Ένοχες μεν απολαύσεις δε

Ένοχες απολαύσεις. Μικρές, πολύ μικρές, συνήθειες οι οποίες κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο ευχάριστη και προσδίδουν μια πιο χαλαρή νότα στην καθημερινότητά μας. Όλοι έχουμε μερικές και γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε; Βασικά, θα το κρύψωμεν και θα το παρακρύψωμεν, κι αυτό επειδή υπάρχει λόγος που μπήκε η λέξη «ένοχες» πριν από ‘κείνο το «απολαύσεις». Γιατί όσο κι αν ευχαριστιέσαι αυτές τις μικρές συνήθειες κι όσο κι αν σε ικανοποιούν, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι κι οι πιο περήφανες στιγμές σου. Έχεις και μια εικόνα να διατηρήσεις. Ένα πρόσωπο στην κοινωνία ή στον καθρέφτη σου, που τον έχεις ταράξει στις ψεύτικες υποσχέσεις.

Μάλλον, λοιπόν, θα το σκεφτείς μια-δυο φορές πριν παραδεχτείς μπροστά σε κόσμο ότι προχθές το βράδυ που βαριόσουν λιγουλάκι παραπάνω κατέληξες να κανείς μαραθώνιο παρακολουθώντας δυο-τρεις σεζόν Ανίτα Πάνια. Τι εννοείς δε βγαίνει σε σεζόν και δεν είναι μία εκπομπή αλλά πολλές; Κι εσύ πού το ξέρεις; Οπ, σε τσάκωσα! Μην αγχώνεσαι όμως, εδώ είναι ασφαλές το μυστικό σου. Στην ίδια κατηγορία ανήκουμε και καθόλου δεν πειράζει. Αφού «Το τέλαμε. Το τέλαμε πολύ!».

Γενικά η trashy τηλεόραση αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στη λίστα με τις πιο πολυαγαπημένες ενοχές απολαύσεις μας. Μάλλον βασικά ανήκει στην κατηγορία «λατρεύω να μισώ που λατρεύω». Πόσους καφέδες με φιλαράκια δεν έχουμε αφιερώσει στο θάψιμο γνωστών πολυσυζητημένων καθημερινών reality; Πόσες κουβέντες δεν έχουμε κάνει για τη ματαιοδοξία και τον εξευτελισμό που προάγουν; Για την ανάγκη προβολής που έχουν όσοι επιλέγουν να εκθέσουν τη ζωή τους στα μάτια όλων και να πάνε σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Άντε μετά, λοιπόν, να παραδεχτείς στο παρεάκι ότι όταν κέρδισε τελικά ο παίκτης που κρυφοσυμπαθούσες, εσύ πανηγύρισες ένα τσικ λιγότερο από όταν κέρδισε η Εθνική το 2004.

Και φυσικά τι κάνεις βλέποντάς τα όλα αυτά; Τρως! Και μήπως τρως φαγάκι σπιτικό, καλομαγειρεμένο κι υγιεινό που περίσσεψε απ’ το μεσημέρι; Και βέβαια όχι. Delivery θα πάρεις. Και μήπως θα πάρεις ίσα-ίσα μια μεριδούλα, να φας ωραία και καλά σαν άνθρωπος; Ξανά, και βέβαια όχι. Θα πάρεις ποσότητα αρκετή για να θρέψει μια μικρή οικογένεια. Αλλά, παιδιά, αυτό μην το πούμε παραέξω, γιατί θα γελάνε κι οι πέτρες έξω απ’ τα γυμναστήρια που πληρώνουμε συνδρομές. Οι πέτρες θα γελάνε κι οι γυμναστές θα φωνάζουν. (Κύριε Κώστα, αν τυχαίνει να διαβάζετε, δεν τα γράφω από προσωπική εμπειρία. Μια φίλη μου τα ‘χει πει.)

Η ίδια φίλη που μου είπε και για κάτι άλλες τέτοιες ωραίες συνήθειες που εγώ φυσικά ουδέποτε δεν έχω δοκιμάσει. Κάτι για βιντεάκια με γάτες στο YouTube μου έλεγε, που έκαναν, λέει, πράγματα αστεία. Έλα, Χριστέ κ Απόστολε, ποιος κάθεται και βλέπει γάτες με τις ώρες, τη ρώτησα τη φίλη μου. Συνήθως ο ίδιος που κάθεται και βλέπει με τις ώρες βιντεάκια από πράγματα που χωράνε τέλεια μέσα σε άλλα πράγματα, μου απάντησε και δεν μπορώ να πω, με αποστόμωσε, γιατί γι’ αυτό δηλώνω ενοχή. Δε φταίω εγώ, παιδιά. Ο ψυχαναγκασμός μου. Άλλος τη βρίσκει με το να μυρίζει βενζίνη.

Συνήθειες υπάρχουν πολλές, παρά πολλές, και καμία ανάγκη δεν υπάρχει να κρύβεις τις δικές σου, λες και διακυβεύεται η ασφάλεια του κράτους. Εκτός κι αν διακυβεύεται όντως, να τα λέμε κι αυτά, γιατί όπως είπαμε η λίστα είναι μεγάλη και δεν ξέρω εγώ πώς τη βρίσκει ο καθένας. Αν πάλι το κράτος είναι ασφαλές 100%, τότε χαλάρωσε και μοιράσου αυτές τις στιγμές με φιλαράκια. Κάντε ανταλλαγή ιδεών και ποτέ δεν ξέρετε τι διαμαντάκια θα ανακαλύψετε. Μόνο κοιτά να ‘ναι και λίγο έμπιστα τα άτομα, μη βρεθείς την επόμενη μέρα με βιντεάκι απ’ τη σόλο συναυλία που έκανες στο αμάξι σου, σε ρυθμούς macarena, να κυκλοφορεί στο YouTube και γίνεις σε λίγο καιρό εσύ το επόμενο guilty pleasure της δεκαετίας.