Τα ζευγαράκια ομορφαίνουν τις πόλεις

Καλοκαίρι.

Ήλιος, θάλασσα, αρώματα παντού, ξενύχτια μέχρι τελικής πτώσης. Η ωραιότερη εποχή του χρόνου. Ημέρες μεγάλες, γεμάτες φως και νύχτες ακόμα μεγαλύτερες, γεμάτες διασκέδαση. Ξυπνάς χαρούμενος, ευδιάθετος και δε σε πειράζει αν θα κοιμηθείς ή όχι. Εύχεσαι η ημέρα να είχε άλλες τόσες ώρες για να μπορέσεις να ζήσεις στη διάρκειά της όσα περισσότερα μπορείς. Αν μπορούσε κάποιος να παρομοιάσει το καλοκαίρι με ένα συναίσθημα, αδιαμφισβήτητα, αυτό θα ήταν ο έρωτας.

Έτσι κάπως δεν έχουμε στο μυαλό μας τον έρωτα όλοι; Σαν ένα ατελείωτο καλοκαίρι; Ζευγάρια ερωτευμένα που οι ματιές τους στάζουν πόθο και λαχτάρα. Ατμόσφαιρες ηλεκτρισμένες που νομίζεις ότι αν πλησιάσεις θα σε τινάξουν στον αέρα. Βόλτες σε παραλίες, αγκαλιές σε ηλιοβασιλέματα, χέρια μπλεγμένα που νομίζεις ότι φτιάχτηκαν για να συναντηθούν.

Φιλιά στη μέση του δρόμου, ένδειξη της αδυναμίας του ενός στον άλλον και ταυτόχρονα της δύναμης που έχουν δύο άνθρωποι ενάντια σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Έρωτας που σε κάνει να θες να τον ζήσεις, οι δύο που μοιάζουν με ένα. Κι αυτό προσπαθούν να το πετύχουν ακόμα και με τα πιο μικρά και καθημερινά πράγματα.

Σε όλες τις πράξεις τους κυριαρχεί ο αριθμός ένα. Ένα παγωτό. Αφορμή για να μοιραστείς αμέσως μετά αυτό που έχεις συνέχεια στο μυαλό σου κολλημένο, ένα φιλί. Δύο σώματα που γίνονται αδιάκοπα ένα. Αισθήσεις σε εγρήγορση μόνο για έναν. Μοιράζεσαι, γιατί έτσι μόνο έχουν αξία κι αυτά που κατέχεις εσύ.

Σε μια εποχή που τα πρότυπα αλλάζουν διαρκώς κι οι ρομαντικοί θεωρούνται ξεπερασμένοι και φαντασμένοι, τέτοιες εικόνες μπορούν να σε γεμίσουν μόνο χαρά κι αισιοδοξία. Γιατί όσο υπάρχουν ρομαντικοί, ο έρωτας πάντα θα παίρνει τις διαστάσεις και τις τιμές του αρμόζουν. Άνθρωποι που ερωτεύονται ακόμα με μια παιδικότητα που μπορεί να συγκλονίσει. Μια παιδικότητα που μέσα της δεν έχει καμία δεύτερη σκέψη και κανέναν εγωισμό. Αγαπάει και το δείχνει.

Γιατί ό,τι κι αν έχεις ζήσει στη ζωή σου, ό,τι κι αν σε απασχολεί ή σε έχει κάνει να μην πιστεύεις σε ρομάντζα κι ιστορίες βγαλμένες από παραμύθια, πάντα θα υπάρχει η ευκαιρία να το ζήσεις για πρώτη φορά κι εσύ. Να ζήσεις κι εσύ έναν έρωτα σαν καλοκαίρι. Και να τον κρατήσεις για να μπορέσεις να αντέξεις τις υπόλοιπες εποχές.

Γιατί πάντα θα υπάρχει αυτός ο ένας που θα σε κάνει να χορεύεις σαν να μη σε βλέπει κανείς, να τραγουδάς σαν να μη σε ακούει κανείς και να αγαπήσεις σαν να μην έχεις πληγωθεί ποτέ πριν από αυτόν.

Υ.Γ. Οι εποχές αλλάζουν κι έτσι δυστυχώς αλλάζουν κι οι άνθρωποι. Στη δική σου ιστορία, όμως, εσύ έχεις το μολύβι και το βιβλίο. Καμία ιστορία δε γράφτηκε ποτέ χωρίς να χρειαστεί να διορθώσεις κάποια σημεία. Και κανένα τέλος δεν ήρθε από μόνο του χωρίς να το γράψουμε εμείς. Πάντα ξέρεις μέσα σου το δικό σου «καλοκαίρι». Αν τον άνθρωπο αυτόν τον έχεις, είσαι τυχερός πολύ. Και φρόντισε να μην τον χάσεις. Αν τον είχες και τον έχασες, ξέρεις καλύτερα απ’ τον καθένα τι πρέπει να κάνεις.

Γιατί δε βγαίνει με τρεις εποχές μόνο κανένα υπόλοιπο ζωής.

Κι είναι κρίμα και για τους δύο.