Είναι ένα από αυτά τα καλοκαιρινά βράδια που είσαι με την παρέα και δε θέλετε να βγείτε. Θα αράξουμε σπίτι, σκέφτεστε. Πίτσες , μπίρες και κους-κους. Λέτε διάφορα, παλιές ιστορίες, αστεία γεγονότα, θυμάστε τα παλιά σας μεθύσια, μιλάτε για τα γκομενάκια και θάβετε τους αχώνευτους από τη δουλειά. Μέχρι που κάποιος από την παρέα πετάει την ιδέα να παίξετε κάποιο παιχνίδι. Μιας που είστε και τέσσερα άτομα, αποφασίζετε ότι ένα είναι το ιδανικό παιχνίδι γι’ αυτή τη νύχτα. Μπιρίμπα! Και κάπως έτσι ξεκινάει ο μαραθώνιος.
Αν ζεις στον Άρη και δεν ξέρεις τι είναι η μπιρίμπα, πρόκειται για ένα παιχνίδι με χαρτιά το οποίο παίζεται με δύο τράπουλες. Μπορεί να αποτελείται από δύο, τρία ή τέσσερα άτομα ως προς τη συμμετοχή των παικτών. Μοιράζονται έντεκα φύλλα στον κάθε παίκτη και δύο μπιριμπάκια. Όταν τελειώσουν τα φύλλα από κάποιον από την ομάδα, παίρνει μπιριμπάκι κι όταν φτάσει να έχει ένα φύλλο στο χέρι του, μπορεί να κλείσει. Οι κανόνες της είναι πολύ εύκολοι. Ακόμη κι ένας αρχάριος μπορεί με εξάσκηση να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Το μόνο που μένει για να μάθει είναι να βρει κάποιον για να τον διδάξει. Εξαιρετικά δύσκολο να βρεις κάποιον έμπειρο να σου μάθει γιατί δεν έχουν υπομονή. Στο λέω από προσωπική εμπειρία.
Πρώτος τσακωμός, οι ομάδες. Όλοι θέλουν να παίζουν με τον καλύτερο για μια σίγουρη νίκη. Με τα πολλά φτιάχνετε και τα στρατόπεδα- έχουν ήδη τελειώσει οι πρώτες μπίρες- και ξεκινάτε. Έντεκα φύλλα ο κάθε παίχτης και δύο μπιριμπάκια. Επιλέγετε να παίξετε τη δύσκολη- ξέρετε, αυτή που για να πάρεις από κάτω πρέπει να κατεβάσεις- για παραπάνω ίντριγκα ρε παιδί μου. Για να μην είστε πια φίλοι μετά απ’ αυτό το παιχνίδι. Γιατί πείτε μου ρε παιδιά ποιος είναι φίλος με τους φίλους του μετά από επιτραπέζια παιχνίδια ή μετά από παιχνίδια με χαρτιά; Κανείς! Κι εάν εσείς με την παρέα σας δε μαλώνετε για τέτοια, ελάτε να σας γνωρίσω τη δική μου.
Αρχίζει η πρώτη ομάδα να κατεβάζει, φωνάζει η άλλη «καλά τόσα φύλλα έχεις, δεν μπορείς να κατεβάσεις κάτι;», «δεν έχω ούτε ένα μπαλαντέρ» απαντάει το ταίρι με νεύρα. «Ποιος μας έφτυσε κι έχουμε τέτοιο φύλλο; Ποιος γκαντέμης μοίρασε; Να μην ξανά μοιράσει.» Μ’ αυτές τις φράσεις βλέπεις να περνάνε μπροστά από τα μάτια σου όλα τα τραπέζια που έχεις παίξει μπιρίμπα. Οι φανατικοί του αθλήματος, θα με καταλάβουν.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα κοντεύει το ένα ζευγάρι να τελειώσει το παιχνίδι -στις 4.500 χιλιάδες το παίζουν- μα έλα που οι άλλοι ξαφνικά παίρνουν καλό φύλλο λες κι είδαν κάποιο τζίνι μπροστά τους ή βρήκαν κάποιο τετράφυλλο τριφύλλι. Κάνουν τότε μια χιλιάρα που κανείς δεν πίστευε στα μάτια του. Κι αντί να κερδίσουν αυτοί που σ’ όλο το παιχνίδι είναι μπροστά, κερδίζουν οι παραλίγο χαμένοι. Ε, εδώ γίνεται το σώσε. Και με το δίκιο τους. Εγώ θα γυρνούσα σπίτι μου μετά από τέτοια ήττα. Πέφτουν κεφάλια, γυρνούν τραπέζια, αρχίζει τέτοιος τσακωμός που βγαίνει ο τουρίστας από το δίπλα ενοικιαζόμενο να δει τι έχει γίνει. Και το καλύτερο ξέρετε ποιο είναι. Το πάρτι δε σταματά εδώ. Ξαναξεκινάτε αγώνα με άλλες ομάδες αυτή τη φορά. Κι αυτό γίνεται όλο το βράδυ. Έξι ώρες μπιρίμπας. Και λίγες είναι, εάν με ρωτάς.
Θέμα συζήτησης την επόμενη μέρα; Η ανάλυση του χθεσινοβραδινού μαραθωνίου. Γιατί αν δεν αναλύσεις τι έγινε, αν δεν το πεις και σε δυο τρεις άλλους φίλους, είναι σαν να μην έπαιξες ρε παιδί μου. Πιστεύω πως η μπιρίμπα είναι από τα πιο ωραία παιχνίδια με τράπουλα. Τα βράδια που δε θέλετε να βγείτε με τα φιλαράκια,κανονίστε ένα καρέ και θα με θυμηθείτε. Κι εννοείται πως αν θέλετε να χωρίσετε ή να μαλώσετε με την παρέα σας είναι το πλέον κατάλληλο παιχνίδι. Αστειεύομαι. Τι λέτε, παίζουμε ένα;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου