Καλοκαιράκι είναι και όλοι μας θα ξεχυθούμε στις παραλίες. Θα κάνουμε τις διακοπές μας, θα ξεκουραστούμε από τη δουλειά μας, θα χαρούμε την άδειά μας, θα χαλαρώσουμε και θα ξεφαντώσουμε γιατί αυτή είναι και η ουσία του καλοκαιριού. Έλα όμως που το καλοκαίρι υπάρχει αρκετός κόσμος ο οποίος δουλεύει για να μπορούμε εμείς να κάνουμε όλα τα παραπάνω. Και ναι αναφέρομαι στα παιδιά που εργάζονται σε beachbar. Αλήθεια, το θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο και πιστεύω πως θέλει άπειρη υπομονή για να κάνεις μια τέτοια δουλειά.
Είναι αρκετοί αυτοί που αποφασίζουν να φύγουν σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος το καλοκαίρι για να εργαστούν. Σαφώς οι αποδοχές τους είναι πολύ καλές αλλά δεν είναι και λίγες οι ιστορίες που έχουμε ακούσει για άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Προφανώς το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά είναι η συγκατοίκηση. Δεν είναι λίγο creepy το να μένεις μαζί με άλλα τρία ή τέσσερα άγνωστα άτομα; Γιατί εσύ μπορεί να είσαι τυχερός και να πήρες και το κολλητάρι μαζί σου για μπάνιο αλλά το παιδί που σου έφερε το ποτό, μάλλον δεν ξέρει κανέναν. Και τέλος πάντων, πώς μπορείς να μείνεις με τόσα άτομα σε ένα σπίτι; Ποιος πλένει, ποιος μαγειρεύει, πώς μοιράζονται οι κοινόχρηστοι χώροι; Από αυτό και μόνο που είναι το πιο απλό για κάποιον που πάει σεζόν, καταλαβαίνεις πως θα πρέπει να υπάρχει μεγάλος σεβασμός απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Και για να συνεχίσουμε, άντε και τα βρίσκεις με τους συγκάτοικους. Εάν το σπίτι που σου προσφέρουν είναι σε άθλια κατάσταση; Σε αυτή την περίπτωση τι γίνεται; Survivor η ζωή της σεζόν!
Δεύτερη πίστα που θα πρέπει να περάσουν οι εργαζόμενοι στα beachbar είναι η πολύωρη εργασία κάτω από τον ήλιο. Σαν να παίζουν στο jumanji ένα πράγμα. Και πείτε μου λίγο εσείς, υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό; Ποιος άνθρωπος μπορεί να δουλεύει τόσες ώρες κάτω από τον ήλιο, στους σαράντα βαθμούς και να περπατάει και στην άμμο; Κι όλα αυτά όταν εμείς απολαμβάνουμε τις βουτιές μας στη θάλασσα και πίνουμε την κοκτειλάρα μας. Άρα σε ποιο συμπέρασμα καταλήγουμε πάλι; Στον σεβασμό κυρίες και κύριοι. Στον σεβασμό προς αυτά τα παιδιά.
Τρίτη πίστα; Μια λέξη, τέσσερα γράμματα, πολλά συναισθήματα. Ρεπό. Άγνωστη λέξη για αυτά τα παιδιά, γιατί ως γνωστών σεζόν και ρεπό δεν πάνε μαζί. Ξέρεις τι θα πει να δουλεύεις εφτά στα εφτά κάτω από τον ήλιο; Γιατί εάν δεν το έχεις ζήσει, σίγουρα δεν ξέρεις. Για αυτό πες μια καλημέρα σ’ αυτά τα παιδιά, μην είσαι τόσο απαιτητικός, μην τους μιλάς άσχημα. Αυτά τα παιδιά ήρθαν εδώ για να βγάλουν τα χρήματά τους για τον χειμώνα και όχι για να δουν τη μούρη σου -απλά και λαϊκά. Πες τους ένα ευχαριστώ και ένα δεν πειράζει, όταν έχει αργήσει λίγο η παραγγελία σου και άσε και ένα μπουρμπουάρ όταν θα φεύγεις.
Αυτά τα παιδιά είναι μόνα τους εκεί. Δεν έχουν κοντά ούτε τους γονείς τους ούτε τους φίλους τους. Θα τους δουν μετά από έξι μήνες. Αυτό είναι αρκετά δύσκολο. Για αυτό πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε με ευγένεια.
Και για το τέλος άφησα την εκμετάλλευση. Δυστυχώς είμαστε η γενιά που γενικά στις δουλειές μας δεχόμαστε εκμετάλλευση. Άλλα υπογράφουμε, άλλα παίρνουμε, άλλα δικαιούμαστε και δεν παίρνουμε ούτε τα μισά. Οι μισοί δε μιλάμε γιατί έχουμε ανάγκη τα χρήματα -ο καθένας για δικό του σκοπό- άλλοι μιλάμε και φεύγουμε, άλλοι φοβόμαστε να μιλήσουμε μήπως χάσουμε τη δουλειά μας. Η εκμετάλλευση είναι ένα συχνό φαινόμενο ειδικά όταν μιλάμε για σεζόν.
Καλό θα είναι λοιπόν, όταν πάμε διακοπές να είμαστε άνθρωποι απέναντι στα παιδιά που εργάζονται κάτω από τον καυτό ήλιο. Άνθρωποι είναι και αυτοί και χρειάζονται κατανόηση. Γιατί την ώρα που κάνουμε εμείς τις βουτιές μας και δροσιζόμαστε αυτοί φλέγονται. Υπομονή παιδιά των beachbar!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Θεοδώρα Αντωνιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
