Το συγκινητικό «ευχαριστώ» της Τουρκίας προς τους Έλληνες διασώστες

Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες του τραγικού σεισμού τεραστίων διαστάσεων που έλαβε χώρα στη Συρία και στην Τουρκία. Ένα τρομαχτικό φυσικό φαινόμενο όπου ήρθε και σήκωσε σπίτια κι ανθρώπους στον αέρα. Χτύπησε νύχτα κι έπιασε τους πάντες κυριολεκτικά στον ύπνο. Σπίτια βρέθηκαν να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα κι άνθρωποι να χάνονται κάτω από τα συντρίμμια σε κλάσματα δευτερολέπτου. Δυο χώρες στο έλεος της φύσης. Δυο χώρες που ζητούν βοήθεια.

Κι οι άνθρωποι απάντησαν, δεν έμειναν να κοιτούν μπροστά σ’ αυτή τη βιαιότητα. Μαζί κι εμείς, με ομάδα της ΕΜΑΚ που στάλθηκε για να βοηθήσει αυτή τη δύσκολη στιγμή. «Θα ‘ρθούμε νύχτα» ειπώθηκε κάποτε από τη γειτονική Τουρκία, σε ένα κλίμα πολιτικής προπαγάνδας σε μια προσπάθεια διχασμού. Πήγαμε μέρα, εμείς, τελικά. Τι να πει κανείς γι’ αυτούς τους διασώστες; Πάντα στην πρώτη γραμμή. Άνθρωποι με σθένος και πείσμα. Εκπαιδευμένοι, ακόμη και για τις πιο δύσκολες συνθήκες, πάντα εκεί, χωρίς να σκέφτονται έστω και λίγο να κάνουν πίσω. Προτεστάντες, ανέλαβαν ν’ απεγκλωβίσουν ένα ολόκληρο χωριό από τα συντρίμμια. Κάθε διάσωση που λαμβάνει χώρα αυτές τις πολύ κρίσιμες ώρες, συνδυάζεται από δάκρυα χαράς, από ζητωκραυγές των αγανακτισμένων και φοβισμένων κατοίκων της Τουρκίας, από ευγνωμοσύνη. Κάθε μη επιτυχημένη διάσωση, από σιωπή. Ατέλειωτη σιωπή.

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει μια εικόνα, η οποία απεικονίζει έναν άντρα της ΕΜΑΚ αγκαλιά μ’ ένα κοριτσάκι το οποίο μόλις είχε σωθεί από τα χαλάσματα. Η φωτογραφία αυτή είναι εμπνευσμένη από τη διάσωση της  χρονης που ανασύρθηκε ζωντανή μετά από αρκετές ώρες κάτω από το διαλυμένο σπίτι της.

Άλλο ένα βίντεο που κυκλοφορεί στα μέσα δείχνει τον Έλληνα διασώστη να τρέχει να προλάβει το ασθενοφόρο για έναν άντρα 50 χρόνων που μόλις απεγκλωβίστηκε. Πρώτος κρατάει το φορείο κι είναι αυτός που τον βάζει στο ασθενοφόρο για να δει πως όλα είναι καλά.

Πραγματικά συγκλονιστική κι η εικόνα των δυο αντρών της ΕΜΑΚ σε μια σφιχτή αγκαλιά, την ώρα που καταφέρνουν να πετύχουν μια δύσκολη διάσωση, ή εκείνη από ένα νεογέννητο μωρό, που βγαίνοντας από τα χαλάσματα στην αγκαλιά του σωτήρα του, από χαρά κι ασφάλεια, αρχίζει να πιπιλάει το δάχτυλό του.

Δυο άντρες της ΕΜΑΚ σε μια σφιχτή αγκαλιά.

Συγκινητική κι η κάθε αντίδραση από τους ανθρώπους της Τουρκίας προς τη βοήθεια που δέχονται: «Ένας γενναίος εχθρός είναι καλύτερος από έναν άθλιο φίλο. Ευχαριστώ Ελλάδα.», «100 χρόνια γειτονιάς. Έλληνας διασώστης κουβαλάει με φορείο Τούρκο στρατιώτη», «Τι χαρά που βίωσαν οι άντρες της ΕΜΑΚ μετά τη διάσωση της 6χρονης! Χαιρόμαστε που είστε εδώ.», «Όταν έβγαλαν τους ανθρώπους μας κάτω από τα ερείπια ξέσπασαν σε κλάματα από ευτυχία. Ο πόνος δεν έχει θρησκεία ό,τι κι αν πιστεύεις. Τα δάκρυα έχουν πάντα το ίδιο χρώμα. Ευχαριστώ Ελλάδα.». Αυτά είναι μόνο μερικά από τα χιλιάδες μηνύματα των Τούρκων συνανθρώπων μας. Γιατί ακόμη και μέσα στην απελπισία, το ζόρι, τη στεναχώρια, βρίσκουν χρόνο να μας ευχαριστήσουν.

Η χώρα μας στέλνει άλλους 15 άντρες της ΕΜΑΚ στην Τουρκία όπου κι αναμένεται να φτάσουν σήμερα, για να βοηθήσουν στο δύσκολο έργο των υπολοίπων, καθώς όσο περνούν οι ώρες, όλο και μειώνονται οι πιθανότητες για επιζώντες κι είναι φοβερά σημαντική η γρήγορη και προσεκτική ιχνηλάτηση της περιοχής. Το μυαλό μας κι η καρδιά μας ανήκει σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Μαζί με την Τουρκία και τη Συρία.