Από τη τεστοστερόνη της πρώτης διασταύρωσης βλεμμάτων, ως τη σεροτονίνη με το πρώτο χάδι κι εν τέλει τη βαζοπρεσσίνη της λυτρωτικής αγκαλιάς που προμηνύει τη δέσμευση. Η τελευταία δε ορμόνη, είναι επίσημα η πιο παραγκωνισμένη ορμόνη του έρωτα. Απελευθερώνεται στη δέσμευση και στη συγκατάθεση, στην παράδοση και στην εμπιστοσύνη, όταν οι άμυνές σου βγαίνουν από το παράθυρο ανεπιστρεπτί.
Ίσως να νιώθεις να δικαιώνεσαι ως ύπαρξη κάθε φορά που σε φωνάξανε καψούρα, ή άφησαν έστω να εννοηθεί ότι δειλιάζεις ν’ αντιμετωπίσεις τον ψυχισμό σου ως προς τα ερωτικά σκιρτήματα. Φυσικά, όσοι σε αντιμετωπίζουν σαν κοινωνικό πείραμα, συζητούν για τις νέες σου αδυναμίες, ορμώμενοι από γνώριμα σ’ αυτούς, εγκεφαλικά ερεθίσματα. Οι φίλοι σου, έχουν πλέον το δίπλωμα και την εμπειρία παραμάσχαλα, τόσο ώστε να σε κρίνουν απαλά μα και χαριτωμένα μέχρι να κοκκινίσεις. Ποιος δεν έχει ερωτευτεί, έστω για ένα βράδυ έναν μήνα ή μια χρονιά;
Τ’ ανομολόγητα δε, αγκάθια, δύνανται να ζήσουν αναλλοίωτα ενάντια στη φθορά γιατί κανένας ρεαλισμός δε θα τα σκουριάσει. Παραμένουν ιδεατά κι ανέγγιχτα από τη βαρύτητα, σ’ ένα βάθρο. Αν δε, επαναστατικά ομολογηθούν, απελευθερώνουν μονομιάς τη μαγεία τους και γίνονται διαχειρίσιμα, τρωτά στον βωμό του ρεαλισμού. Ικανότατα πλέον, παύουν να είναι πλατωνικά κι έτσι υπόκεινται στην ωρίμανση, χάνονται στον χωροχρόνο.
Έρευνες δείχνουν ότι το τσίμπημα, το αγκάθι ή το ενδιαφέρον σου για έναν άνθρωπο εκδηλώνεται στο πρώτο 1,5′ που το βλέμμα σου πλανάται πάνω του κι εν τέλει τα βλέμματά σας συγχρονίζονται και συναντώνται. Εκεί πάνω στο bing bang της έλξης, είναι που με απόλυτη σιγουριά θα στρέψεις τα μάτια σου κάπου ασφαλέστερα, για να μην εκτεθείς. Διόλου απίθανο, το πρώτο σ’ αγαπώ -σαρκαστικά το επιβεβαιώνω- έρχεται πριν το τέλος του πρώτου μήνα. Πόσο διαρκεί; Κλινικά επιβεβαιωμένα, ο έρωτας φτάνει το πολύ τα δύο χρόνια! Κάποιοι ιδεαλιστές με ρομαντική σκέψη υποστηρίζουν και τα τέσσερα.
Αξιοσημείωτη είναι σαφέστατα η πορεία αυτών των συναισθημάτων από το βλέμμα, το πνεύμα και την καρδιά, στο στομάχι που δένεται κόμπος συχνά πυκνά, μέχρι εν τέλει την πλήρη ερωτική, νοητική ή κι όχι, διέγερση. Κάπου εκεί που εντυπώνεται στον νου σου ο άνθρωπος που βλέπεις μέσα στα στενά όρια του γοητευτικού, κατ’ εσέ. Το ιδεατό, λαϊκά, για σένα. Είναι ήδη θέμα μυαλού, έχει εισχωρήσει για τα καλά στον νου σου! Εκκωφαντικά ήσυχη κι ύπουλη η επίδραση που ασκεί ο έρωτας πάνω σου, παρομοιάζεται με το αποτέλεσμα μιας παλίρροιας. Άνετα. Το στάδιο σύμφωνα, λοιπόν, με τους ερευνητές του ενθουσιασμού, μέσα σε μια βδομάδα διαδέχεται κατά μέσο όρο τα πρώτα σοβαρά άλγη στον πιο δυνατό ανθρώπινο μυ: την καρδιά, τον πιο γερό αθλητή.
Τα γνώριμα σε όλους μας στάδια του έρωτα είναι η πρώτη επαφή με τη λαγνεία, χέρι-χέρι με την έλξη, ή την ανάγκη κι εν τέλει, η πλήρης προσκόλληση. Στάδια ριψοκίνδυνα εθιστικά που σπάνια καταλήγουν σε όμορφο τέλος, ενώ στην πλειονότητα μεταφέρουν μια δυνατή εμπειρία κι ένα καλό μάθημα. Ένα πολύ έντονο μυϊκό ερέθισμα που θα εντυπωθεί στην καρδιά σου και θ’ ανταποδώσει πολυποίκιλα οφέλη, γεμάτα άμυνες και μεταγενέστερες γνώσεις.
Αν απορείς ποιος την πατάει δυνατότερα και με ποιον τρόπο, θα σου χαλάσω τα σχέδια γιατί, ο έρωτας έχει δική του ταυτότητα για κάθε άνθρωπο. Όσοι οι άνθρωποι εκεί έξω, τόσα και τα συναισθήματα. Καθαρά και γυμνά από αρνητισμό κι άλλοτε ντυμένα με εγωπαθή και κτητικά -δυστυχώς- στοιχεία. Εκατομμύρια μορφές, εκατομμύρια περιγραφές γύρω από τον πόθο. Βιώματα, εμπειρίες, timing, προηγούμενες πληγές, φρέσκες οδυνηρές ροζ ή καφετιές ουλές, έχουν διαμορφώσει την ανταπόκρισή σου στο ερέθισμα. Κρίνοντας βιωματικά συνδέεις πρότερες εμπειρίες με το νέο πρόσωπο που γνωρίζεις, εικάζοντας την εξέλιξη. Θεωρητικά, δεν υπάρχει κανόνας και μετρονόμος. Ο έρωτας είναι ένα ανεπανάληπτο, αναζωογονητικό συναίσθημα που σε μεγαλώνει, σε καθαγιάζει και σε μετατρέπει σε κάτι πιο σοφό. Μόνη μας ανάγκη κι όρος; Πρακτικά, όλα γίνονται για εκείνο το λάγνο και πονηρό χαμόγελο, στο τέλος ενός φιλιού.
Συντάκτης: Ελένη Χριστοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
