Αγάπη, έρωτας ή πάθος;

Έχεις ερωτευτεί ποτέ σου; Έχεις νιώσει την καρδιά σου να χτυπάει σε αλλιώτικους και τρελούς ρυθμούς μόνο και μόνο επειδή είδες έναν άνθρωπό;

Έχεις ποθήσει ποτέ σου κάποιον; Έχεις νιώσει όλο σου το «είναι» να τον ζητάει σε επιτακτικούς τόνους χωρίς να νιώθεις πως έχεις 100% τον έλεγχο;

Έχεις αγαπήσει κάποιον; Τόσο βαθιά που να νιώθεις ότι θα έκανες τα πάντα για να είναι καλά;

Όλοι έχουμε νιώσει κάποια από αυτά τα συναισθήματα, έστω και μία φορά στη ζωή μας. Τη στιγμή όμως που τα ζούσαμε, κατά πόσο είχαμε πλήρη επίγνωση του πιο από αυτά τα τρία βιώναμε; Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί αν πρόκειται για την αγάπη της ζωής μας ή αν πρόκειται για έναν ακόμη έρωτα, ο οποίος μπορεί να είναι δυνατός, αλλά κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει; Ή ίσως υπήρξε φορά που θεωρήσαμε ότι είμαστε ερωτευμένοι, αλλά τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό που μας τραβούσε σαν μαγνήτης σε αυτόν τον άνθρωπο δεν ήταν κάτι παραπάνω από τη φυσική έλξη.

Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή αν και πρόκειται για τελείως διαφορετικά συναισθήματα η αίσθηση που δημιουργούν είναι παρόμοια. Θέλει μεγάλη διάκριση για να καταφέρεις να τα ξεχωρίσεις και αν θες τη συμβουλή μου μην προσπαθήσεις καν να τα ξεμπερδέψεις μέσα σου, με βάση το τι νιώθεις. Κατά πάσα πιθανότητα θα μπερδευτείς περισσότερο. Ίσως όμως αν κάνεις μία προσπάθεια και κάνεις ένα μικρό βήμα πίσω και να δεις πού βασίζονται αυτά τα συναισθήματα να βγάλεις μια άκρη.

Το πάθος ας πούμε βασίζεται στα μάτια. Σε όλα αυτά που βλέπεις στον άλλον και τρελαίνεσαι. Σε αυτά τα μάτια που έκλεισαν μέσα τους το αγαπημένο σου χρώμα και με κάθε βλέμμα τους σε καθηλώνουν. Σε αυτή τη χροιά της φωνής που θες να κλείσεις τα μάτια και να την ακούς όλη μέρα, μόνο και μόνο γιατί ο τόνος της είναι ό,τι πιο σέξι έχεις ακούσει ποτέ σου. Σε αυτό το σώμα που κοιτώντας το η φαντασία σου τρελαίνεται, και νιώθεις ότι θες τον άλλον δικό σου εδώ και τώρα. Ίσως ακόμη και στον τρόπο που κινείται μέσα στο χώρο. Η σιγουριά που αποπνέει και σε τρελαίνει.

Τώρα θα μου πεις, γιατί; Ο έρωτας δεν τα περιλαμβάνει όλα αυτά; Φυσικά και τα περιλαμβάνει. Δε μένει όμως εκεί! Ο έρωτας ξεφεύγει από τα μάτια. Δε βασίζεται μόνο στο τι βλέπεις, αλλά και στο τι νιώθεις. Και πάλι θα μου πεις –και πολύ καλά θα κάνεις– και η αγάπη στο τι νιώθεις δε βασίζεται; Ναι, αλλά με μία βασική διαφορά. Έρωτας είναι αυτό που νιώθεις τώρα! Μπορεί να χαθεί εύκολα. Έρχεται και παρέρχεται. Ενώ η αγάπη μένει. Και ξέρω ότι το να προσπαθήσεις έστω να καταλάβεις αν αυτό που νιώθεις τώρα είναι μόνιμο ή όχι φαντάζει οριακά ευκολότερο από το να ανοίξεις σακούλα ντελιβερά χωρίς να τη σκίσεις, αλλά είναι ευκολότερο από όσο πιστεύεις.

Και αυτό γιατί η αγάπη, όντας ίσως το πιο βαθύ συναίσθημα που μπορούμε να νιώσουμε έχει και πιο βαθιές βάσεις. Δε βασίζεται σε μία απλή γνωριμία αλλά σε γνώση. Στα όσα ξέρουμε για τον άλλον που τον κάνουν στα μάτια μας να ξεχωρίζει. Στον τρόπο που ξέρουμε ότι θα αντιδράσει σε μία δύσκολη κατάσταση, στην καλοσύνη που γνωρίζουμε πως έχει μέσα του. Στον τρόπο που τον βλέπουμε να φέρεται στους γύρω του. Στους κοινούς στόχους και όνειρα που ανακαλύψαμε ότι έχουμε. Σε όλες αυτές τις πολύ διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα του, που δεν είναι προσβάσιμες σε όλους, αλλά μέσω της αγάπης τις ξεκλειδώσαμε. Αυτές τις πτυχές που συμπληρώνουν τόσο άρτια κάποιες διαφορετικές πτυχές του δικού μας χαρακτήρα.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα αναρωτηθείς τι είναι αυτό που νιώθεις για τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, θυμήσου τις διαφορές. Το πάθος βασίζεται στην εικόνα. Ο έρωτας βασίζεται στα αισθήματα. Η αγάπη όμως βασίζεται στα όσα ξέρεις. Και το να μπορείς να καταλάβεις σε ποια από τις τρεις κατηγορίες ανήκει αυτό που νιώθεις μπορεί να σε γλιτώσει από αρκετά προβλήματα.

Βέβαια μη ξεχνάς. Ένα μεγάλο πάθος μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε έναν μεγάλο έρωτα. Με τη σειρά του ένας μεγάλος έρωτας μπορεί να εξελιχθεί σε μία αληθινή αγάπη. Υπάρχουν λοιπόν μερικές περιπτώσεις, που ίσως να μην χρειάζεται να αναλωθείς στο να βρεις τη σωστή ταμπέλα. Χρειάζεται απλά να χαλαρώσεις και να το ζήσεις στο έπακρο. Και ας μην προσδιορίσεις και ποτέ ακριβώς τι ήταν αυτό που τελικά έζησες. Και αν η περίπτωση άξιζε, υπάρχει πάντα η πιθανότητα η εν λόγο ταμπέλα να σε βρει τελικά μόνη της.