Θα σε προσέξει αν σε θαυμάζει ή αν σε λυπάται

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κερδίσεις την προσοχή κάποιου, θετικοί ή αρνητικοί. Την προσοχή επίσης, δεν μπορείς να την απαιτήσεις. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι προσπαθούν να τη διεκδικήσουν με δυο τρόπους συνήθως, εκ διαμέτρου αντίθετους μεταξύ τους. Με τον θαυμασμό ή με τον οίκτο.

Είναι παράλογο τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για ν’ αποσπάσει απλώς λίγη προσοχή από έναν άλλον άνθρωπο. Λες κι υπάρχουν μόνο για εκείνα τα δευτερόλεπτα που θα πετύχουν τον σκοπό τους. Σίγουρα όμως, καλύτερα να αφιερώσεις την ενέργειά σου και τον κόπο σου για να σε θαυμάζει κάποιος παρά να σε λυπάται. Λογικό; Για τους περισσότερους μάλλον όχι. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να γίνουν αντιληπτοί ή να τραβάνε πάνω τους τα βλέμματα μέσω της λύπησης και του οίκτου. Προσπαθούν με τέτοιους τρόπους να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον ακόμα και του μοναδικού ανθρώπου που δε θα έπρεπε να του δημιουργούν παρόμοια συναισθήματα, του συντρόφου τους.

Ας ξεκινήσουμε κι εδώ με μια παραδοχή. Αν χρειάζεται να κερδίσεις την προσοχή κάποιου, τότε η ανασφάλεια είναι αυτή που σ’ οδηγεί και κυριαρχεί στη ζωή σου. Ανασφάλεια για το ποιος είσαι, πώς θα μπορούσε να μείνει κάποιος μαζί σου κι ούτω καθ’ εξής. Η αλήθεια επίσης, είναι ότι για μια τέτοια κατηγορία ανθρώπων είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσουν τους λάθος λόγους για να έχουν πάνω τους την προσοχή, όπως το να προκαλέσουν τον οίκτο τους, παρά τους σωστούς.

Ο θαυμασμός ενός ανθρώπου προς έναν άλλον πηγάζει από τη δύναμη που έχει έτσι ώστε να επηρεάζει και να σ’ εμπνέει να γίνεις καλύτερος. Ο θαυμασμός δε δημιουργεί ανταγωνισμό και δεν είναι ποτέ προσποιητός. Μπορεί να θαυμάζεις από τον τρόπο συμπεριφοράς, την εμφάνιση μέχρι τη ζωή κάποιου εξ ολοκλήρου. Είναι τόσο ισχυρό ως συναίσθημα που εθίζει γιατί αντλείς από αυτό δύναμη, αυτοπεποίθηση, ακόμη κι «όνειρα» και τρόπους σκέψης που προσπαθείς να σε οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Όλα αυτά, για να τα προκαλέσεις σε έναν άλλον άνθρωπο, θέλει να είσαι αυθεντικός, γεμάτος αυτοπεποίθηση, πάθος για τη ζωή σου και τον ίδιο σου τον εαυτό κι όρεξη για πολλή δουλειά πρώτα με σένα τον ίδιο.

Από την άλλη, ο οίκτος είναι πιο εύκολο συναίσθημα να δημιουργηθεί. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προσπαθείς να χειραγωγήσεις τη συμπεριφορά του άλλου, ξυπνώντας του τα ένστικτα της προστασίας του πιο αδύναμου, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Ο οίκτος είναι ένα συναίσθημα που επειδή περιέχει μέσα του μια αρνητική μορφή ενέργειας, ο κάθε οργανισμός που θα τη νιώσει θα προσπαθήσει ασυναίσθητα να την αποβάλλει. Αυτό γίνεται συνήθως φραστικά με δηλώσεις του τύπου «χωρίς εσένα δεν ξέρω τι θα κάνω», «σε χρειάζομαι» κι άλλες παρεμφερείς ατάκες ή με κινήσεις όπως το να βγαίνει ο σύντροφος σου κι εσύ να μένεις σπίτι, να ζεις μετά βίας μέχρι να είστε μαζί ή να παρατάς την προσωπική σου ζωή και σχέση με τον εαυτό σου.

Ο οίκτος είναι μια μορφή συναισθηματικού εκβιασμού και χειραγώγησης του άλλου που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει τους εμπλεκόμενους σε μια άρρωστη κατάσταση. Ο θαυμασμός από την άλλη, είναι ένας από τους πιο υγιείς λόγους για να συνυπάρχουν δυο άνθρωποι. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει κι οι δυο να είναι συγκροτημένοι, χορτασμένοι κι απολύτως συνειδητοποιημένοι ως προς τα θέλω και τις ανάγκες τους. Γιατί, at the end of the day, κανένας άνθρωπος δεν έμεινε από λύπηση με κάποιον άλλον και γιατί πάντα ο θαυμασμός θα είναι το καλύτερο αφροδισιακό.