Γεννήθηκε στο Αγρίνιο στις 13 Μαΐου του 1974. Σπούδασε Στατιστική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι, καθώς και πιάνο, αρμονία, αντίστιξη και φούγκα στο Ωδείο Niccolo Piccini. Είναι τραγουδιστής, συνθέτης, σκηνοθέτης, παρουσιαστής και συγγραφέας, παίζει 4 μουσικά όργανα και τραγουδάει σε 4 γλώσσες. Δε θα μπορούσαμε να μιλάμε για τον έναν και μοναδικό Κωστή Μαραβέγια.
Ο Κωστής Μαραβέγιας έχει πει τραγούδια που μιλάνε στην ψυχή μας. Άκρως ερωτικά, όλο νόημα, ρετρό και ρομαντικά, τραγούδια που θα ήθελες να σου αφιερώσουν κάτω από το σπίτι σου ή σε μια βόλτα με το αμάξι κάποια Κυριακή απόγευμα. Τραγούδια που μιλάνε για τον έρωτα και την αγάπη, για τα πρώτα χτυποκάρδια, για την προσμονή, για το φιλί, για την υπομονή, τις πονηρές σκέψεις, τον πληγωμένο εαυτό, την ελπίδα και το παιχνίδισμα του έρωτα.
Ακόμα και στις διασκευές του, τον ακούμε να τραγουδά «να το πάρεις το κορίτσι να το πάρεις μην το παιδεύεις, να το πάρεις το κορίτσι είναι κρίμα να κοροϊδεύεις» και σιγομουρμουρίζουμε πως, ναι, να το πάρεις ρε φίλε το κορίτσι, αφού σ’ αγαπάει. Άλλοτε πάλι μας είπε όλο παράπονο πως «δε ζητάει πολλά μόνο αυτά που του λες στο σκοτάδι να τα πεις μια φορά με το φως το πρωί κι ένα χάδι». Γιατί, ρε παιδί μου, καλά αυτά που λέγονται αργά τη νύχτα με δυο ποτάκια και ψυχή λιονταριού, αλλά την ημέρα έχουν άλλο νόημα, που είσαι νηφάλιος, απεριποίητος, αγουροξυπνημένος κι ευάλωτος. Έχει διαφορετική αξία, μια πιο βαθιά ουσία ν’ ακούς όμορφα λόγια το πρωί με ένα όμορφο χάδι κι ένα παθιασμένο φιλί.
Κι ο Μαραβέγιας δεν έμεινε μόνο εκεί. Τόλμησε να βάλει σε λέξεις κάθε απωθημένο, λέγοντας «πού να βρω μια να σου μοιάζει τη ζωή μου έχεις χαράξει και ‘χω τούτο το μαράζι πού να βρω μια να σου μοιάζει». Έλα ντε! Πού να βρούμε ρε Κωστή που έχει μείνει στο μυαλό μας ανεξίτηλος εκείνος ο έρωτας και δε βρίσκουμε πουθενά αλλού την ολοκλήρωση; Γιατί, Λόλα μου, πόσο πιο χαμηλά να πέσει ο άνθρωπος για την αγάπη; Αχ κι εκείνες οι πρώτες φορές, που πάντα «έχουν κάτι από ταινία, μια μανία με καπνό κι αλκοόλ», κι αυτό το ξέρει ο Μαραβέγιας και φροντίζει κι εμείς να μην το ξεχάσουμε ποτέ.
Βεβαίως, δε θα μείνουμε στις ερωτικές αποτυχίες. Αυτές θα έρχονται συνέχεια, άλλωστε, θέλοντας και μη. Ας ταξιδέψουμε καλύτερα στις όμορφες στιγμές γιατί «όσα είναι να έρθουν θα ‘ρθουν κι ό,τι είναι να μείνει θα μείνει, αρκεί να είμαστε μαζί, αρκεί να είμαστε εγώ κι εσύ μαζί». Γιατί, αν με ρωτάς, αυτό έχει σημασία. Να έχεις δίπλα σου τον άνθρωπό σου στα εύκολα και στα δύσκολα. Να είναι ο φάρος σου και κάτω απ’ τα σεντόνια να μιλάτε για τα μικρά και τα μεγάλα της ζωής αφού: «Να σ’ αγαπώ κι εγώ θα παίρνω θάρρος κι όταν σαλπάρω στ’ ανοιχτά όταν τα βράχια είναι κοντά, εσύ φως μου να ‘σαι ο φάρος.»
Γιατί, αν θέλεις να ξέρεις, ναι, «αυτό θα πει ζωή, να γυρνάς στους πέντε δρόμους κι όπου βγει ως το πρωί». Κι αν σου αρέσει και μια κοπέλα αλλά φοβάσαι πως δεν μπορείς να εκφραστείς όπως σου ταιριάζει, και για σένα φρόντισε ο Κωστής. Σήκωσε ανάστημα και χαμογελαστά ρίξε ένα «καληνύχτα δεσποινίς μου, είστε όμορφη πολύ, δεν είμαι στα κυβικά σας γεια, ευχαριστώ πολύ» και ποτέ δεν ξέρεις!
Αν κάτι μάς έμαθε ο Μαραβέγιας όλα αυτά τα χρόνια, είναι να πιστεύουμε στον έρωτα. Κι αν σε παίρνει από κάτω καμιά φορά και μοιάζει η ιστορία σας «ένα τέλειο λάθος» μη σταματήσεις ποτέ να ψάχνεις να βρεις τη δική σου Τόνια, τον δικό σου Κωστή, που θα τα κάνουν όλα να μοιάζουν «μικροπράγματα».
«Απλώς σ’ αγάπησα και πίστεψα στα θαύματα
μικρές αλήθειες, με μεγάλα γράμματα
όλα καλά και κάτι μικροπράγματα.»
Συντάκτης: Θεοδώρα Αντωνιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
