Ντριιιιν.
«Έλα, να σου πω. Μπορείς να έρθεις απ’ το σπίτι άμεσα;»
«Δεν μπορώ, πνίγομαι! Έχω να παραδώσω μια εργασία της τελευταίας στιγμής. Έγινε κάτι; Είναι ανάγκη;»
«Για να στο λέω! Θα βγούμε σήμερα. Μιλήσαμε πριν από λίγο και δεν ξέρω τι να βάλω, τι να φάω, τι να πω».
«Χαλάρωσε! Πάρε βαθιές ανάσες κι ηρέμησε! Είσαι τέλειος και θα τα πας υπέροχα. Μισό να σε πάρω facetime και θα τα λύσουμε όλα».
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Μπα. Διάλογος βγαλμένος απ’ την πραγματική ζωή. Οφείλω να ομολογήσω όμως –μετά από αμέτρητα ραντεβού και διασκεδαστικές ιστορίες γύρω από αυτά– ότι αυτή η διαδικασία συμβαίνει σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ποιες είναι αυτές; Όταν ο άλλος σε ενδιαφέρει. Όταν γουστάρεις.
Όταν αρχίζεις και νιώθεις αυτές τις γνωστές ενοχλήσεις στο στομάχι και ξαφνικά από εκεί που ντυνόσουν κι ετοιμαζόσουν για όλες σχεδόν τις εμφανίσεις σου –από σούπερ μάρκετ μέχρι κόκκινο χαλί– σε ένα τέταρτο, ξαφνικά η ντουλάπα σου σαν να άδειασε. Δεν έχεις τίποτα καλό να φορέσεις. Μα καλά, τι σκεφτόσουν όταν αγόραζες αυτά τα ρούχα; Σίγουρα όχι αυτό το ραντεβού. Και πώς θα παρουσιάσεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου;
«Και τι λέμε τώρα; Βασικά πόσο μιλάμε; Μήπως φανώ πολυλογάς; Μήπως τα θέματα και τα πράγματα που έχω να πω δεν κεντρίσουν το ενδιαφέρον της άλλης πλευράς; Να θυμηθώ να μη φάω σαλάτα γιατί μπορεί να μείνει κανένα μαρούλι στο δόντι. Άπαπα, τι ντροπή, Θεέ μου! Α! Και να μην πιω πολύ, γιατί όταν πίνω δεν μπορώ να έχω τον έλεγχο σε όσα λέω και θα μου ξεφύγει καμιά χοντράδα». Και κάπως έτσι, δύο ώρες κι είκοσι περίπου λεπτά μετά, τα καταφέραμε! Βρήκαμε τι θα βάλει, τι θα πει, τι θα φάει, μέχρι και ποιο χαμόγελο είναι πιο φυσικό πάνω του.
Όλα αυτά, εκτός απ’ το γεγονός ότι ο κολλητός μου είναι ανυπόφορος όταν είναι ανασφαλής, τι μας δείχνουν; Ένα μοναδικό και πάρα πολύ απλό πραγματάκι: Όταν μας ενδιαφέρει κάποιος θέλουμε να τον μαγέψουμε. Να είναι όλα στην εντέλεια. Να μην πάει τίποτα στραβά και να έχουμε με έναν τρόπο τη δυνατότητα να ελέγχουμε σε τόσο σημαντικές στιγμές τα πάντα.
Σαν μια τέλεια σκηνοθετημένη σκηνή από ταινία. Αλλιώς αν δεν έχεις έστω και λίγο άγχος για το πώς θα τα πας ή πώς θα φαίνεσαι στο αντικείμενο του πόθου σου, κακά τα ψέματα, δεν πολυκαίγεσαι, ούτε σε πολυενδιαφέρει, πας στο ραντεβού απλώς για να πας.
Μεγαλύτερο μάθημα, βέβαια, αποτελεί το γεγονός ότι παρά την αστεία πλευρά της τραγικής κατάστασης που βιώνει ένας φίλος σου για ένα τόσο ασήμαντο –σε σχέση με τα πολύ σημαντικά άλλα– συμβάν (αλλά και κατά βάση ευχάριστο) όπως ένα πρώτο ραντεβού, τα πάντα κρίνονται κι εδώ απ’ το πώς θα του σταθείς ως φίλος.
Γιατί ο φίλος δεν είναι μόνο στα δύσκολα και τα στενάχωρα που κρύβει η ζωή. Πρώτα απ’ όλα είναι στις χαρές και ακόμη πιο πολύ σε αυτά τα ασήμαντα-σημαντικά που θα δημιουργήσουν τις αναμνήσεις και τις ξεκαρδιστικές ιστορίες που θα σας δένουν για μια ζωή και θα έχετε να αφηγείστε για πολλά χρόνια αργότερα, ιδανικά στο άτομο που προκάλεσε όλη αυτήν την ευχάριστη σύγχυση.
Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.
Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
