Δεν είναι σχέση αν πρέπει να σηκώνεις βάρος για δύο

Δεδομένου πως όσο μεγαλώνουμε, απαιτούμε τα μέγιστα απ’ τους άλλους κι από εμάς, μπορούμε και να καταλάβουμε ότι μια σχέση για να πετύχει, χρειάζεται δύο ενήλικες αφοσιωμένους στους προσωπικούς τους στόχους αλλά και στο χτίσιμο ενός υγιούς δεσμού. Οι σχέσεις μας, είναι αδύνατον να στηρίζονται άλλωστε σε μονομερείς προσπάθειες, αφού τότε το ψυχικό βάρος για την ανάπτυξη και τη φροντίδα τους, πέφτει μόνο στον έναν -το οποίο πέρα από άδικο είναι κι αδύνατο.

Όταν καθημερινά στη ζυγαριά δεν προσφέρουν και οι δύο συναισθήματα, προσοχή και ενδιαφέρον, τότε ο ρόλος του φροντιστή, του προστάτη, αυτού που παίρνει αποφάσεις και που εργάζεται για τη σχέση δε μοιράζεται. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που επωμίζεται και τις ευθύνες του άλλου παρτενέρ στη σχέση, παρ’ όλο που αυτή αποτελείται από δύο, δημιουργήθηκε από δύο κι έχει σαν σκοπό την αγάπη και την ηρεμία και των δύο αυτών μελών της, καταλήγει συνήθως αποκαρδιωμένος και ψυχολογικά εξαντλημένος από την προσπάθεια.

Όταν λοιπόν η ζυγαριά μας κλέβει, αυτός που στο τέλος της μέρας κάνει τον έλεγχο αναγκάζεται να κάνει και διπλοβάρδια. Μια υπερωρία μοναχική και κουραστική, ώστε να αναπληρώσει στη σχέση, όσα της λείπουν και όσα δεν προσέφερε το άλλο μέρος, όπως εξ αρχής δήλωσε. Με τη χρήση απλής λογικής λοιπόν καταλαβαίνουμε πως μια σχέση δύο ανθρώπων χρειάζεται την υποστήριξη και των δύο και χωρίς να την έχει, σίγουρα θα αποτύχει, θα γίνει εξοντωτική και θα καταλήξει σε καβγάδες. Καλό είναι λοιπόν κάθε άτομο ν’ απορρίπτει συναισθηματικά μη διαθέσιμα άτομα, καθώς όχι μόνο θα καταλήξει άδειο από την υπερπροσπάθεια αλλά στο τέλος της μέρας, θα νιώσει και λίγο ενώ στην πραγματικότητα εκείνο είναι που προσέφερε τα «πολλά»

Κανείς δε θέλει να τραβάει μόνος του κουπί και κανείς δε δηλώνει πως θέλει να συμμετέχει σε ομαδικό άθλημα για να καταλήξει εκείνος και μια ιδρωμένη φανέλα. Παρ’ ότι λοιπόν τέτοιες καταστάσεις φαίνεται να προκύπτουν από σκοπιμότητα η και κακία, συνήθως οι άνθρωποι που είναι συναισθηματικά απόντες, δεν έχουν τέτοια κίνητρα αλλά  βιώνουν βαθύτερα ψυχολογικά εμπόδια.

Συχνά λοιπόν το ταίρι ενός απόντα συναισθηματικά ατόμου, θα νιώσει το χάσμα άμεσα αλλά θα παραμείνει στη σχέση ή δε θα συζητήσει καν το πρόβλημα επειδή βρίσκεται σε άρνηση. Ο σύντροφός του δεν είναι ποτέ εκεί να τον ακούσει, να τον καθησυχάσει ή να τον υπερασπιστεί και μέρα με τη μέρα η κατάσταση βαραίνει. Αφήνεται συχνά λοιπόν ακάλυπτος και εκτεθειμένος, ενώ νιώθει την απόσταση μεταξύ εκείνου και του ανθρώπου του να γιγαντώνεται.

Το πώς μεταχειρίζεται ένας άνθρωπος το ταίρι του και τη σχέση τους, τα λέει όλα. Δε δικαιολογείται να μην υπάρχει επαρκής επικοινωνία και προθυμία ώστε ν’ αντιμετωπίσει ένα ζευγάρι μια διαφωνία ή ένα πρόβλημα. Δεν είναι φυσιολογικό κάθε προσπάθεια που κάνει το ένα από τα δύο μέλη να βρει στήριξη να καταλήγει στο κενό και να καλείται να φέρει εις πέρας κάθε πρόκληση που προκύπτει κατά τη διάρκεια της σχέσης. Στο κάτω-κάτω σε μια τέτοια σχέση, χωρίς καν να περάσει πολύς χρόνος, θα αρχίσουν και τα δύο μέλη της να αισθάνονται ανασφάλεια, βαρεμάρα και κούραση.

Ένας συναισθηματικά απών άνθρωπος, να θυμάσαι, πως δεν είναι απών για εσένα και μόνο, αλλά εν τέλει δεν κατόρθωσε να επιτύχει στις σχέσεις του για λόγους που δε σε αφορούν προσωπικά και δεν είναι δουλειά σου ν’ αλλάξεις. Όσο και να σε ενδιαφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος, πρώτο σου μέλημα δεν είναι να γίνει το πρόβλημά του δικό σου αλλά να καταλάβεις πως δεν μπορείς ούτε να τον αλλάξεις ούτε να τον αναγκάσεις να σου ανοιχτεί.