Κατά την ελληνική μυθολογία, ο ο θεός Έρως εμφανίζεται ως ένας φτερωτός θεός όπου αν σε χτυπήσουν τα βέλη του, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ερωτευτείς παράφορα. Φυσικά, δε χτυπούσε μόνο έναν άνθρωπο αλλά δύο, εκτός κι αν ήθελε να τον τιμωρήσει. Γιατί πως θα μπορέσει να υπάρξει ένας έρωτας χωρίς δυο ανθρώπους; Υπάρχει μόνο ένα κακό σ’ όλα αυτά. Κάποιους, τα βέλη τους χτυπάνε πολύ από την κορυφή μέχρι τα νύχια κι άλλους ελάχιστα, ίσα που τους ακουμπάνε. Κι αυτοί οι δυο άνθρωποι τώρα θα συναντηθούν και θα προσπαθήσουν να κάνουν σχέση.
Καλός ο θεός του έρωτα αλλά εδώ μιλάμε για την σκληρή πραγματικότητα. Όταν ξεκινάς μια σχέση είτε αυτή είναι επηρεασμένη από βέλη είτε από τόξα είτε από θεούς ή δαίμονες δεν σκέφτεσαι ποτέ πως κάτι μπορεί να πάει στραβά. Όλα στην αρχή είναι ρόδινα. Γνωρίζεστε, μαθαίνει ο ένας τον άλλον, την καθημερινότητα του, την ζωή του πριν από εσένα, τι αγαπά και τι σιχαίνεται. Γλυκόλογα κυριαρχούν σε όλες τις συζητήσεις και τα κομπλιμέντα πέφτουν βροχή. Ο ένας νιώθει πολλά ο άλλος δεν είναι σίγουρος. Ο ένας λιώνει από έρωτα ο άλλος λέει ότι είναι ερωτευμένος. Άραγε είναι έρωτας;
Έρωτας είναι μια κατάσταση που το μυαλό και το κορμί σου δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τον άνθρωπό σου, ούτε για κλάσματα του δευτερολέπτου. Νιώθεις αυτές τις πεταλούδες που λένε όλοι στο στομάχι. Μια έξαψη όταν ακουμπάει το σώμα σου. Έρωτας είναι ν’ ακούς ακόμη και τα πιο ανούσια πράγματα και να τα θεωρείς σημαντικά, γιατί στα είπε εκείνο το ένα άτομο. Να το κοιτάς να κοιμάται και να του χαϊδεύεις απαλά τα μαλλιά. Να θες να το περιποιείσαι. Να κάνετε βόλτες αγκαλιά και να συντονίζονται τα βήματα. Να σε πιάνει ταχυπαλμία κάθε φορά που βλέπεις το κινητό σου να χτυπάει με τ’ όνομά του αποτυπωμένο στην οθόνη. Να πιστεύεις στην ωραιότητα του κόσμου.
Μα ξαφνικά, κάποια μέρα το σκηνικό αλλάζει. Συνειδητοποιείς πως αυτά τα νιώθεις μόνο εσύ ή τα νιώθει κι η απέναντι πλευρά, αλλά όχι στον βαθμό που τα νιώθεις εσύ. Τα θέλω σας είναι εντελώς διαφορετικά. Τα χνώτα σας δεν ταιριάζουν έτσι όπως πίστευες στην αρχή. Και σκέφτεσαι, «εγώ τι να τον κάνω τον έρωτά μου τώρα πια»; Πώς να ελέγξω αυτή την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Δεν αναγνωρίζεται καμία προσπάθειά σου, τα λόγια σου πάνε στον βρόντο . Κι έτσι, η κατεύθυνση είναι μία. Αυτή προς την έξοδο. Θα κλάψεις, θα πονέσεις, θα βρίσεις, θα υποφέρεις. Αλλά η λύση είναι μία. Απλώς, κάθε τι που αποτελεί μονόδρομο, είναι κι εξαιρετικά επίπονο να συμβεί. Όσο και να προσπάθησες, όσο κι αν πιέσεις τον εαυτό σου, όσο κι αν έκανες υπομονή, η κατάσταση μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει. Γι’ αυτό και θα πρέπει ν’ αποχωρήσεις.
Το να φεύγεις από μια σχέση ερωτευμένος στον υπέρτατο βαθμό, είναι σαν να σου καρφώνουν συνεχόμενα μαχαίρια στην καρδιά όσο εσύ καλείσαι να μείνεις όρθιος κι ακίνητος. Σαφώς, ο έρωτας δεν μπορεί να είναι πάνω από την αξιοπρέπεια γιατί τότε δεν είναι τίποτα. Οπότε, φεύγοντας παρά τα όσα αισθάνεσαι γιατί αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει, δείχνει πως σέβεσαι την ηθική σου και την αξία σου. Και ναι, αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορείς να κάνει. Αλλά το κάνεις για σένα πάνω απ’ όλα. Δε θα είναι εύκολο, κανείς δεν είπε αυτό. Θα πάρει καιρό να ξαναπατήσεις στα πόδια σου, θα πάρει καιρό να συνέρθεις από τη ζαλάδα και τη θολούρα που σου προσέφερε αυτός ο έρωτας, που δεν ήταν ικανός να σταθεί πλάι σου. Αλλά θα λες πως είχες τα κότσια να φύγεις από έναν άνθρωπο, τον οποίο όσο κι αν αγαπούσες, δεν τον έβαλες πάνω από σένα, τελικά. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερή σου λύτρωση.
Όλοι ζούμε για τον έρωτα που θα μας πάρει το μυαλό, που θα μας ταξιδέψει σε μέρη μαγικά, που δε θα μπορέσουμε να τον νικήσουμε. Κι ας λένε πως κανείς δε νίκησε τον έρωτα- μπορεί να σημαίνει πως έπεσε ηρωικά. Να φεύγεις από εκεί που δε σου κάνουν χώρο να εκφραστείς, από εκεί που δε νιώθουν όπως νιώθεις εσύ, από εκεί που δεν ερωτεύονται με τρόπο που να τον καταλαβαίνεις και να τον αισθάνεσαι κι ας μην είναι ίδιος έρωτας με τον δικό σου. Μόνο έτσι θα κάνεις χώρο στους σωστούς ανθρώπους να έρθουν στη ζωή σου. Όσο δύσκολο κι αν είναι, μόνο τότε θα ξαναμπεί ο ήλιος μέσα στο σπίτι σου.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου