Στο παιχνίδι «θάρρος ή αλήθεια» διαλέγεις ό, τι και στη ζωή σου

Θάρρος ή αλήθεια; Μια πρόταση, μια ερώτηση κι ένα παιχνίδι που κυριάρχησε στην ανήλικη ζωή όλων μας. Ποιος δεν έχει παίξει αυτό το παιχνίδι και πόσοι δεν έχουν μια σειρά αναμνήσεων, από τις πιο απολαυστικές μέχρι τις πιο ντροπιαστικές, από τα χρόνια που μας οδηγούσαν στην ενήλικη ζωή μας;

Θάρρος ή αλήθεια η ερώτηση και από τη διάθεση εξαρτάται πάντα η απάντηση. Και ενώ το «θάρρος ή αλήθεια» αντιπροσωπεύει σχεδόν όλες τις αποφάσεις που έχουν παρθεί στα τρυφερά χρόνια της εφηβείας μας, τι γίνεται με την ενήλικη ζωή μας; Τι γίνεται όταν καλούμαστε να αποφασίσουμε για όσα μας απασχολούν, ενώ έχουμε γαλουχηθεί να αποφασίζουμε με μια από τις δυο συνιστώσες της ερώτησης αυτής;

Θάρρος χρειάζεται σίγουρα σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Θάρρος να αντιμετωπίζεις όσα σε φέρνει αντιμέτωπο η διαδρομή που έχεις ακολουθήσει, θάρρος για να την αλλάξεις αν δε σου αρέσει, θάρρος να διεκδικείς όσα θέλεις και όσα πιστεύεις ότι αξίζεις. Το θάρρος είναι αρετή και όσοι το έχουν είναι κι αυτοί που έρχονται πιο κοντά στα όνειρά τους και στην εικόνα του εαυτού τους που έχουν φανταστεί ως ιδανική.

Η αλήθεια, από την άλλη, είναι ένα μονοπάτι δύσκολο που λίγοι επιλέγουν να ακολουθήσουν. Η αλήθεια είναι σκληρή και απαιτεί αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση και πίστη σε αυτήν ως αξία και ιδανικό. Λίγοι την υπηρετούν γιατί ελάχιστοι την αντέχουν. Η αλήθεια είναι αυτή που θα σε πληγώσει και θα σε λυτρώσει ταυτόχρονα αν μάθεις να την ακούς και να την αξιοποιείς σωστά. Είναι άσχημη αλλά και ο μόνος τρόπος για να γίνεις καλύτερος.

Στη ζωή όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, δε χρειάζεται πάντα να διαλέξεις έναν τρόπο ή ένα δρόμο για να πορευτείς. Δεν είναι δίλημμα ή κάποιο εκβιαστικό παιχνίδι ή πηγή μη διαχειρίσιμου άγχους η ζωή. Η ζωή είναι μια διαδρομή όπου σε κάθε στάση της, σε κάθε εμπόδιο ή σε κάθε καλό ή κακό ήρωα που θα συναντήσεις, καλείσαι να πάρεις τις αποφάσεις για να συνεχίσεις να πορεύεσαι στην καλύτερη δυνατή διαδρομή προς τους στόχους και τα όνειρα που έχεις θέσει. Κι αν δεν κάτσει, δε θα σου ζητήσει κανείς να περάσεις από το ταμείο. Δε θα σου ζητήσει χρωστούμενα, δε θα έχεις οφειλές. Μόνο θα φτάνει που υπήρξες παίχτης στο τραπέζι.

Η ζωή είναι ένα δώρο. Ένα δώρο που πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις με αυτό και πώς θα του συμπεριφερθείς. Εσύ είσαι ο μόνος υπαίτιος και υπόλογος της ζωής σου. Πρέπει να είναι διασκεδαστική αλλά να μην τη βλέπεις σαν παιχνίδι. Πρέπει να την παίρνεις στα σοβαρά, πού και πού αλλά δεν πρέπει να τη φοβάσαι και να σου δημιουργεί άγχος ή στρες μια λάθος απόφαση.

Είναι η δίκη σου ιστορία και μόνο εσύ ξέρεις και μπορείς να αποφασίσεις την αρχή, τη μέση και το τέλος της. Θάρρος, αλήθεια ή οποίο άλλο μέσο έχεις να χρησιμοποιήσεις, είναι εκεί στη διάθεσή σου για να κάνεις όσα χρειάζεται για να ορίσεις εσύ στο τέλος τους κανόνες του δικού σου παιχνιδιού. Και κανένας δε θα μπορεί να σου βάλει κανένα διαχωριστικό σύνδεσμο (ή), για να σε πιέσει να διαλέξεις τον τρόπο, το μέσο ή τη διαδικασία που θα ακολουθήσεις. Θάρρος ή αλήθεια λοιπόν; Και τα δύο!