Τι είναι αυτό που μας κάνει να επιλέγουμε;

Τσάι ή καφές; Σοκολάτα ή τάρτα φρούτων; Γιατί άλλοι τρελαίνονται για καυτερά και άλλοι τα απεχθάνονται; Τι είναι αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε ως προς τις διατροφικές μας προτιμήσεις; Ως προς τις επιλογές μας γενικότερα; Μήπως τελικά αυτές οι διαφορές σε γεύσεις, εξαπλώνονται και περαιτέρω, όπως ας πούμε στις επιλογές μας στις σχέσεις που διαμορφώνουμε με τους ανθρώπους που συναντάμε στη ζωή μας με το πέρασμα των χρόνων;

Γενικά, οι διατροφικές μας προτιμήσεις διαμορφώνονται από πολύ μικρή ηλικία κι εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Αυτοί είναι γεωγραφικοί, πολιτισμικοί, γονιδιακοί, ηλικιακοί και ούτω καθεξής. Οι εμπειρίες μας, η συναναστροφή μας με άλλους ανθρώπους, τα ταξίδια, οι εικόνες που συλλέγουμε κι οι επιδράσεις που δεχόμαστε από όλα αυτά και αλλά πολλά που διαδραματίζονται στην καθημερινότητά μας, τείνουν να διαμορφώνουν και τις γενικότερες προτιμήσεις μας.

Οι αισθητήρες της γεύσης μπορούν ν’ αλλάξουν με το πέρασμα των χρόνων και να προσαρμοστούν σε αλλά δεδομένα καθώς επίσης κι η δυνατότητα κι η ευελιξία του καθενός σε νέες γευστικές δοκιμές μπορεί να επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα των προτιμήσεών μας.

Ξινά, γλυκά, καυτερά, ωμά, εξωτικά, υπάρχει μια τεράστια λίστα με είδη φαγητών και τους αντίστοιχους οπαδούς τους. Υπάρχουν άπειρες επιλογές που μπορούν άλλους να τους ικανοποιούν κι άλλους να τους δυσαρεστούν. Πέραν όμως από την τροφή που χρειάζεται το σώμα για να επιβιώσει και ν’ απολαύσει, τι γίνεται με την τροφή που δίνουμε στην ψυχή μας για να ευφρανθεί; Ισχύουν οι ίδιες διάφορες στα γούστα μεταξύ των ανθρώπων κι εκεί;

Η απάντηση είναι απλή. Εννοείται πως ναι. «Είμαστε ό, τι τρώμε» λένε και αυτό δε θα μπορούσε να εξαιρέσει την πιο σημαντική πλευρά της ζωής μας, που δεν είναι άλλη από την ψυχική μας υγεία. Ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις μας, τις γεύσεις που μας καλύπτουν πιο πολύ από άλλες, το αν πρέπει να στερηθούμε κάτι για να απολαύσουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα μελλοντικά, γνώμονας ως προς την επιλογή μας για τους ανθρώπους, τα βιβλία, την ενημέρωση και ό, τι άλλο μπορεί να διαμορφώσει τον εσωτερικό μας κόσμο και να αποτελέσει την ψυχική μας τροφή, πρέπει να είναι πάντα ένας. Το καλύτερο δυνατό. Αυτό που θα μας εξελίξει, θα μας προάγει στον καλύτερο εαυτό μας και θα μας οδηγήσει σε μονοπάτια που μας φέρνουν πιο κοντά στους στόχους μας και τα όνειρά μας.

Αυτό δε σημαίνει όμως, όπως και στο φαγητό, ότι επειδή μια «τροφή» ανήκει στην «καλή» κι «υγιεινή» κατηγορία ότι πρέπει να επιλέγουμε μόνο αυτές ή ότι κάνουν εξίσου το ίδιο καλό σε όλους. Προφανώς και θα δοκιμάσεις ό, τι τραβάει η όρεξή σου, θα κάνεις πειράματα, θα εκτεθείς σε διάφορες επιδράσεις που μπορεί να υπάρξουν από διαφορά συστατικά και είδη τροφών στον οργανισμό σου. Άλλες θα σου ταιριάξουν, σε άλλες θα καταλάβεις ότι θα έχεις δυσανεξία κι ενώ είναι οι φαινομενικά καλές τροφές πρέπει να τις αποφύγεις γιατί δε σου κάνουν προσωπικά καλό. Δοκιμάζοντας θα καταφέρεις να φτιάξεις μια λίστα με ό, τι σε ενδυναμώνει, ό, τι χρειάζεσαι πραγματικά και ό, τι πρέπει να αποφύγεις αν θέλεις να πορευτείς με προτεραιότητα την ηρεμία σου και την υγεία σου.

Καλό το junk, τα street food, τα γλυκά, καλό και ό, τι επιθυμείς και ορέγεσαι να γευτείς σε κάθε φάση της ζωής σου. Όταν όλα αυτά τα χορτάσεις, όταν μπεις στη διαδικασία να βιώσεις ο ίδιος τα αποτελέσματα που επιφέρουν στη ζωή σου ως προς την ποιότητά της, τότε θα μπορέσεις να δημιουργήσεις το προσωπικό σου πρόγραμμα «διατροφής». Αυτό που θα περιλαμβάνει μόνο όσα μπορούν να σου προσφέρουν τα ααραίτητα στοιχεία, χωρώντας σε αυτό το πρόγραμμα μικρές δόσεις ένοχης απόλαυσης. Από αυτές που δε σε θέτουν σε κίνδυνο αλλά υπάρχουν εκεί για να σου χαρίσουν μια όμορφη εμπειρία.

Όπως ακριβώς γίνεται και με τους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, αγαπάς και καταλήγεις να τοποθετήσεις μετά από αποτυχημένες δοκιμές στη λίστα των αγαπημένων σου. Αυτούς που έμπρακτα και καθημερινά αποδεικνύουν ότι πολλές φορές η απόλαυση δε χρειάζεται να συνοδεύεται από τύψεις και ενοχές για την «ατασθαλία» σου αλλά από μικρές, απολαυστικές παύσεις στη συνολική σου διαδρομή.

Γιατί οι άνθρωποι είναι όπως τα φαγητά. Σε άλλους αρέσουν τα ξινά, σε άλλους τα γλυκά, σε άλλους τα πικάντικα. Μπορεί ο ίδιος άνθρωπος που σε κάποιον άλλον προκαλεί δυσφορία και δυσανεξία, στη δίκη σου γεύση να είναι ο ορισμός της ευχαρίστησης. Για να καταλήξεις όμως σε αυτό το συμπέρασμα θα πρέπει να έχεις την αντοχή και το θάρρος να δοκιμάσεις όλα τα πιάτα που θα σου σερβίρει η ζωή στο τραπέζι σου. Χωρίς φόβο, με πάθος και πάντα κριτική σκέψη. Για να μπορείς να απαντήσεις μια μέρα με σιγουριά και χωρίς δεύτερη σκέψη σε όποιον σε ρωτήσει «Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο φαγητό».