Σκέψου έναν άνθρωπο έξω καρδιά σε όλα. Ανοιχτό και ίσως ελάχιστα πολυλογά. Έναν άνθρωπο που δεν έχει τίποτα να κρύψει, που προτιμά να δείχνει τον πραγματικό του εαυτό από το να κρατάει πράγματα και σκέψεις πίσω. Σκέψου έναν άνθρωπο που στους φίλους λέει τα πάντα και που με τον άνθρωπό του νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί κάθε μικρή λεπτομέρεια της ζωής του, γιατί πολύ απλά έτσι ξέρει να δίνεται και να ερωτεύεται, με το να μοιράζεται. Δε θέλει να κρατήσει τίποτα πίσω, θέλει να κάνει τον άλλον κομμάτι του. Σκέψου έναν άνθρωπο ανοιχτό βιβλίο.
Τώρα σκέψου κάποιον άλλον. Λίγο πιο κλειστό και μαζεμένο. Έναν άνθρωπο που στη ζωή του δεν έμαθε να μοιράζεται πολλά, που προτιμάει ίσως να κρατάει κάποια κομμάτια του εαυτού του αυστηρά και μόνο δικά του. Κάποιον που οι φίλοι του αγαπάνε για το ποιος είναι και όχι για όσα έχει ζήσει και κάποιον που στον άνθρωπό του θα δείξει την αγάπη του με πράξεις και όχι με λόγια, γιατί πολύ απλά και αυτός έτσι ξέρει να δίνεται και να ερωτεύεται. Με το να μοιράζεται στιγμές και συζητήσεις αντί για αναμνήσεις και όνειρα. Να βάζει τον άλλον στη ζωή του, στο παρόν του. Σκέψου, λοιπόν, έναν άνθρωπο κλειστό βιβλίο.
Δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι, δε νομίζεις; Δύο άκρα αντίθετα. Δύο ετερώνυμα που σε μία ιστορία βγαλμένη από τη σφαίρα του ιδανικού, ίσως και να μην ερχόντουσαν ποτέ κοντά. Στον έρωτα όμως αυτά που μας έλκουν σχεδόν ποτέ δεν είναι βγαλμένα από τη σφαίρα του ιδανικού, γι’ αυτό άλλωστε και είναι γνωστό τι συμβαίνει όταν δύο ετερώνυμα έρθουν τελικά κοντά. Και τι θα συμβεί άραγε αν έρθουν κοντά τα συγκεκριμένα δύο ετερώνυμα; Πώς μπορεί να λειτουργήσει μία σχέση μεταξύ τους και κατά πόσο η διαφορετικότητά τους και οι ανάγκες τους έρχονται σε σύγκρουση;
Εύκολο δε θα είναι σίγουρα, θέλει προσαρμογή, όπως και οτιδήποτε είναι έξω από τα νερά μας. Ούτε αδύνατο όμως είναι, γιατί πολύ απλά μιλάμε για έρωτα, για μια δύναμη που έχει την τάση να μας κάνει να πετυχαίνουμε αυτά που ίσως κάποτε μας φαίνονταν αδύνατα.
Το κλειδί στην προκειμένη περίπτωση είναι στην προσπάθεια. Προσοχή όμως. Όχι προσπάθεια για να αλλάξεις εσένα ή τον άλλον. Είναι μία από αυτές τις λίγες, ωραίες περιπτώσεις που η προσπάθεια έχει να κάνει με το να καταλάβεις. Να μπεις στη διαδικασία να δεις, γιατί φέρεται ο άλλος κατ’ αυτό τον τρόπο, να προσπαθήσεις να κατανοήσεις την ξένη για σένα συμπεριφορά και όταν αυτό συμβεί θα δεις ότι για να το κάνεις να πετύχει πρέπει να μην πιέζεις.
Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του, μαζί όμως μπορείτε να μάθετε να απολαμβάνετε το διαφορετικό χωρίς να νιώθετε την πίεση να αλλάξετε. Απόλαυσε το σύντροφό σου τη στιγμή που σου μιλάει ακατάπαυστα για την ημέρα του ή τη στιγμή που σου εξηγεί ακριβώς πώς ένιωσε σε εκείνη τη διαφωνία που είχατε. Ή αντίστοιχα μάθε να απολαμβάνεις τη σιωπή του με όλο το μυστήριο που αυτή περιλαμβάνει και μάθε να τον αποκωδικοποιείς με τον δικό σου τρόπο.
Και όταν αυτό επιτευχθεί σκέψου λίγο και ποια είναι τελικά τα δικά σου όρια και κατά πόσο ίσως αυτά σου επιτρέπουν να κάνεις μία μικρή μετακίνηση από την αρχική σου θέση. Όχι για τον περίγυρο. Για τον άνθρωπό σου μόνο. Σκέψου πόσο μπορεί να τον χαροποιεί η σκέψη ότι όταν είστε μόνοι, εμφανίζεις και μία λίγο διαφορετική πλευρά σου. Αλλιώτικη από εκείνη που βλέπουν οι πολλοί. Μία αλλαγή που όσο μικρή και αν είναι με τον τρόπο της βροντοφωνάζει συναισθήματα και εμπιστοσύνη.
Ο έρωτας ποτέ δε βγαίνει από τη σφαίρα του ιδανικού, μπορεί όμως να πάρει κάτι φαινομενικά μη ιδανικό και να το κάνει στα μάτια μας να φαντάζει άψογο. Μπορεί να μας βγάλει συμπεριφορές που θεωρούσαμε ότι είναι εκτός του χαρακτήρα μας ή μπορεί να μας κάνει να δεχτούμε, ακόμη και να αγαπήσουμε, συμπεριφορές που κάποτε φάνταζαν ξένες. Μπορεί να ενώσει τα μεγαλύτερα αντίθετα, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι το να ενωθούν δύο άκρα αντίθετα κατά κανόνα είναι το εύκολο. Το αν όμως θα παραμείνουν ενωμένα εξαρτάται καθαρά από το πόση θέληση και όρεξη για προσπάθεια υπάρχει.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.