Οποιος γουστάρει είναι ο πατέρας

Καθόμουν στον καναπέ μου κι έβλεπα δημοσιεύσεις στο instagram. Ξαφνικά πέφτω πάνω σε μια δημοσίευση της Ιωάννας Τούνη που έχει ανεβάσει μια γλυκιά φωτογραφία, αρκετά συγκινημένη, κι αποκαλύπτει στους followers της πως θα γίνει για πρώτη φορά μαμά. Τη φωτογραφία της συνόδευε ένα μακροσκελές κείμενο στο οποίο ανέλυε τις φοβίες της πάνω σ’ αυτό το θέμα. Επειδή είναι ένα άτομο πολυσυζητημένο και δέχεται πολλές φορές αρνητικά σχόλια, μπήκα στον πειρασμό να μπω να διαβάσω τα σχόλια κάτω από αυτή τη φωτογραφία- γιατί η αρένα καλά κρατεί ως φιλοσοφία και δεν είναι πάντα εύκολο να ξεφύγεις από την αιματηρή αυτή περιέργεια. Η απογοήτευση ήρθε μέσα στα πρώτα λεπτά, μαζί με τη διαύγεια του «τι κάνω;» όταν διάβασα το πρώτο σχόλιο που αναρωτιόταν «ποιος είναι ο πατέρας; Να ρωτήσουμε όσους ήταν στη Μύκονο εκείνη την περίοδο».

Κούρασε ρε παιδιά όμως. Εσείς οι ίδιοι που κάνετε αυτά τα σχόλια δεν κουραστήκατε να σχολιάζετε αρνητικά τις ζωές των άλλων ακόμη και στις πιο όμορφες κι ευάλωτες στιγμές τους; Κουραστήκαμε με τα σχόλια που από μερικούς ανθρώπους θεωρούνται και χιούμορ! Σχόλια για τα κιλά, για την εμφάνιση, για την ηλικία για τη ζωή και τις επιλογές του καθενός. Χωρίς να ξέρεις τι έχει περάσει ο άλλος, πώς ξεστομίζεις τη μαλακία σου;

Κουραστήκαμε γιατί αυτά τα σχόλια δεν αφορούν μόνο γυναίκες που είναι μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας. Αφορούν και γυναίκες της διπλανής πόρτας που πρέπει να λογοδοτήσουν σε κάθε αχρείαστο για το «ποιος είναι ο πατέρας», ή «πώς θα μεγαλώσεις μόνη ένα παιδί». Και μάλιστα, θεωρούνται κι ερωτήσεις κοινωνικά αποδεκτές κι είναι ψευτοφεμινισμός να αντιταχθείς σ’ αυτές- γιατί να μη δικαιούμαι άλλωστε να ξέρω οτιδήποτε σκέφτεσαι κι επιλέγεις αφού μου διαφημίζεις κρέμες και δείχνεις και λίγο την επίπλωση του σπιτιού σου;

Κι αλήθεια μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς μπορεί να σκέφτεται εκείνος που αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα αυτών των ερωτήσεων. Γιατί για να κάνεις επιθέσεις στην ηθική και τη ζωή ενός ανθρώπου που απλώς είναι δημόσιο πρόσωπο ή απλώς είναι γυναίκα, ξανθιά γυναίκα, όμορφη γυναίκα, δυναμική γυναίκα, πληθωρική γυναίκα, κάτι δεν πάει καλά στο μέσα σου. Πέρα από την κοινωνική πίεση, την αμηχανία, την εκμηδένιση που μπορεί να αισθάνεται κι ο πατέρας, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Υπάρχει κάποιου είδους ευχαρίστηση στην ανθρώπινη ισοπέδωση- σίγουρα. Είναι κι η αρένα που λέγαμε.

Ή ίσως είναι τόσο μίζερη η ζωούλα μας που αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλά. “Αφού εγώ μηδενίζω τον εαυτό μου, ας μηδενίσω κι άλλους να μου κάνουν παρέα στον πάτο.” Από την άλλη, αναρωτιέμαι μια σέξι και πληθωρική παρουσία γιατί πρέπει να είναι πάντα αυτή που έχει πάει με πολλούς, κάνει βίζιτες ή δεν ξέρει ποιανού είναι το παιδί που κουβαλάει μέσα της; Κι αν έχει πάει με πολλούς και κάνει βίζιτες και δεν ξέρει ποιος είναι ο πατέρας, δεν είναι δικαίωμά της;

Φτάνει πια με τους μάγκες του πληκτρολογίου. Μόνο θυμό μπορείτε να προκαλέσετε. Βρείτε άλλους τρόπους για να ευχαριστηθείτε κι αφήστε τον κόσμο να χαρεί τη ζωή του, να αγχωθεί για τη ζωή του, να μοιραστεί ό,τι γουστάρει όπως αυτός γουστάρει. Θα δείτε πως κι εσείς θα αρχίσετε να νιώθετε καλύτερα.

Πάντα θα υπάρχει αυτός που θα κάνει το αρνητικό του σχόλιο στην Ιωάννα, στην Κατερίνα, στη Μαρία. Τα ήθη κι οι αξίες ενός ανθρώπου δεν φαίνονται εκεί που ψάχνει. Αλλού είναι η ουσία. «Έχεις εχθρούς; Ωραία. Αυτό σημαίνει ότι πήρες θέση για κάτι, κάποια στιγμή στη ζωή σου.»  Ουίνστον Τσώρτσιλ

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!