη διαφορά με το να μάθεις πώς να μεγαλώνεις. Να μάθεις να ζεις, να αισθάνεσαι, να ωριμάζεις και να προσαρμόζεις όσα η ζωή σου φέρνει στο δρόμο σου, στη δίκη σου πορεία ώστε να μπορέσεις να επωφεληθείς στο έπακρο τα δώρα της. Δώρο δεν είναι μόνο οι χαρές ή στιγμές που φέρνουν την ευτυχία. Δώρο είναι η κάθε μέρα και τις στιγμές και τις χαρές που περιμένεις, μπορείς να τις δημιουργήσεις.

Η διαδρομή αυτής της ζωής περιλαμβάνει στάδια που σίγουρα θα σε δοκιμάσουν, μπορεί και να σου το κάνουν εξαιρετικά δύσκολο, μα πάντα υπάρχει το μονοπάτι έτσι ώστε να σε οδηγήσει στην ολοκλήρωση. Από βρέφος παιδί, από την άγουρη παιδική ηλικία στο μονοπάτι της ενηλικίωσης και την εξέλιξη του ανθρώπου που αντιπροσωπεύεις στην κοινωνία, έχεις όλον τον χρόνο για να γευτείς τους καρπούς της κάθε ηλικίας.

Είναι λάθος να βιάζεσαι να μεγαλώσεις, όπως είναι λάθος επίσης να θέλεις να δραπετεύσεις από τις ευθύνες της ενήλικης ζωής στο όνομα της χαμένης αθωότητας και παιδικότητάς σου. Δε χρειάζεται να είσαι ένα μονοδιάστατο ον. Αυτό που χρειάζεται είναι να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις που έρχονται στο δρόμο σου με την προσοχή και τη σοβαρότητα που τους αρμόζει.

Δεν είναι κακό να μεγαλώνεις όταν έχεις απολαύσει τα παιδικά σου χρόνια και έχεις ένα τεράστιο κουτί αναμνήσεων. Δεν είναι κακό να αλλάζεις δεκαετίες μέσα στην πορεία της ζωής σου και να εξελίσσεσαι όσο περνάνε αυτές. Είναι κακό να μένεις στάσιμος. Να μην αντιλαμβάνεσαι την ανάγκη να προσαρμοστείς, να συμβιβαστείς πολλές φορές με συνθήκες και περιστάσεις, να μην έχεις δημιουργήσει τις βάσεις ώστε να ανταπεξέρχεσαι σε ό, τι μπορεί να σε κλονίσει ή να σε κάνει να παρεκκλίνεις της πορείας σου και των στόχων σου.

Γιατί η ζωή  δεν είναι μόνο χαρές και γιορτές. Είναι οι στιγμές που βιώνεις τον πόνο, την απώλεια, την απόρριψη, την απόγνωση. Είναι οι στιγμές που σκληραγωγούν και σου δίνουν τα μαθήματα που χρειάζεται για να εκτιμήσεις αργότερα όσα περιμένεις να έρθουν.

Είναι δώρο το να μεγαλώνεις. Είναι προσωπική δουλειά όμως, το να μάθεις πώς να το κάνεις ώστε να απολαύσεις και τη διαδικασία. Προσωπική δουλειά που θέλει κόπο και χρόνο για εσωτερική αναζήτηση και θέληση να αντιληφθείς και να συμφιλιωθείς με πράγματα που ίσως αρχικά να φαντάζουν αδύνατον. Τα λάθη, περισσότερο ίσως τα σωστά, τις χαμένες ευκαιρίες, την αδικία, τον εαυτό σου, την πιο σταθερή σου παρέα, άλλες φορές πολύτιμη, άλλες ανυπόφορη.

Γι’ αυτό αντί να κοιτάς τις ρυτίδες που σου προσέθεσαν τα χρόνια σου, ψάξε μέσα σου τις αναμνήσεις που σε οδήγησαν στο να τις αποκτήσεις. Αντί να χάνεις το χρόνο σου με «αν» και αμφιβολίες για το τι μπορεί να έκανες λάθος και τι θα άλλαζες αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, εκμεταλλεύσου το χρόνο που έχεις μπροστά σου για να κάνεις όσα ονειρεύτηκες, πόθησες ή ευχήθηκες να έχεις κάνει. Γιατί στο τέλος της ημέρας ή της πορείας, αυτό που μετράει ουσιαστικά είναι το τι κατάφερες να κάνεις με τα χιλιόμετρα που έγραψε το κοντέρ.