Ξαπλώνεις να κοιμηθείς και δε σε παίρνει ο ύπνος. Τι κάνεις; Τσουπ, αρπάζεις το κινητό και ξεκινάς να βλέπεις Tik Tok, κάνεις άσκοπα scroll σε facebook κι instagram- στο τσακίρ κέφι μπαίνεις να δεις και κανένα tweet. Μετά από λίγο, αποφασίζεις ν’ αφήσεις το κινητό στην άκρη, γιατί αύριο έχεις να πας και στη δουλειά για ακόμη ένα βασανιστικό οχτάωρο, αλλά να που έρχεται μήνυμα από το γκομενάκι. «Δε γίνεται να μην απαντήσω», θα σκεφτείς. Καταλήγεις ξανά με το κινητό στο χέρι. Δε θα μιλήσω για τις ώρες που βαριέσαι στο σπίτι, στο γραφείο, στον καφέ και το κινητό σου γίνεται προέκταση του χεριού σου, με αναζητήσεις στο google τύπου «Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;».
Ερώτηση: «Άραγε, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το κινητό μας;». Δεν ξέρω ποια είναι η δική σου απάντηση, η δική μου όμως είναι πως σίγουρα όχι. Το κινητό είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή. Το πρώτο κινητό εφευρέθηκε από τον Τζον Μίτσελ και τον Μάρτιν Κούπερ. Ζύγιζε δύο κιλά. Πολλά τα κιλά- δε νομίζετε; Και μετά από την παραπάνω χρήσιμη (ή αδιάφορη) πληροφορία, σκέψου από πού ξεκίνησε όλο αυτό το τόσο αναγκαίο σ’ εμάς εξάρτημα και πού έχει φτάσει σήμερα.
Κι εδώ γεννιέται άλλη μια ερώτηση. Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο κινητό που πήρες; Ήταν εκείνα τα κινητά με την κεραία ή ήταν με καπάκι ή μήπως αφής; Όποιο και να ήταν, σίγουρα σου είχε λύσει τα χέρια. Πόσω μάλλον τα σημερινά κινητά, που είναι σαν μικροί υπολογιστές. Μόνο δουλειές στο σπίτι δεν κάνουν- αν και θα έπρεπε.
Έχεις αναρωτηθεί πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις καθημερινά από το κινητό σου; Πληρώνεις λογαριασμούς, κάνεις αγορές, μπαίνεις στα social media, ενημερώνεσαι για το τι γίνεται στον κόσμο, μιλάς με τους γονείς σου, παρακολουθείς τα μαθήματα της σχολής σου, βλέπεις ταινίες και σειρές, κουτσομπολεύεις με τα κολλητάρια, κανονίζεις ραντεβουδάκι με το αμόρε στο τσατ, ελέγχεις το σπίτι σου από τις κάμερες κι εάν χρειαστεί δουλεύεις κιόλας. Και μετά απ’ όλα αυτά, πιστεύεις ακόμη ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς το κινητό σου;
Από την άλλη, θα μου πεις παλιά πώς μπορούσαν να ζήσουν χωρίς κινητό και δίκιο θα έχεις, αλλά δε νομίζω να θέλεις να γυρίσουμε στα γράμματα και στα περιστέρια. Διότι εάν γυρίσουμε εκεί, θα έπρεπε να αποδεχτούμε πως θα μας λείπουν οι άνθρωποί μας διαρκώς, πως δε θα ξέρουμε τι κάνουν, ενώ το να συνεννοηθούμε για τα πιο απλά, θα ήταν βουνό. Καλώς ή κακώς, η τεχνολογία προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς κι εμείς θέλουμε δε θέλουμε, την ακολουθούμε γιατί κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη.
Φυσικά η χρήση του κινητού θα πρέπει να γίνεται με σύνεση κι όχι να φτάνουμε σε σημείο εθισμού. Ναι μεν δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό, αλλά να μην υπερβαίνουμε και την επιτρεπτή ημερήσια χρήση του. Βγαίνουμε να πιούμε έναν καφέ ή ένα ποτό κι όλοι είμαστε μ’ ένα κινητό στο χέρι. Θεωρείτε ότι βοηθάει στο να αναπτύξουμε συνδέσεις μεταξύ μας; Ή πιστεύετε πως έτσι διασκεδάζουμε πραγματικά;
Ας βάλουμε ένα στοίχημα. Σήμερα το βράδυ, χώσε το κινητό σου σ’ ένα συρτάρι και δώσε στον εαυτό σου άνεση να το χρησιμοποιεί μέχρι 3 φορές τη μέρα- σε μια ανάγκη και μόνο. Τότε και θ’ απαντήσεις αν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό και θ’ αντιληφθείς τον βαθμό εξάρτησής σου. Θα το κάνω κι εγώ και θα σου πω αποτελέσματα. Τα λέμε σε μια βδομάδα!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου