Παρεξηγησιάρηδες, σας αγαπάμε!

Στην πορεία της ζωής μας θα γνωρίσουμε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Κάποιους καταφέρνουμε να τους κατατάξουμε σε κατηγορίες, ωστόσο η καθεμία είναι μοναδική και κάθε μέλος της ξεχωριστό. Σαφώς δε βάζουμε ταμπέλες ούτε τσουβαλιάζουμε συμπεριφορές, αλλά για πολλούς υπάρχει ένα κοινό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που φαίνεται να τους ορίζει.

Μία τέτοια κατηγορία, λοιπόν, αποτελούν κι αυτοί που παρεξηγούνται πολύ εύκολα. Τους γνωρίζουμε, τους ερωτευόμαστε, τους κάνουμε παρέα, είναι η οικογένειά μας, ζουν ανάμεσά μας κι ενδεχομένως να ανήκουμε κι εμείς σ’ αυτά τα άτομα. Σίγουρα, πάντως, δεν αποτελούν εξαίρεση, μιας κι είναι πολλοί και τόσο αυθόρμητοι κι απαιτητικοί σαν παιδιά, που τους θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή.

Θα τους βρούμε, λοιπόν, μέσα σε κοινές παρέες ή στις σχέσεις μας. Δε θα δυσκολευτούμε να τους αναγνωρίσουμε, αφού δε θα αργήσουν να παρεξηγηθούν. Και δε μιλάμε για ναζάκια και παιχνιδάκια αλλά για κανονικότατες παρεξηγήσεις, που σκοπεύουν να τις τραβήξουν όσο δεν πάει.

Το κάπως παράδοξο πάνω τους είναι πως εκείνοι οι άνθρωποι απολαμβάνουν να κάνουν ατελείωτη πλάκα σε όλους τους άλλους. Με καυστικότητα κι ειρωνεία θα τους πειράζουν μέχρι τελικής πτώσης. Δε θα σταματάνε το δούλεμα, ακόμα κι αν οι άλλοι δείχνουν να παρεξηγούνται μαζί τους. Θα πουν ότι εκείνοι έχουν χάσει το χιούμορ τους κι είναι ξινοί που δε δέχονται λίγη πλάκα.

Όλα καλά ως εδώ, όταν όμως βρεθεί εκείνο το άτομο που θα ανταποδώσει την πλάκα με τον ίδιο ή κι ελαφρώς χειρότερο τρόπο, τότε θα πιαστούν από αυτό για μία αιωνιότητα. Θα παρεξηγηθούν τόσο πολύ και θα το κρατούν κυριολεκτικά μανιάτικο, τουλάχιστον μέχρι να τους ζητήσουν οι άλλοι συγγνώμη. Αν τους κάνεις πλάκα, με λίγα λόγια, βρες μέρος να κρυφτείς καλύτερα.

Σχεδόν σε κάθε κοινή μας έξοδο θα έχουμε παρέα κι από μία παρεξήγησή τους. Είναι ικανοί να ξεκινήσει η βραδιά καλά, στο ενδιάμεσο κάτι να πάρουν στραβά, να χαλάσει και μέχρι το τέλος της να μείνουν παρεξηγημένοι και να μη μιλάνε σε άνθρωπο, με μούτρα φυσικά κατεβασμένα. Πάντα θεωρούν ότι οι άλλοι πρέπει να απολογηθούν, οι άλλοι είναι λάθος, εκείνοι δε φταίνε πουθενά. Λες κι οι ίδιοι δε βάλανε το χεράκι τους.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά όσο προσεχτικός και να ‘σαι, μαζί τους δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει. Πιάνονται από μικρά πράγματα ή ανούσιες κουβέντες. Συνήθως οι παρεξηγήσεις τους γίνονται μέσα στο δικό τους μυαλό ή απλά παρανοούν πράγματα, που κανείς δεν τα εννοούσε έτσι όπως τα κατάλαβαν μόνο εκείνοι. Υπερβολικά εύθραυστοι και μη μου άπτου, ενοχικοί που επιτίθενται από άμυνα, ανάγκη προσοχής, ό,τι και να ‘ναι αυτή η μουτρωμένη φάτσα τους κι η διαρκής παρεξήγηση είναι που τους κάνει μοναδικούς.

Δεν είναι κακές ψυχές κι όποιος αντέξει να κάτσει να τους μάθει, γνωρίζει ανθρώπους που ψάχνουν την ηρεμία και την ισορροπία τους. Ευαίσθητοι που πιστεύουν πως έτσι προστατεύονται. Μοιάζουν με εκείνες τις γκρινιάρες γιαγιάδες που συναντάμε στις δημόσιες υπηρεσίες, κατά βάθος είναι γλυκούληδες. Ίσως να τους αγαπάμε τόσο πολύ, ακριβώς γιατί κάνουν σαν παιδιά, αφού πειράζονται με το παραμικρό κι έτσι θέλουμε απλά να τους αγκαλιάσουμε -εντάξει, όταν το παρακάνουν, πρώτα να τους βαρέσουμε και μετά να τους αγκαλιάσουμε.

Τουλάχιστον είναι αληθινοί κι αυθεντικοί. Άσε που στην πραγματικότητα λίγες είναι οι φορές που κατάφεραν να μας σπάσουν τα νεύρα με τις υπερβολές τους, τις περισσότερες απλά ξεραθήκαμε στα γέλια με το πόσο μουντρούχοι μπορούν να γίνουν ξαφνικά. Αυτοί είναι και σίγουρα δεν το κάνουν επίτηδες.

Αγαπάμε τις παράλογες αντιδράσεις τους και την αλλόκοτη τρέλα τους. Ξέρουμε τι έχουν ανάγκη, κι έτσι τους δίνουμε την αμέριστη προσοχή κι αγάπη μας, αφού και τα μούτρα τους είναι ένας εγωιστικός τρόπος τους να μας ζητήσουν να τους αγαπήσουμε λίγο παραπάνω.