Θα σοβαρευτούμε όταν, αν και για ό,τι το θελήσουμε εμείς

Υπάρχουν κάποιες λέξεις ή φράσεις που μπορούν να φτάσουν στα όριά του έναν άνθρωπο. Για παράδειγμα, μερικές από αυτές είναι η λέξη «υπομονή», το «αυτό στο νουμεράκι σας δυστυχώς δεν υπάρχει» και το «σοβαρέψου». Γενικά, η έννοια της σοβαρότητας είναι μια, κατά τη γνώμη μου, παρεξηγημένη έννοια. Σοβαρός ορίζεται κάποιος ο οποίος είναι υπεύθυνος, αλλά και κάποιος ο οποίος δεν είναι χαμογελαστός ή χαρούμενος. Χρησιμοποιούμε επίσης τη λέξη αυτή για να δώσουμε βαρύτητα σε κάτι. Σοβαρές συνέπειες μιας πράξης, σοβαρή σχέση, φράσεις που προσπαθούν να δώσουν έμφαση στην κατάσταση την οποία περιγράφουν. Γιατί, όμως, με αυτή τη λέξη; Τι προσπαθεί κάποιος να πετύχει χρησιμοποιώντας την;

Και πόσο εύκολο είναι στην πράξη αυτό; Να περιγράψεις, δηλαδή, έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση με αυτή τη λέξη; Ποιος είναι, τελικά, ο σοβαρός; Και για να καλύψει ποια κατηγορία ανθρώπων δημιουργήθηκε η λέξη σοβαροφάνεια; Και ποιος είναι στην τελική σε θέση να κρίνει κάποιον και να του πει να σοβαρευτεί;

Κανείς δεν είναι σε θέση να κρίνει κανέναν. Ούτε για τη ζωή του ούτε για τις επιλογές του σε οποιονδήποτε τομέα. Άποψη που ενστερνίζονται πολλοί. Πόσοι, όμως, την τηρούν στην καθημερινότητά τους; Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, διαφορετικός κι αυτή είναι κι η μαγεία της ζωής. Πόσο βαρετό θα ήταν να είμαστε όλοι ίδιοι και να ακολουθούμε τις ίδιες νόρμες; Και στο κάτω-κάτω, για να είσαι σε θέση να κρίνεις τον άλλον σημαίνει ότι εσύ είσαι αλάνθαστος. Είσαι;

Όταν ζητάς, λοιπόν, από κάποιον να σοβαρευτεί ή μάλλον πριν του το ζητήσεις, καλό θα ήταν να κάνεις μια σύντομη αναδρομή στο δικό σου παρελθόν ή παρόν. Να δεις πρώτα αν εσύ ο ίδιος αποπνέεις ή υποστηρίζεις τη σοβαρότητα που ζητάς. Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε τζάμπα κόπος. Ζητάς κάτι το οποίο ξέρεις ότι δε γίνεται από προσωπική πείρα.

Είτε είσαι γονέας και προσπαθείς να επιβάλλεις κάτι στο παιδί σου, είτε είσαι σε σχέση και προσπαθείς να συνετίσεις με βάση τα δικά σου δεδομένα το σύντροφό σου, είτε είσαι φίλος ή συνάδελφος. Αν ισχύει, όμως, κι απαιτείς τη σοβαρότητα που ο ίδιος αντικατοπτρίζεις τότε σκέψου λίγο μερικά πράγματα.

Πρώτον, πού είναι ο σεβασμός σου στη διαφορετικότητα και την προσωπικότητα του άλλου; Απ’ τη στιγμή που δε σε θίγει ή δε σε προσβάλλει είναι δικαίωμά του να κάνει αυτό που επιθυμεί. Και δεύτερον, γιατί δε συναναστρέφεσαι με ανθρώπους με παρόμοια χαρακτηριστικά και προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον; Για κάποιον λόγο επέλεξες να συναναστραφείς μαζί του. Αν δε σε καλύπτει πλέον, απομακρύνσου.

Ένας απ’ τους διασημότερους κροίσους του 20ου αιώνα ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Έλληνας κι επιτυχημένος ως εφοπλιστής και ως επιχειρηματίας αδιαμφισβήτητα. «Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες», υποστήριζε, για να συνεχίσει προτρέποντας όσους έκριναν τη ζωή του ότι «στη δουλειά σου πρέπει να είσαι σοβαρός και στη ζωή σου τρελός». Ο καθένας μας έχει κάποια όνειρα και κάποιους στόχους. Αν μετατραπεί η κριτική που θέλουμε να ασκήσουμε στους άλλους σε αυτοκριτική, με τόσο αυστηρά κριτήρια όσο χρησιμοποιούμε συνήθως, ίσως περισσέψει αρκετός χρόνος για να υλοποιήσουμε τα περισσότερα από αυτά που φαίνονται δύσκολα ή άπιαστα.

Και τότε, ίσως μπορούμε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο κι έναν καλύτερο κόσμο. Γιατί αν θέλεις να τον αλλάξεις και να τον κάνεις καλύτερο, ξεκινάς απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό.